به گزارش ایمنا، در افتتاحیۀ مراسم رونمایی از پوستر سی امین جشنوارۀ بین المللی فیلم کودک و نوجوان یک گروه نمایش عروسکی ورودی سالن را با اجرای شاد خود زینت داده بودند و وقتی مرضیه برومند ایستادن در کنار آن ها را به فرار از حلقۀ مشتاقان و نشستن در سالن ترجیح داد و با تک تک عروسک هایی که از صندوق بیرون آمده بودند خوش و بش کرد، جمعیت شتابزده نیز نظرشان بیشتر به این گروه و هنرنمایی شان جلب شد.
نام گروه «بازی بازی نمایش» بود و با امید اجاقی، سرپرست این گروه که تا کنون نمایش هایی چون: هاگرگری، مهربون مهربونا، مهمان های ماه، ببعی و گرگ آش پز، زیر گنبد کبود، گرد و برد، کی تو خونه خرگوشه، احرام دگر بند، آخرین خط انشا، گرگ ومیش، موش جنگل شیر تنبل و به تازگی، نمایش خروس زری پیرهن پری شاملو را روی صحنه برده به گفتگو نشستم. شرح آن چه در این گفتگو بیان شد چنین است:
از خودتان بگویید، آغاز کار هنری تان از چه سالی بود؟
در سال ۱۳۶۰ در اصفهان به دنیا آمدم و از همان کودکی با طفل خوانی تعزیه، فعالیت هنری خود را آغاز کردم. از سال ۷۴ به صورت حرفه ای وارد عرصۀ بازیگری شدم در واقع این کار را در شاهین شهر با رحمان صابری شروع کردم و بعد از چند ماه آشنایی با آقای احمد رضایی دار افشانی فعالیت هنری ام در اصفهان آغاز شد. در عرصۀ بازیگری با کارگردان های دیگر مثل اکبر کشانی، حبیب نریمانی، مرتضی ریحانی، امید نیاز و... نیز همکاری داشته ام و اندک زمانی هم به عنوان مدیر تولید در خدمت استاد ابراهیم کریمی هسینجه بودم.
فعالیت های هنری شما محدود به حوزۀ کودک و نوجوان است؟
من از همان ابتدای سال ۷۹، کارگردانی را با نمایش های ویژه کودک و نوجوان آغاز کردم و بیشتر نمایش هایم نیز تا کنون در حوزۀ کودک ونمایش های عروسکی بوده است اما در کنار نمایش ها ی کودک نیم نگاهی نیز به نمایش های آیینی سنتی از یاد رفته مثل صندوق بازی، خمره بازی، کرسی بازی و ... داشته ام.
در مورد این نمایش های سنتی کمی بیشتر برایمان بگویید.
ما به این آیین ها توجه ویژه داریم و در اولین جشنوارۀ بین المللی اقوام ایرانی نیز برای اجرای این آیین های سنتی شرکت کردیم، همچنین در شانزدهیمن جشنوارۀ بین المللی عروسکی تهران مبارک و هدفمان نیز شناساندن این آیین های کهن به مخاطبان است. آیین هایی مثل خمره بازی و صندوق بازی از متن اقشار مختلف جامعه برخاسته و کارکردهای مختلف ومهمی مثل اصلاح رفتار اجتماعی داشته. اجرای این نمایش ها می تواند تولدی دوباره برای این آیین ها باشد و این انگیزه را به هنرمندان بدهد تا با قدرت بیشتری دراین عرصه وارد شوند. معتقدم جان دادن به این نمایش ها که از فرهنگ ایرانی برخاسته اند به معنی زنده کردن هویت و فرهنگ و تمدن ماست و ما وظیفه داریم نسل امروز را با این فرهنگ ها آشنا کنیم.
استقبال و توجه به این اجراهای آیینی تا چه میزان است؟
گروه ما در دومین جشنوارۀ استانی نطنز با نمایش خمره بازی اجرا داشت و دو جایزه و لوح تقدیر نیز برای مقام اول عروسک گردانی و مقام دومی طراحی لباس دریافت کرد. در شانزدهمین جشنوارۀ بین المللی عروسکی تهران در بخش آیینی سنتی نیز صندوق بازی را اجرا کردیم و لوح و تندیس جشنواره را گرفتیم. به این ها شرکت درهفتمین جشنوارۀ شهروندی لاهیجان و دریافت لوح تقدیر برای نمایش خمره بازی، شرکت در اولین جشنوارۀ بین المللی اقوام ایرانی کرمانشاه، با خمره بازی و صندوق بازی در حضور استاد داوود فتحعلی بیگی، اجرای صندوق بازی درهفتۀ نکوداشت و هفته صنایع دستی و همایش تئاتر شهرداری در اصفهان و اجراهایی به مناسبت دهۀ فجر در فلارورجان و پیربکران هم اضافه کنید.
وضعیت تئاتر کودک را در اصفهان چگونه ارزیابی می کنید؟
خوشبختانه از دیرباز اصفهان پتانسیلی قوی در بخش کودک داشته و در جشنواره ها و فستیوال ها نیز حضور فعالی داشته است. پرچمداران حوزۀ تئاتر کودک اصفهان اکنون پیشکسوت شده اند و کار را به جوان تر ها سپرده اند. مشکلاتی هست اما با این وجود به همت حضور جوانان فعال در این عرصه هنوز نمایش کودک در اصفهان نفس می کشد. لازم می دانم از انجمن نمایش اصفهان و کارشناس نمایشی آن که همیشه پشتیبان ما بوده اند، همچنین از مدیریت تالار هنر که شاید بتوان گفت تنها حامی نمایش های کودک و عروسکی است نیز تشکر کنم.
کمبودهای حوزۀ کودک در اصفهان را چه می دانید؟
مهمترین کمبودها به عقیدۀ من یکی نبودن سالن نمایش ویژۀ نمایش های کودک و عروسکی است و دیگری نبود آرشیو لباس و آکسسوار و نبود خانۀ عروسک و کارگاه عروسک سازی در حد و اندازه گروه های نمایشی اصفهان که امیدوارم مسئولان فرهنگی توجه به این زیرساخت ها را دستور کار خود قرار دهند.
نظرتان در مورد بازگشت جشنوارۀ فیلم کودک و نوجوان به اصفهان چیست؟
در مورد جشنوارۀ فیلم کودک و نوجوان خوشحالم که دوباره به اصفهان برگشته و امیدوارم جشنوارۀ بین المللی تئاتر کودک و نوجوان هم با همت مسئولان دوباره به اصفهان برگردد. /
سمیرا قاسمی
نظر شما