به گزارش خبرنگار ایمنا، مراسم اختتامیه دومین جشنواره سراسری دانشجویی داستان کوتاه زاینده رود همزمان با آئین نکوداشت "محمد کلباسی" پیشکسوت داستان نویسی کشور برگزار شد. در این آئین، محمد کلباسی با اشاره به داستانهای زیادی که نوشته اما هنوز منتشر نشده است، اظهار داشت: محمدعلی جمالزاده در "یکی بود یکی نبود" مرد خیلی شجاعی بود و این کتاب سراسرش از مردی شجاع یعنی جمالزاده حکایت دارد که در آغاز با شجاعت بسیاری توانسته بود این داستان را بنویسد.
محمدعلی جمالزاده و پدرش از مردان شجاع روزگارند
وی با اشاره به پدر محمدعلی جمالزاده ادامه داد: پدر جمالزاده از خودش شجاعتر بود. احمد کسروی در کتاب "تاریخ مشروطه" آورده است که یکروز پدر محمدعلی جمالزاده در مسجد بازار تهران بر سر منبر بود و حیاط مسجد نیز مملو از جمعیت بود. در این هنگام پدر جمالزاده از مردم خواست تنها یک کلمه را بگویند و تکرار کنند، آن یک کلمه "قانون" بود و بعد این کلمه را هجی کرد و مردم نیز بارها انرا تکرار کردند.
کلباسی که کارشناس ارشد ادبیات تطبیقی از دانشگاه تهران است، افزود: پدر جمالزاده در محله بیدآباد زندگی میکرد و وقتی پسرش محمدعلی در بیروت بود، او در زندان بروجرد شهید شد. زمانی که محمدعلی خبر شهادت پدرش را شنید، یک پاپیون سرخ زد و گفت من افتاخر می کنم پنین پدری داشتم.
صادق هدایت به ما فهماند داستان یعنی چه
پیشکسوت داستان نویسی اصفهان و ایران تصریح کرد: زمانی که جمالزاده، یکی بودیکی نبود را منتشر کرد زمان جنگ بود و اوضاع کشور ما نیز بهم ریخته بود و وقتی سوم شهریور آمد قلم را غلاف کرد و سکوتی طولانی را پیشه کرد و در دوره رضاخان حتی یک کلمه نیز منتشر نکرد و بعد نیز به کلی از فضای ۶ داستان یکی بود یکی نبود بیرون آمد و حکایت نویسی را شروع کرد و این حکایتها رنگ و بوی یکی بود یکی نبود را نداشتند.
محمد کلباسی ادامه داد: بعد از جمالزاده کسی که این جریان را تغییر داد صادق هدایت بود که امروز متأسفانه نویسندگان مدرن اصلاً داستاهای او را زیرو رو نمیکنند. هدایت به ما فهماند داستان یعنی چه. او داستان را از داستان نویس جدا نکرد بلکه داستان نویس در مکتب داستان بود. صادق هدایت به ما نشان داد که دوره رمانهای رئالیستی قرن نوزدهمی به پایان رسیده است.
چهره بزرگ اصفهان، میرزاحبیب اصفهانی
وی گفت: بعد از هدایت خیلی ها آمدند ازجمله صادق چوبک، گلستان، آل احمد، دولت آبادی و بسیاری دیگر، ولی در اصفهان بعد از میرزا حبیب کسی کاری نکرده بود. چهره بزرگ اصفهان، میرزاحبیب اصفهانی و سه کتاب "حاجی بابا"، "سرگذشت ژیل بلاس"، و "گزارش مردم گریز" است که توسط میرزا حبیب به فارسی ترجمه شدند.
کلباسی افزود: میرزا حبیب اصفهانی، مفهوم ترجمه ارانی و ترجمه خلاق را فهمید. او چنان داستان حاجی بابا را ترجمه کرد که گویی حاجی بابا اول فارسی نوشته شده بوده و بعد به انگلیسی ترجمه شده است.
دهخدا تنها در روز عاشورا و روز مرگ مادرش قلم را زمین گذاشت
کلباسی که از او درکنار هوشنگ گلشیری به عنوان نسل سوم داستان نویسی یاد می شود، به بهرام صادقی اشاره کرد و تأکید کرد: بهرام صادقی از دوستان خیلی خوب من بود و یکروز به من گفت بالاخره نوبل را می بَرَم، این از اتکای به نفسش نشلن میداد اما متأسفانه درهم شکسته شد. ضمنی اینکه ابوالقاسم پاینده نیز فرد شاخصی بود که ترجمه ای که از قرآن نوشت یکی از ترجمه های خوب قرآن است.
وی گفت: من دهخدا را نیز بسیار دوست دارم، او یکی از بزرگترین مردانی است که به فرهنگ ما خدمت کرد. دهخدا کسی بود که تنها در روز عاشورا و روز مرگ مادرش قلم را زمین گذاشت.
این پیشکسوت داستان نویسی کشور با اشاره باغ و مقبره صائب و شکل گیری به انجمن ادبی صائب، گفت: بعد از اینکه ساواک به ما اجازه نداد در باغ صائب جمع شویم، در خانه ها جمع میشدیم و جلساتی را برای انتشار "مجله جُنگ" تشکیل دادیم که ۱۰ شماره قبل از انقلاب و یک شماره نیز بعد از انقلاب چاپ شد و به این ترتیب اساس و بنیادی گذاشته شد تا آقای نبوی نژاد این حرکت را با فصلنامه زنده رود ادامه دهد.
محمد کلباسی تصریح کرد: امیدوارم این انجمن ها در اصفهان پاگرفته و بتوانند سنتی را که حلقه ادبی "مجله جُنگ اصفهان" با همت بزرگان گذشته ایجاد شد را ادامه دهند و این آرزوی من است که می بینم گاهی جلسات و انجمن های تشکیل می شود و داستانهای کوتاه و رمانها از سوی جوانان منتشر می شود.
گفتنی است، آئین اختتامیه دومین جشنواره سراسری دانشجویی داستان کوتاه زاینده رود همزمان با مراسم نکوداشت "محمد کلباسی" پیشکسوت داستان نویسی کشور در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان برگزار شد.
نظر شما