به گزارش خبرگزاری ایمنا آنچه در بالا آمد بخشی از بیانیه انجمن اسلامی معلمان استان اصفهان در آستانه هفته معلم است که در اختیار این خبرگزاری قرار گرفته و در ذیل خوانید.
بسمه تعالی
همکار فرهنگی‌ام: سلام
پیوسته در آن اندیشه‌ام که مقام و منزلت تو را پاس دارم و چه روزی بهتر از روز معلم برای انجامِ این امر مهم. پس تبریکم را بپذیر و با من همراه شو تا برایت از حال و گذشته بگویم.
سال‌ها پیش در زمان ستم شاهی کتابی خواندم با این عنوان «از رنجی که می‌بریم». آن روزهای سخت تو را دیدم که رنجور اما امیدوار گاه در کلاس درس و گاه پشت میله‌های زندان برای نجات این مرز و بوم فداکاری می‌کردی. به دانش آموزانت وطن دوستی و دینداری و به زندانبان، آیین مدارا و همدلی را درس می‌دادی. کلامِ نافذ تو، مکملِ صلابتِ سخنِ بزرگان و پیشگامان شد و جنبش نابودی ستم شاهی در کلاس درس و با فرهنگ سازی ِ ما شکل گرفت.
به شاغلان یک شغلِ معمولی تنزل یافتیم
شاه رفت اما دشمنان ملت، جنگ خانمان سوزی را به ما تحمیل کردند. باز هم تو را دیدم. گاه در خط مقدم و گاه در سنگر درس پشتِ جبهه برای آموزش رزمندگان. چه روزهایی بود سخت و شیرین. هردو امیدوار بودیم و تلاشگر. آن روزهای خاطره انگیز هم گذشت. اکنون دیگر بازگشت به شهر و استمرارخدمت در مدرسه‌های جای جای این سرزمین بر ما واجب بود. به کلاس بازگشتیم و با همه سختی‌ها به جهادمان ادامه دادیم. گذشت و گذشت تا آنکه روز به روز کمتر دیده شدیم. گویا فراموش شد که پیشتازان زمان انقلاب و دفاع مقدس بودیم. ما جهادگران آن روزها که باید طراح آینده و نقش آفرین ِ صحنه پر قدرت فرهنگ باشیم، به شاغلان در یک شغلِ معمولی تنزل یافتیم.
گرچه سپاسگزار زحمات، فعالیت‌ها و خدمات همه مسئولان در همه‌دولت‌ها بوده و هستیم اما بر یک نکته پای می‌فشاریم که معلمی را نمی‌توان به مثابه یک شغل در کنارِ سایر مشاغل نشاند و با این فرمولِ معیوب برای آن دستمزد و پاداش تعیین کرد. چنین تفکری منجر به بروز نا بهنجاری‌های بیشمار اجتماعی خواهد شد که هزینه‌های گزافی را بر مردم تحمیل می‌کند و یک نمونه بارز آن، شلوغ بودن راهروها و اتاق‌های دادگستری‌ها و خلوتی کتابفروشی هاست. دلیل از این بالاتر؟. ما از این رویکرد شگفت ِ مسئولین به آموزش و پرورش در رنجیم.
اصلاحِ نگاه مقامات حکومتی به دستگاه فرهنگ سازِکشور، افزایش منزلت ِ معلمان را در پی خواهد داشت. همکار فرهنگی‌ام، گرچه تو و من همچنان جهادگرانه و مشتاق، به تلاش مشغولیم و مشکلات و بی مهری‌ها ما را ازفداکاری در عرصه تعلیم و تربیت باز نداشته اما خوب است که انشای تکراری خود برای مسئولان را بار دیگر بنویسیم و حداقلِ انتظارمان از آنان را بازخوانی کنیم. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی یادآوری می‌نماییم که آموزش و پرورش هم اکنون با بحران‌های متعددی مانند کمبود شدید اعتبارات، فرسودگی فضاهای آموزشی، کمبود تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی، مشکلات بزرگ ناشی از بازنشستگی نیروی انسانی متخصص در پنج سال آینده و ... رو به روست. چنانچه اراده‌ای برای حل مشکلات وجود دارد باید به این موارد توجه کند و برای مقابله با این چالش‌ها و اَبَر چالش‌ها چاره اندیشی گردد.
هرگونه سهل انگاری و بی توجهی در امور اساسی آموزش پرورش بدون شک پیامدهای اجتماعی مشخص یا نامشخصی در پی خواهد داشت که گسست بین نسلی و چند پارگی فرهنگی از جمله این پیامدهاست. ورود برخی از نمایندگان محترم به فرآیندِ عزل و نصب مقامات استان‌ها و مشغول شدن به این قبیل مواردِ محلی و منطقه‌ای، فرصت خدمت و انجام وظایفِ ملی و اصلی آنان را به هدر خواهد داد.
پشتیبان دولت، اما منتقدِ خیر خواه هستیم
برای چندمین بار به دولت محترم یاد آور می‌شویم، که گرچه ما پشتیبان سیاست‌های کلی و برنامه‌های ملی و رویکردِجهانیِ دولت هستیم اما خود را منتقدِخیرخواه می دانیم و از بی توجهی به مسائل کلان آموزش و پرورش رنج می‌بریم. این دستگاه عظیم انسان ساز، نباید به حدی از درماندگی اقتصادی برسد که توان پرداخت حق التدریس معلمان شریف و زحمتکش را نداشته باشد.
اگر همکاری فرهنگیان این مرز و بوم با دستگاه تعلیم و تربیت خدشه دارشود، هیچ نیرویِ جایگزینی قادر به پیشبرد اهداف آموزش و پرورش نخواهد بود و باز هم یک طرح شکست خورده آموزشی به مردم تحمیل خواهد گردید. با کمال تأسف، نه تنها توجه ویژه به شغل معلمی نمی‌شود بلکه شاغلین و بازنشستگان فرهنگی همچنان طعم تلخ تبعیض را می‌چشند.
یأس معلمان برای کشور و نظام فاجعه است
بارها و بارها تاکید کرده‌ایم که نظام پرداخت دستمزد باید مورد بازنگری اساسی قرار بگیرد. از مواردی مانند پاداش پایان خدمت و وضعیت بیمه‌ها و دسترسی به امکانات رفاهی که بهتر است هیچ سخنی نگوییم چرا که موجب شرمندگی و سرافکندی است. تعجب ما از آن است که تفاوت‌های چشمگیر معیشت معلمان با سایرین در درون خانواده دولت روی می‌دهد چه برسد به سایر دستگاهها و نهادها و سازمان‌ها. جناب آقای رییس جمهور، آموزش و پرورش در اولویت چندم شماست؟ نگذارید معلمان مأیوس شوند، چنین رخدادی برای کشور و نظام فاجعه است.
به وزیر محترم آموزش و پرورش توصیه می‌کنیم برای اجرای برنامه‌های نوین آموزش و پرورش و حرکت به سوی اهدافی مانند تربیت شهروند خداجو، ماهر و دانا، با گام‌های استوار و بدون واهمه به صحنه پاگذارد. معطل کردن مدیریت آموزش و پرورش یک استان پرجمعیت و موثر در کشور، آن هم در شرایطی که روز به روز به استقرار پایه دوازدهم به عنوان یکی از چالش‌های پیش رو در سال تحصیلی آینده نزدیک می‌شویم (در کنار سایر مسائلی که برشمردیم) کارِ شایسته‌ای نیست. بهترین پشتیبان و یاور یک وزیر توانا، معلمان این کشور هستند و با ایجاد انگیزش کافی در آنان، می‌توان به اجرای اهداف والای آموزش و پرورش امیدوار بود و انتظار می‌رود وزیر محترم چنین رویکردی داشته باشند تا مشکلات یکی پس از دیگری حل شود.
مشکلاتِ آموزش و پرورش امری ملی و فرا حوزه‌ای است
از اعضای محترم شورای انقلاب فرهنگی و شورای عالی آموزش و پرورش این سؤال بسیار مهم را داریم که اگرمصوباتِ آن دو شورا در جهت بهبود شرایط آموزش و پرورش بوده، چرا تاکنون شرایط معمولی هم فراهم نشده است؟ چرا همگان معتقدندکه آموزش و پرورش کشور علیرغم این همه تلاش مسئولین، حال و روز خوشی ندارد؟ صدور قانون بدون توجه به شرایط اجرای آن به ویژه در بخش اقتصادی و اعتبارات، کاری خنثی و بی اثر به نظر می‌رسد. به همین جهت اعضای گرامی آن دو شورا باید گام‌های استواری در جهت پیگیری اجرای مصوبات بردارند. مشکلاتِ آموزش و پرورش «مسئله‌ی ایران» و تلاش در جهت بهبود شرایط آن، امری ملی و فرا حوزه‌ای است.
این نسل از روش‌های قدیمی بعضی از همکاران ما خسته‌اند
همکار فرهنگی‌ام خسته شدی؟!! شاید مخاطبین ما هم از این همه تاکید و اصرارمان بر بیانِ اهمیت آموزش و پرورش خسته‌اند. اما حق گویی و حق طلبی پایانی ندارد. باید همه در جهت پیشرفت این مرز و بوم گام برداریم. پس خوب است تو و من در راستای وظایفمان به گونه‌ای نو عمل کنیم. نسل امروزی را درک و برای آنان برنامه داشته باشیم. باور کنیم که این نسل از روش‌های قدیمی بعضی از همکاران ما خسته‌اند و آنها را بر نمی‌تابند.
کشور ما نیازمندِ شهروندانی دانا و تواناست. پیامدِ عملکردِ خلاقانه ما، همراهی جامعه با ما است. باید با شناخت دقیق‌تر تغییرات سریع و رو به رشد جهان، به گونه‌ای عمل کنیم که همچنان نقش مرجعیت ما در جامعه دوام یابد و این نقشِ تعیین کننده، متزلزل نشود. پس هم پیمان شویم برای حرکت پرشتاب و مستمر به سوی اهداف والای تربیتی. با تبدیل کلاس درس به محلی برای «بزرگ شدن همه با هم» تدریسی دلپذیرتر و نتایجی درخشان‌تر حاصل خواهد شد. کلاس درس جلوه‌ای از زندگی، نمودی از همزیستی، ظهوری برای عشق و پایگاهی برای بروز عقلانیت است. این فضای ِ چشمگیر را بیش از پیش ارج نهیم و بر ابهت آن بیافزاییم.
به امید سعادتمندی روزافزون شما و همه مردم کشورعزیزمان
انجمن اسلامی معلمان استان اصفهان
نظر شما