لهجۀ هر کس نماد و پرچم اوست/خنداندن اصفهانی ها سخت تر است

سید محسن هاشمی، استنداپ کمدین اصفهانی است که نوروز امسال از صدا و سیما به عنوان یکی از سه مرد خندۀ کشور معرفی شد. او در گفتگو با ایمنا در مورد استنداپ کمدی، و دیگر برنامه های آتی اش سخن گفته است.

به گزارش ایمنا، «سید خندان» صدایش می زنند، راستی که خندان است، حتی وقتی تنظیم مصاحبه اش یک ماه طول کشیده باز هم با خنده سراغش را می گیرد! این سید خندان، با لهجۀ شیرین اصفهانی پرچم اصفهان را در بسیاری از برنامه های تلویزیونی و اجراهای کشوری خود بالا نگهداشته  و به نوعی تنها نمایندۀ اصفهان در این زمینه است. در گفتگوی ایمنا با سید محسن هاشمی، او که از قضا مدیر روابط عمومی یکی از بزرگترین ادارات استان هم هست، از استنداپ کمدی و دیگر احوالات خود با ما سخن می گوید.


مختصری خودتان را معرفی کنید.
متولد آبان ۱۳۶۴ هستم، در دانشگاه هنر تهران رشتۀ گرافیک خواندم و سال ۱۳۸۷ لیسانسم را گرفتم، اکنون هم مشغول تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی در مقطع کارشناسی ارشد هستم و به عنوان مدیر روابط عمومی در یکی از ادارات وزارت کشور مشغول به کارم.


گرافیک، ادبیات و روابط عمومی، با این حساب چطور کمدین شدید؟
طنز چیزی در ضمیر ناخودگاه انسان هاست، وقتی مصاحبه های طنزپردازان مشهور را می خواندم متوجه شدم که اکثر آن ها در کودکی به جای کاراکتر فیلم ها دیالوگ می گفتند من نیز سرنوشت مشابهی با این عزیزان داشتم، صدای فیلم ها را قطع می کردم و حرف می زدم و این شیوه را تا آن جا ادامه دادم که سال ۱۳۸۳ در دانشگاه، صدای تلویزیون بزرگ عمومی خوابگاه را می بستند و من به همراه یکی از دوستان به طور بداهه جای بازیگرها صحبت می کردیم! در واقع استنداپ به معنای امروزی چند سالی است که در ایران فعالیت دارد، پیش از این جُنگ ها وعصر طنزها، برنامه ای با عنوان خاطره گویی داشتند که گوینده یک داستان طنز را برای مخاطبان از روی کاغذ می خواند و رسمی تر بود، من آن زمان هم در حلقۀ طنز اصفهان، تهران، قم کرج و جشنواره های کشور در این زمینه فعالیت داشتم.


از چه زمانی به طور حرفه ای به این هنر پرداختید؟
ریشه های آن از بچگی شروع شد و بعد از جشنواره ها شروع کردم و به لطف خدا هر جشنواره ای که می رفتم مقام اول را کسب می کردم طوری که اعضای جشنواره و داوران مرا می شناختند و شرکت کننده ها هم با دیدن من می گفتند: خب نفر اول که سید است، ما دوم به بعدیم!


علت این موفقیت ها را چه می دانید؟
اول و آخر که لطف خدا بوده، من هیچوقت تکراری اجرا نمی کنم، چون دستی به نظم و نثر دارم مطلب ها را خودم می نویسم و لهجۀ شیرین اصفهانی هم بی تاثیر نبوده است.


از لهجه گفتید، فکر می کنید چند درصد از موفقیتتان به خاطر لهجه بوده؟
زمان دانشجویی در تهران یک نظر سنجی کردیم تا شیرین ترین لهجه های کشور را شناسایی کنیم از بین ۶ هزار دانشجو، ۸۵ درصد لهجۀ اصفهانی را اول، یزدی را دوم، شیرازی را سوم و آبادانی را چهارمین لهجۀ شیرین کشور انتخاب کرده بودند. غیر از شیرینی، لهجۀ اصفهانی همراه خود طنزی دارد که برای مردم دلچسب است. البته در این کار صرف لهجه کارگشا نیست چون همزمان با من اصفهانی های دیگری هم در مسابقه ها شرکت می کردند اما لزوما همۀ آن ها انتخاب نمی شدند. ضمن این که نوع لهجه ها نیز متفاوت است، بعضی ها لهجۀ زیادی دارند و می خواهند آن را کمتر کنند نتیجۀ کار خوب نمی شود بعضی هم کمتر لهجه دارند و می خواهند به عمد غلیظش کنند باز هم خوب نمی شود، لهجه به همان شکلی که مادرزادی روی ما نصب شده قشنگ است. همین تازگی فیلمی ساخته شده بود که من ابتدا وقتی دیدم فکر کردم بازیگران آن یزدی صحبت می کنند بعد از کوچه پس کوچه هایی که نشان داد متوجه شدم در اصفهان پر شده و تلاش بازیگران برای فرار از لهجه آن فاجعه را رقم زده. من به شدت مخالف فرار کردن از لهجه هستم و حیف است که این لهجه ها فراموش شوند، لهجۀ هر کسی نماد و پرچم آن فرد است.


چطور به تلویزیون راه پیدا کردید؟
به خاطر حضورم در جشنواره های مختلف کشوری، طرفدارانی دارم که محبت دارند و همیشه برگزاری رویدادهای مرتبط را به من یادآوری می کنند. مسابقۀ زمانی برای خندیدن که در نوروز از شبکۀ سوم پخش می شد نیز به واسطۀ همین دوستان درفضای مجازی به من اطلاع داده شد و گفتند: تو نماینده شهر اصفهانی، به نمایندگی از طرف ما شرکت کن.  من هم نمونه کارم را فرستادم و انتخاب شدم. تعداد شرکت کنندگان بسیار زیاد بود و از بین ۲ یا ۳ هزار نفر مرتب گزینش می شدیم تا به سه نفر آخر رسیدیم که قرار بود سه مرد خندۀ کشور معرفی شوند. من در این مسابقه ازبین چند هزار نفر کمدین مطرح از کل کشور فرد منتخب و جزء سه مرد خنده کشور انتخاب شدم. و در بخش نویسندگی هم پدیدۀ مسابقات معرفی شدم.


 

در «خندوانه» چگونه شرکت کردید؟
بعد از برنامۀ زمانی برای خندیدن در جشنوارۀ بهداشت شرکت کردم. رشته های این جشنواره بسیار گسترده بود و انواع هنرها را شامل می شد  و حدود ۶ یا ۷ هزار دانشجو در آن شرکت کرده بودند. در این جشنواره من ۲۵ دقیقه استنداپ اجرا کردم و داوران بعد از اجرا از فرط خنده قدرت بلند شدن از روی صندلی هایشان را هم نداشتند و از شرکت کننده ها خواستند که خودشان امتیاز بدهند و آن ها هم همه به من اشاره کردند و در نهایت اول و نابغه اجرای کمدی در این جشنواره شدم. از همین جشنواره بود که من به برنامۀ خندوانه معرفی شدم.


از اجرا در خندوانه بگویید، محیط کار چطور است؟
من در بیشتر جشنواره ها و برنامه های کشور شرکت کرده ام، در اکثر آن ها بی برنامگی وجود دارد اما کار خندوانه اصولی است و قابل مقایسه با دیگر برنامه ها نیست. ما در قالب یک  گروه ۵ نفره، که برگزیدگان استدآپ جشنواره ها بودند، در خندوانه حضور پیدا کردیم، خوشبختانه تیم نویسندگی خندوانه از متن هایی که می نوشتم خوششان آمد و هنوز هم با آنها در تماسم و به شرکت کنندگان برنامۀ خنداننده شو نیز متن می دهم.
 

چرا در «خنداننده شو» شرکت نکردید؟
 برای این برنامه باید سه الی چهار ماه مرخصی می گرفتم و امکان آن فراهم نبود اگر چه عوامل برنامه به من لطف دارند و هنوز هم می گویند ای کاش شرکت کرده بودی.
 

راست می گویند که خنداندن اصفهانی ها سخت تر از خنداندن بقیه است؟
وقتی به خندوانه رفتم، رامبد جوان به من گفت که اگر برای همه ۶۰ هستی برای اصفهانی ها باید ۹۰ باشی و کارت را درست انجام بدهی چون اولین کسانی که تو را قضاوت می کنند همشهریان تو هستند و عکسی از من در صفحۀ اینستاگرامش گذاشت تا میزان استقبال از اجرای من را محک بزند و خوشبختانه بالای ۹۵ درصد از کاربران از اجرای من رضایت داشتند. چهره های شهیری در طنز اصفهان فعالیت داشته اند و دارند؛ از ارحام صدر گرفته تا آقای ایزدی و اکلیلی و ... شاید این سخت خندیدن به خاطر داشتن چنین بزرگانی است که سطح طنز اصفهان را بالاتر برده اند.
 

نقش برنامه ای مثل خندوانه را در کشف استعدادهای پنهان در زمینۀ کمدی و استنداپ تا چه اندازه می دانید؟
من خودم را مدیون رامبد جوان و برنامه اش می دانم چون به من خیلی کمک کرد و برنامۀ خندوانه جدای از معرفی استعداد ها برنامۀ مفیدی است که جای آن در تلویزیون خالی بود و خیلی ها از من می خواهند وقتی رامبد را می بینم از او به خاطر راه اندازی این برنامه تشکر کنم، برنامه ای اصولی که بر زندگی خیلی از آدم ها تاثیر مثبت داشته.
 

برای آینده چه برنامه ای دارید؟
به لطف خدا قرار است که در شبکۀ اصفهان یک آیتم همیشگی طنز داشته باشیم و با همکاری دوستان فعال در این شبکه در حال برنامه ریزی یک کار به روز و غیر کپی هستیم و اتاق فکر قوی ای نیز برای آن تشکیل داده ایم. چون اصفهانی ها چاشنی طنز را دارند فکر می کنم از این برنامه استقبال کنند و دکتر احمدی افزادی نیز حمایت بسیاری از این برنامه کرده اند. تعداد زیادی هستند که در زمینۀ استنداپ در اصفهان فعالند و خوب است که صدا و سیما و دیگر ارگان ها برای دیده شدن این جوان ها زمانی را در نظر بگیرند. کلاس های آموزشی ای نیز در اصفهان برگزار می کنم و در حال صحبت با مراکز خیریه و اوتیسم و ... هستم تا بتوانم هنرم را به صورت رایگان به آن ها آموزش بدهم. در فضای مجازی نیز فعالم و با انتشار فیلم های کوتاه طنز وقایع روز را بیان می کنم.


 

با استنداپ کمدی می شود زندگی را چرخاند؟
اگر یک نفر روی آن تمرکز کند و دیگر شاخه های آن مثل نوشتن متن برای دیگران و مجله ها و ... را هم همزمان در کنار اجرا داشته باشد می شود با آن زندگی را چرخاند اما من به شخصه ترجیح می دهم شغل دومم باشد و نمی خواهم سنگر اولم را خالی کنم. با این که به همین دلیل نمی توانم در خیلی از برنامه ها و جشنواره ها شرکت کنم، اما سعی می کنم اجرای شهرهای نزدیک تر را انتخاب کنم که با کارم تداخلی نداشته باشد.
 

پیشنهادی برای بهبود وضعیت هنرمندان در اصفهان دارید؟
از همۀ مسئولان در خواست دارم که به هنرمندان اصفهانی بها بدهند مخصوصا جوانترها، اگر آن ها را برای برنامه ای در استان دعوت می کنند همانقدر برایشان احترام قائل باشند که برای مهمانان دیگر شهرها قائلند. همین تازگی یک کاریکاتور نظر مرا جلب کرد، مضمون آن چنین بود که دیدار شهردار با هنرمندان را تصویر کرده بود و همۀ هنرمندان سن و سال بالایی داشتند به طوری که جوان ترینشان آقای اکلیلی بود، بعد گوشه ای از آن یک نفر پرسیده بود شهر شما هنرمند جوان ندارد؟ و دیگری پاسخ داده بود: دارد، اما جوان هایمان در تهران فعالند. به نظرم باید به هنرمندان جوان بیشتر بها داده شود، به خود من هم از گوشه و کنار توصیه می شود که برای موفقیت نباید در اصفهان بمانم و تجربه های گذشتگان نیز این را ثابت کرده اما امیدوارم وضعیت بهتر شود و ما نیز بتوانیم در اصفهان خودمان بمانیم و کار کنیم. به لطف خدا استاندار، شهردار، فرماندار و رئیس صدا سیما و دیگر مسئولان همه از مدیران مردمی و انقلابی هستند و انشاالله با حمایت همین عزیزان بتوانم لبخند را مهمان خانه های همشهریانم کنم. این بزرگترین آرزوی من است که فقط ده دقیقه در هفته در صدا سیما به من زمان بدهند تا با طنز روحیه همشهریانم را شاد و لبشان را خندان کنم./

سمیرا قاسمی

کد خبر 312982

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.