به گزارش خبرنگار فرهنگی ایمنا، عظمت واقعه عاشورا و سلحشوری و اخلاص و ایمان امام حسین(ع) و یاران باوفای ایشان در روز عاشورا به اندازهای بود که شاید تا مدتها بسیاری از وقایع بعد از آن دوران را نیز تحت الشعاع قرار داده باشد؛ اما امروز تاریخ به ما این فرصت را میدهد که وقایع سال ۶۱ هجری و سالهای پس از آن را مورد بازبینی قرار دهیم.
امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) دو امامی بودند که در روز عاشورا در آن نبرد حاضر بودند و نه تنها تاریخ مصوری از رویدادهای آن را به همراه داشتند، بلکه سهم بسیار زیادی در انتقال پیام عاشورا به دیگران داشتند.
حجت الاسلام رضا یزدانی – پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت و گو با ایمنا بیان کرد: امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) و سایر اسیران نبرد عاشورا در برابر تهدید و فضای امنیتی حاکم بر کوفه و شام تسلیم نشدند و همین عامل باعث موفقیت آنها شد.
وی ادامه داد: هیچ کس به اندازه امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) نقش مؤثری در انتشار معارف عاشورایی نداشت، شیوه برخورد ایشان و بیاناتی که در موقعیت های مختلف داشتند باعث شد تا حکومت فاسد یزید بیش از پیش رسوا شود.
این پژوهشگر تاریخ اسلام تأکید کرد: بیش از حضرت زینب(س)، امام سجاد(ع) در نشان دادن وحشیگری سربازان یزید مؤثر بودند، همواره گفته شده است که افرادی امام شیعیان و نواده پیامبر(ص) را به اسارت بردند و بر دست و پا و گردن ایشان زنجیر زدند.
مردم تصویر درستی از امام سجاد(ع) ندارند
حجت الاسلام یزدانی اظهار کرد: شوربختانه تصویری که از امام سجاد(ع) برای شیعیان ایجاد شده اصلا در شأن و منزلت ایشان نیست، اطلاق عنوان «زین العابدین بیمار» باعث شده تا مردم نتوانند درک درستی از صلابت آن امام و خدمات ارزنده ایشان داشته باشند در حالی که واقعیت خلاف آن است.
امام سجاد(ع) تنها در واقعه عاشورا و آن هم بنابر مصلحت الهی بیمار بودند تا خاندان رسالت و امامت باقی بماند، ایشان بعد از آن واقعه سلامت خود را به دست آوردند و بیشترین خدمات را به اسلام انجام دادند.
طرح مضامین اسلامی در قالب دعا
یوسف رضاییان – مدرس دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی هم در گفت و گو با ایمنا بیان کرد: واقعه عاشورا از طرفی نشان داد که حکومت اموی برای حفظ ارکان زمامداری خود از هیچ اقدامی فروگذار نمیکند، از سوی دیگر آن واقعه امویان را در اعمال خشونت و دیکتاتوری بسیار وقیح و بی پرده کرد.
وی تصریح کرد: مردم در زمان حکومت یزید ۲ راه بیشتر نداشتند، یا به آنچه یزید انجام میدهد راضی باشند و دربرابر آن سکوت کنند، یا آنکه تن به تیغ قاتلان یزیدی بدهند؛ کسانی همچون امام حسین(ع) راه دوم را برگزیدند اما شمار فراوانی نیز راه نخست را برگزیدند و در این میان امام سجاد(ع) به عنوان امام واجب الاطاعه بعد از امام حسین(ع) تنها ماند.
این کارشناس مسائل سیاسی تأکید کرد: از زمان بعثت تا سال ۲۵۰ هجری قمری مهمترین وقایع تاریخ اسلام رقم خورد تا جایی که این رویدادها زیربنایی برای سایر رخدادهای بعدی شد، در این زمان هریک از ائمه راهکاری را برای مقابله با ظلم برگزیدند.
رضاییان ادامه داد: امام حسین(ع) نیز همانند امام سجاد(ع) زیر نظر جاسوسان حکومتی بود اما هیچ کس گمان نمیکرد امام شیعیان آنگونه در برابر حکومت وقت شورش کند و چنان حماسهای را ثبت کند، اما در زمان فرزند ایشان حکومت برای آنکه عاشورای دیگری تکرار نشود شدیدترین نظارتها را برای امام سجاد(ع) اعمال کرد.
وی بیان کرد: امام سجاد(ع) مضامین اصیل اسلامی را در قالب دعا مطرح فرمودند زیرا در آن دوران امکان نشر معارف جهادی وجود نداشت و از سوی دیگر اگر قرار بود مردم عبرتی بگیرند، الگویی همچون امام حسین(ع) را در اختیار داشتند، پس امام چهارم بر نشر مضامین اخلاقی اسلامی تأکید فرمودند.
استخوانی در گلوی استبداد
کارشناس مسائل سیاسی عنوان کرد: وجود امام سجاد(ع) در جامعه اسلامی و میان مردم، استخوانی بود در گلوی حکومت که برای دفع آن هیچ چارهای نداشت؛ دعاهای امام سجاد(ع) بین مردم منتشر میشد و همین که میفهمیدند چه کسی آنها را مطرح کرده دلها به سوی عاشورا متوجه میشد.
امام سجاد(ع) رهبر شیعیان و بازمانده خاندان رسالت بعد از واقعه عاشورا بود، ایشان در شرایطی که زیر شدیدترین نظارت های حکومت استبدادی یزید قرار داشتند، رسالت الهی خود را انجام دادند تا جایی که ایشان را میتوان رهبر یک انقلاب خاموش در دوران خفقان دانست./
نظر شما