به گزارش ایمنا، این نویسنده از اعضای قدیمی یکی از مطرح ترین مجلات ادبی کشور یعنی «جُنگ ادبی اصفهان» بود.
حسینی داستان نویسی را از زمانی که ۱۵ سال بیشتر نداشت آغاز کرد و نخستین داستانش در مجله «صدف» در تهران که مجله ای پرتیراژ و پرمخاطب بود چاپ شد. این تنها داستانی نبود که از او در این مجله به چاپ رسید و چندین داستانش در این مجله به دست مخاطبان رسید.
برهان الدین حسینی توسط معلم زبان خودش «احمد گلشیری» با حلقه ادبی جُنگ ادبی اصفهان پیوند زده شد و با دیگر یاران جُنگ از جمله «ابوالحسن نجفی» و «محمد حقوقی» پیوندی عمیق برقرار کرد، دوستی که تا لحظه زندگی استاد و یاران دیرینه اش و تا لحظه مرگ استاد نجفی ادامه داشت.
پس از انقلاب این منتقد و نویسنده به هیئت تحریریه مجله زنده رود پیوست و داستان ها، شعرها و نقدهایش در این مجله به چاپ می رسید و همچنین جزو نظریه پردازان این مجله بود. بعدها سردبیر یکی از مجلات مطرح فرهنگی و هنری کشور با نام «فرهنگ پارسی» شد و داستان ها، نقدها و نظریه هایش در مجلات معتبری چون «سینما و ادبیات»، «ادبیات و فلسفه ماه» و «عصرپنجشنبه ها» به چاپ رسید. از این هنرمند دو رمان و چهار مجموعه داستان در تدارک چاپ بود که در زمان حیاتش میسر نشد.
برهان الدین حسینی متولد آذرماه ۱۳۲۵ بود.
نظر شما