به گزارش خبرنگار فرهنگی ایمنا، «شنبه های نوستالژیک» عنوانی است برای باخوانی آثار پویانمایی مطرح در ایران و جهان که بررسی و نگاه مجدد به این آثار می تواند بازگوی خاطراتی باشد از زمانی دور یا نزدیک که قطعاً بازخورد آن ها در زمان حال، دلنشین و نوعی خاطره بازی است. در گام چهارم از «شنبه های نوستالژیک» به شاهکار «بچه های مدرسه والت» می پردازیم.
«انریکو بوتینی، ارنستو دیروسی و گالونی، سه دوست بسیار صمیمی هستند که در دبیرستان تحصیل میکنند. انریکو، یک دانشآموز دبیرستانی است که با آغاز سال تحصیلی جدید متوجه میشود بهترین معلمشان خانم دلگارچی عوض شده و جای خود را به یک معلم مستبد و سختگیر با ظاهری کاملاً خشک و جدی و ترسناک به نام آقای پربونی داده است. همین موضوع موجب ناراحتی بچهها در شروع سال تحصیلی میشود. اما با گذشت زمان همۀ بچههای کلاس به درون پاک و قلب مهربان این مردِ به ظاهر خشن پیمیبرند و در طول روزهای مدرسه در کنار او درسهای بزرگی از زندگی، انساندوستی و همدلی میگیرند.
در مدرسۀ آنها اختلاف طبقاتی زیادی در میان بچههای کلاس به چشم میخورد؛ با این حال همه در کنار یکدیگر مینشینند و درس میخوانند و این معلم کلاس است که باید با بچهها به گونهای رفتار کند تا با وجود این تفاوتها با همۀ آنها به عدالت رفتار شود و خودشان نیز بیاموزند که چگونه در جامعۀ کوچکی مثل مدرسه با یکدیگر برخورد کنند. آقای پربونی روش قصهگویی را برای ارتباط با بچهها برمیگزیند. انریکو و دوستانش نیز که از این روش معلم خوششان آمده به دنبال داستانها رفته، سعی میکنند به سایر دانشآموزان کمک کنند. انریکو هر شب خاطراتش را در دفتر کوچکش ثبت میکند».
«بچههای مدرسه والت» با نام اصلی «مدرسه عشق: قصه دل» بهترین اثر شاعر و نویسندۀ ایتالیایی «ادموندو امیچیز» است که در سال ۱۸۸۶ با نام «قلب، خاطرات یک دانشآموز ایتالیای» ی به رشتۀ تحریر درآمد. نویسندۀ این رُمان، از فرزندان خود در این داستان الهام گرفته است که در آن زمان دو پسر بچۀ مدرسهای در حدود سن و سال انریکو و مینو بودند! سری کارتونی که در تلویزیون ما با نام «بچههای مدرسة والت» نشان داده شد، محصول کمپانی نیپون است که سال ۱۹۸۱ ساخته شد. جالب است که تمِ ایتالیایی موسیقی کارتون را یک موزیسین ژاپنی به نام یاسوشی آکوتاگاوا ساخته است. این مجموعۀ ۲۶ قسمتی برای گروه سنی کودک توسط شرکت نیپون تولید شده است.
نظر شما