به گزارش خبرنگار ایمنا، نمایش آپارتمانی "مثل سوسوی فانوس آویخته" به کارگردانی پویان عطایی تا ۳۰ بهمن ماه در آموزشگاه تئاتر آدمک به روی صحنه است. عطایی، به جای استفاده از سالن های موجود در شهر، آستین بالا زده و با دست خالی بخشی از فضای آپارتمانی یک آموزشگاه تئاتر را برای اجرای نمایش خود تجهیز کرده است. گفت و شنود خبرنگار ایمنا را با این کارگردان تئاتر را می خوانید.
از سوسوی این فانوس آویخته بگویید.
نمایشنامۀ این کار به قلم محمدرضا کوهستانی نوشته شده و کاری در ژانر اجتماعی و خانوادگی است که به شیوۀ اجرای ملودرام به روی صحنه رفته است، به این معنی که تماشاگر با دیدن آن لحظاتی می خندد و لحظاتی نیز به فکر فرو می رود. بازیگرانی مثل حسن جویره، ابوالفضل شریفی، رحیم ملکی، احسان شهبازی و آذر بهارلو در این نمایش ایفای نقش می کنند و مریم دوستی ایرانی به عنوان دستیار کارگردان در آن فعالیت دارد.
گوشه‌ای از فضای یک آموزشگاه چطور ذهن شما را به سمت ایجاد فضایی برای اجرای تئاتر برد؟
وقتی که متن نمایشنامۀ آقای کوهستانی را خواندم متوجه شدم که برای اجرای این نمایش به یک خانه نیاز دارم و به خودم گفتم اگر در یک سالن معمولی دکور یک خانه را بزنم هیچ اتفاق خاصی در نمایش من رخ نمی دهد. حدود یک سال در آموزشگاه تئاتر آدمک رفت و آمد داشتم و برشی از فضای این آموزشگاه که داخل یک خانه است به نظرم مناسب این اجرا آمد. فکر کردم که آدم های این قصه، می توانند زندگی‌شان را در همین گوشه بگذرانند، بنابراین پیشنهاد تبدیل این فضا را به صحنه‌ای برای اجرای نمایش به مدیریت آموزشگاه آدمک، دادم و او نیز موافقت کرد.
بازخوردهایی که از اجرای نمایش در این چند شب گرفته‌اید چطور است؟
به وضوح می بینم و می شنوم که تماشاچی فوق العاده شگفت زده شده و به دلیل عجین شدن فضای متن با مکان اجرا، توانسته خود را جزیی از قصه تصور کند. این هم‌ذات پنداری تا جایی پیش رفته که بعضی شب ها مخاطب دوست داشته حین اجرا وارد صحنه شود، بین شخصیت ها میانجی‌گری کند و حتی گاه خواسته که بازیگر ما را کتک بزند!
با توجه به اینکه یک سالن به سالن های تئاتر شهر اضافه کرده‌اید، برخورد مسئولان با نمایش "مثل سوسوی فانوس آویخته" چگونه بوده است؟
خوشحالیم که توانستیم مجوز اجرای این نمایش را بگیریم، چون در اصفهان تا به حال هیچ نمایشی به شیوۀ آپارتمانی اجرا نشده بود، اما متاسفانه هیچ حمایتی از اجرای نمایش نشده و تنها حامیان ما تا این لحظه مردم بوده اند. برای یک آموزشگاه تئاتر کاربری سالن نمایش را تعریف کرده ایم و حداقل انتظارمان این است که مسئولان برای دیدن نمایش تشریف بیاورند و اگر از دستشان بر می آید این مکان را به عنوان یک تماشاخانۀ ثابت حفظ و تجهیز کنند.
نظر شما