به گزارش خبرنگار ایمنا، سفر در فرهنگ مردم سرزمین ما و در مقایسه با مردم دیگر کشورهای جهان جایگاه چندانی ندارد، سفر در حاشیه زندگی ما جای گرفته و در میان دغدغه هایی همچون مسکن، خوراک، پوشاک، مهمانی، خرید لوازم و تجهیزات زندگی لوکس و مجلل اولویت آخر را دارد. آن هم نه سفری که از سیر و سیاحت بیرون، به کندوکاو درون منجر شود و در پایان حاصلی برای رشد و تعالی مان داشته باشد، بلکه اغلب سفری که در آن از نقطه‌ای به نقطه دیگر جا به جا می‌شویم و فرصتی را برای خارج شدن از قالب های ثابت در اختیار خودمان قرار نمی دهیم.
سفر اما برای داریوش شهسواری، جهانگردان نامدار و شناخته شده مفهوم دیگری دارد شاید بارها تصویر این جهانگرد را از صفحه تلویزیون و در صفحه ها و شبکه های مجازی دیده باشید، مردی اهل کرمان، مجرد، با اندامی لاغر، محاسنی بلند و یک کوله پشتی بزرگ که دیگر جزیی ثابت از زندگی اش شده و در هر کجا که باشد همراه اوست.
این جهانگرد خوش قریحه که هشت سال است در سفر به سر می برد و تاکنون به بیش از ۴۰ کشور جهان سفر کرده است به خبرنگار ایمنا می گوید: از سال ۲۰۰۱ تاکنون به ۴۲ کشور جهان و جای جای ایران سفر کرده ام، دورتادور مرز ایران را که بیش از ۶۶۰ کیلومتر است طی ۴۲ روز با پای پیاده طی کرده‌ام. هدفم از سفر تنها سیاحت نیست و سعی می کنم بعد از بازدید از هر شهر و روستایی، مشکلات مردم آنجا را به گوش مسئولان برسانم.
او معتقد است که ایران کشوری پهناور است و کسی نمی تواند ادعا کند که جای جای این کشور را دیده و به آن سفر کرده است. شهسواری می گوید: در سفرهایم به دیدن نقاطی که خاص و در مرکز دید و توجه کسی نیست می روم. سوار بر تراکتور و موتور کشاورزان و مردم بومی و محلی این مناطق می شوم، درباره کشاورزی با کشاورزان حرف می زنم و در حد وسع و توانم به انتقال مسائل و مشکلاتشان می پردازم.
بهانه بسیاری از ما برای سفر نکردن مسایل اقتصادی است. می گوییم پول کافی برای این کار نداریم و جالب این است که در همان زمان برای تجهیز خانه مان به انواع لوازم لوکس و گران قیمت هزینه می کنیم!
داریوش شهسواری در این خصوص می گوید: سفر الزاما نباید پرهزینه و لوکس باشد، چون در این صورت اغلب افراد نمی توانند سفر کنند. در دنیا سیستمی به نام "کار در سفر" تعریف شده که هدف آن صرفا سیر سیاحت دنیاست، نه اینکه الزاما بهترین غذا و تفریح را در سفر انجام بدهید. در سفر هر کسی کاری انجام می دهد. شما به من اقامت می دهید و من در مقابل آن برای شما یک روز کار می کنم.
او ادامه می دهد: این سفرها تجربه های مختلفی برای من داشته است، در کارواش، کفش فروشی و رستوران کار کرده و به جای آن پول یا غذا گرفته ام.
آدم های خلاق و خوش فکری همچون داریوش شهسواری که با جسارتی کمیاب و مثال زدنی به دنبال شناخت محیط اطرافشان هستند برای تمامی مردم دنیا جذابیت ویژه ای دارند. به همین دلیل هم هست که تاکنون برنامه های متعددی درباره این جهانگرد ایرانی تهیه و از شبکه های مختلف تلویزیونی در کشورهای خارجی پخش شده است.
او در این خصوص می گوید: تا کنون چند مستند درباره زندگی من ساخته شده است، یکی از آنها ۱۱ بار از شبکه مستند ایران بازپخش شده است. مستندهای دیگری هم از شبکه ایتالیا و فرانسه پخش شده و با روزنامه ها و مجلات مختلف در زمینه گردشگری مصاحبه های مختلفی داشته ام.
شهسواری هدف خود از سفر کردن را معرفی ایران به مردم جهان می داند و می گوید: من بدون حمایت هیچ ارگانی و تنها برای لذت بردن و معرفی ایران به کشورهای دیگر سفر می کنم. متاسفانه در میان مردم جهان نسبت به کشور ما ذهنیت بسیار بدی وجود دارد و من سعی می کنم در سفرهایم این ذهنیت را تغییر بدهم. البته در این خصوص موفقیت هایی هم داشته ام، مانند اینکه در سفرم به فرانسه توانستم ذهنیت تعدادی از مردم این کشور را در مراوداتی که با آنها داشتم تغییر دهم و حدود یک ماه قبل زمینه سفر ۷۰ نفر از آنها را به ایران فراهم کنم.
او که معتقد است هر رویدادی در زندگی انسان حاصل ذهنیتی است که آدمی نسبت به خود و محیط اطرافش دارد، می گوید: در رشته عمران و ساختمان سازی تحصیل کرده ام و زندگی و شغل من در اشتیاقی که به گردشگری داشته ام تاثیر زیادی داشته است. معتدم که حوادثی که در زندگی شخصی از انسانی رخ می دهد در نوع انتخاب های او تاثیر مستقیم دارد، عشق بی حد من به سفر هم مطمئنا از زندگی و روحیات شخصی ام نشات گرفته است.
او که تا کنون بیش از هفت بار به اصفهان سفر کرده است، درباره این شهر می گوید: اصفهان و مردمش را خیلی دوست دارم و برای انتقال مسایل و مشکلات آن به مسئولان تلاش زیادی کرده ام. برخورد مردم و مسئولان اصفهان هم با من خیلی خوب بوده است.
شهسواری تاکید می کند: مرزی برای کشورها قایل نیستم و همه انسانها را از هر دین و آیین و ملیتی دوست دارم.
نظر شما