به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان، آیات بسیاری در قرآن کریم حکایت از آفرینش گوش، چشم و قلب برای انسان می کند. گوش روزنه ارتباط ما با جهان هستی و محل دریافت های ما از جهان اطراف است و قلب محل تایید پذیری نظارت بر درون و برون است (نگاهی به آیه ۷ تا ۹ سوره سجده).
یکی از ویژگی های عمده انسان توانایی سخن گفتن است که راهگشای ارتباط انسان با خالق و انسان با انسان از کوچکترین مسایل روزمرِگی بودن تا بالاترین مسایل علمی و هنری است. مفاهیم معنوی پس از نازل شدن بر رسولان وحی به صورت کلمه برای انسان قابل فهم و بیان می شود. قصدم سخن گفتن در ماهیت علم کلام نیست اما گفته ها را نکته هاست و اسلام و مباحث کلامی، پیوندی گسترده به اندازه ۱۴ قرن در برخورد فرهنگها و اقوام و ملتها دارد.
قرن بیستم گذشت، حکومتها عوض شد، دیوارها فرو ریخت، کشوری دوباره به هم پیوست، مرزها باز شد، ادبیات، نقاشی، موسیقی، تئاتر و سینما شکل تازه ای گرفت، موسیقی الکترونیک، گرافیک لیزری، ماهواره و اینترنت ابزاری تازه بر سر مسایل کهنه بشر گسترد که خود فردا کهنه خواهند شد. اگر خود را باور کنیم، در این سالها نکته ای به وضوح روشن شد که خلاقیت فقط از جهان اول نیست و انسان خلاق می تواند اهل ایران، فلسطین، شیلی، نیکاراگوا، کوبا، گواتمالا، بورکینافاسو، آرژانتین، فیلیپین، و اسپانیا باشد، و ما ایرانیها جدای مسئله زبان تفاوتهایی داریم: توان بیشتر، پیشینه درخشان، فرهنگ غنی، منابع سرشار انرژی موهبتهای الهی است که بر ما ارزانی گشته ولی چه کنیم؟ که در دوران رنسانس و شکوفایی جهان شاهزادگان قاجار به حرمسرا و سرسره می اندیشیدند و ما بهای سنگین سالهای خلا را پرداخته و می پردازیم.
در قرنی که گذشت از چند کودتا و جنگ و زلزله عبور کردیم و به یک انقلاب رسیدیم، انقلابی که ریشه در ایدئولوژی هزار و چهارصد ساله مان داشت و فریاد آزادی بشر از طاغوت سر داد و خشم جهانخوارگان بر انگیخت و اکنون نسلی جوان پس از سالهای جنگ و ایثار با دستان پر از مروارید غلتان سربرآورده، نسلی بی ادعا، پرکار، کم حرف، چون سرو سهی سربرآورده و نسل جوانتر دیگری زیر پر دارد.
اگر باهوش باشیم و بخواهیم که بمانیم باید زمان را دَر یابیم و دُر یابیم. ببینیم بشر چه می کند؟ زمان چیست؟ دنیا کجاست؟ ما کیستیم و کجاییم؟ نسل جوان حق دارد بپرسد در کشوری که از منابع انرژی سرشار است چرا فقر بیداد می کند؟ چرا اکثریت مردم از حداقل امکانات محرومند؟ چرا رانت خواران از هیچ به همه چیز می رسند؟ چرا کارمند ما از پنجم برج سرگردان است؟ چرا عقیده ها در باغچه خانه ها چال می شود؟ و اندیشه ها شکوفا نمی گردد؟ چرا جوانان گوشه عزلت گزیده اند و در خود فرو رفته اند؟ چرا رابطه ها جای خود را به ضابطه ها نمی دهند؟ چرا ثروت های ملی عادلانه تقسیم نمی شود؟ چرا در جامعه اسلامی فقر و فحشا و رشوه و بدبینی بیداد می کند؟ چرا همه در برابر قانون یکسان نیستند؟ و امتیازات طبقاتی نمادی عینی دارد؟
انتظار از نهادهای دینی و حکومتی برآوردن اساسی ترین نیازهای جامعه است. اگر برنامه ریزی صحیح باشد و مدیران مدبر و کارآمد امور جامعه را در دست گیرند و ثروتها عادلانه تقسیم شود، اثری از فقر فرهنگی، بهداشتی، غذایی و معیشتی در جامعه باقی نمی ماند و زمینه بروز و رشد استعدادها فراهم می شود. اگر می خواهیم بمانیم و ایرانی آباد و آزاد داشته باشیم باید خون جوان در رگهایمان بدود. ما که ریشه در خاک زرخیز ایران زمین داریم و پدرانمان رسولان فروآزادی و مهر بوده اند، چرا فرصت بدهیم بگویند مغز هسته های روشنفکری جهان سوم تلخ است!؟
علمای شریعت، رجال دولت، وکلای ملت، اندیشمندان، پژوهشگران: عقربه های زمان می چرخد، امروز گذشت و برنمی گردد، نباید لای چرخ دنده ها گیر کنیم و له شویم. به مخاطبان تازه پاسخ درست بدهید. جامعه ما پر از اسطوره و حادثه و عشق و رنج است، برایمان بگویید، نگذارید بیگانگان و بیگانه پرستان مغرضانه بگویند. اگر شما نگویید دیگران دیگر گونه می گویند. امروزه با تفرقه و بخل و حسد و ادعاهای واهی نمی توان راهی برد و جامعه را اداره کرد، با این درد اگر در بند مانید، درمانید. این گنجینه پر بها را گرامی بدارید که خون بهای شهیدان گرانقدر است. اگر با مردم صادق بودید و به مردم فکر کردید فردای بهتری خواهیم داشت واگر به زراندوزی و رانت خواری افتادید فیا اسفا اسفا ...
نظر شما