به گزارش ایمنا، درگوشه شمال غربی شهر هرات از ارتفاع بالا، گلدسته های آجری با ارتفاع بلند نگاه هر ببینده را به خود جلب می کند. این مکان، آرامگاه «نورالدین عبدالرحمن» فرزند «نظام الدین احمد» ملقب به جامی از مشهورترین شعرای ادیب فارسی‌زبان قرن نهم هجری قمری است.
نورالدّین عبد الرّحمن بن احمد بن محمد، معروف به جامی؛ شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نام‌دار است. وی سال ۸۱۷ هجری قمری در دهستان «خرگرد جام» از توابع خراسان قدیم در نزدیکی شهر هرات افغاستان به دنیا آمد، تحصیلات مقدماتی را در خرگرد جام گذراند و در حدود ۱۳ سالگی همراه پدرش به هرات رفت. جامی مقدّمات ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش آموخت و در نظامیه هرات علومی همچون صرف و نحو، منطق، حکمت مشایی، حکمت اشراق، طبیعیات، ریاضیات، فقه، اصول، حدیث، قرائت، و تفسیر را به خوبی آموخت.
در این دوره بود که جامی با تصوّف آشنا و مجذوب آن شد، به‌طوریکه در حلقه مریدان «سعدالدین محمد کاشغری نقشبندی» درآمد و به تدریج چنان به مقام معنوی خود افزود که بعد از مرگ مرشدش، خلیفه طریقت نقشبندیه شد. پس از گذشت چند سالی جامی راه سمرقند را در پیش گرفت و تحت حمایت الغ بیگ قرار گرفت. جانشینان الغ بیگ خصوصاً سلطان حسین بایقرا و امیر او علیشیر نوایی تا آخر عمر او را محترم می‌داشتند.
مهمترین تألیفات «خاتم الشعرا» شامل «دیوان اشعار»، «هفت اورنگ»، «نفحات الانس»، «بهارستان»، «لوایح»، «اشعه اللمعات»، «تاریخ صوفیان»، «نقدالنصوص فی شرح نقش الفصوص ابن عربی»، «مناسک حج منظوم»، «مناقب جلال‌الدین» رومی «منشأت» و «نی‌نامه» است.
نورالدین عبدالرحمن جامی در۸۱ سالگی در شهر هرات وفات یافت و امیرعلی شیرنوایی وزیر دوره تیموریان، قطعه زمینی در شمال غربی و بالاتر از مصلای بزرگ هرات را مکان دفن وی انتخاب کرد.
با گذشت نزدیک به پنج قرن هنوز هم آرامگاه وی مورد احترام همه افغان‌ها و علاقه‌مندان به علم و ادب و عرفان در سراسر جهان است. وجود بیش از ۱۰۰ آرامگاه از علما، شعرا و عرفای فارسی‌زبان در شهر هرات موجب شده افغان‌ها این شهر را «خاک اولیاءالله» نام دهند.
نظر شما