گاوخونی حقیقت شیرین زندگی است در سکوت کویر ورزنه؛ مرز میان آب و خشکی در ۱۶۷ کیلومتری جنوب شرق اصفهان و در مجاورت تپه‌های شنی؛ چاله اسرار آمیزی که زاینده رود برخلاف بیشتر رودخانه‌ها به جای پهنه نیلی دریا انتخاب کرد تا آرام گیرد...
فرهنگ دهخدا، گاوخونی را به "خانه گاو" تعبیر کرده است زیرا در گذشته روستاییان گاوهای خود را برای چرا اطراف تالاب رها می‌کردند اما برخی دیگر گاوخونی را به معنی "چاله بزرگ" می‌دانند. در سال های گذشته خشکی زاینده رود بیشترین تاثیر را بر اقلیم گاوخونی گذاشته است و در این سال های مردن و زنده شدن رودخانه کمترین سهم همیشه به تالاب رسیده است؛ این بار هم با وجود بارش‌های سیل آسیا تنها ۱۰درصد مساحت تالاب آبگیری شد و مابقی سهمش پشت سدهای آبخیز داری و مزارع ماند.
با اینکه هنوز مانده تا گاوخونی احیا شود اما همین حیات نیمه جان هم در روزهای تاریک این کهن‌ترین هم پیمان زاینده رود امیدی است برای بازگشت به زندگی، شاید روزی آب آنقدر در رودخانه جاری شود که هیچ سدی، هیچ باغ هلویی و هیچ مزرعه گندمی نتواند سهم تالاب را گروگان بگیرد.
نظر شما