به گزارش خبرنگار ایمنا، شرکتهای دانشبنیان نقش مهمی در رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال برای فارغالتحصیلان دانشگاهی در هر نقطهای در جهان ایفا میکند، بهگونهای که از آنها به عنوان موتور محرکه اقتصاد در هر کشور یاد میشود؛ بنابراین دلیل تلاشهای بسیاری برای میزان موفقیت این شرکتها و توسعه آنها انجام میشود که یکی از مهمترین فعالیتها، ایجاد مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری است.
توسعه دانشبنیان، سبب ایجاد رضایتمندی و انگیزه در میان نخبگان و فارغالتحصیلان میشود و ویژگی ممتازی است که با تولیدات متکی بر سرمایه و واردات، تفاوت ویژهای دارد. از جمله ویژگیهای حوزه دانشبنیان، تولید محصولات متکی بر دانش و کاهش آلودگی منابع زیستمحیطی، همچنین مصرف آب و انرژی است. برای شناخت و بررسی صنعت دانشبنیان و بررسی جایگاه شرکتهای فناوری در ایران با «جعفر قیصری» رئیس شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان گفتوگویی انجام دادهایم که در ادامه میخوانید:
تولید محصولات دانشبنیان چه الزامی دارد؟
تولید جایگزین مناسبی برای صنایع قدیمی محسوب میشود، اما تولیدکنندگان بزرگ از جمله صنایع خودرو، نفت، فولادسازان و صنایع کوچک اگر بخواهند در عرصه تولید گام بردارند و با شرکتهای خارجی رقابت کنند، باید رضایتمندی مردم را در تولید محصولات خود جلب کنند. برای اینکه محصول یک صنعت مورد استفاده مردم قرار بگیرد و با کیفیت مطلوبی تولید شود، باید تولیدکنندگان و صنایع مختلف به فناوری و دانش روز مجهز شوند. در این راه باید خطوط تولید از روشهای روز دنیا استفاده کند، با کمک دانش و فناوری جدید، کیفیت محصولات را افزایش دهد و در کنار این مسائل، میزان انرژی مصرفی کاهش یابد.
چه مسائلی در توسعه تولید محصول حائز اهمیت است؟
از جمله مسائل پراهمیت در افزایش میزان تولید، توجه ویژه به مصرف آب در این راستا است. امروزه بسیاری از تولیدکنندگان دنیا به شکل چشمگیری مصرف آب و میزان آلودگی را کاهش دادهاند که این عمل، تنها با بهینهسازی و اصلاح فرآیندهای جزئی شکل نمیگیرد؛ بلکه باید به صورت جدی و اساسی با کمک فرآیندهای متکی بر دانش بدان نگاه کرد. در این راستا شرکتهای فناور و تولید دانشبنیان نقش مؤثری در بازسازی صنایع قدیمی خواهند داشت؛ زیرا لازم است براساس فناوری، دانش روز و توان نخبگان، فرهیختگان، فناوران و صاحبان ایده نوآوری، بازسازی و بازنگری صورت گیرد. این مسائل در کنار یکدیگر کمک میکند تا بهرهوری صنایع افزایش یابد.
سهم صادرات دانشبنیان اصفهان چقدر است؟
حدود ۵۰۰ شرکت دانشبنیان، بیش از پنج هزار میلیارد تومان و بیش از ۵۴ میلیون دلار صادرات داشتهاند که استان اصفهان حدود سه درصد از صادرات کل کشور را به خود اختصاص داده است. با توجه به اینکه سه درصد از صادرات تولیدات شرکتهای دانشبنیان متعلق به استان اصفهان است، بنابراین سهم اقتصاد دانشبنیان این استان نسبت به متوسط کشور بیشتر است و با توجه به پتانسیل و توان این استان، اصفهان نقطه امیدی برای کشور در تولیدات دانشبنیان است؛ در نتیجه نیاز به سرمایهگذاری بیشتر در این زمینه الزام پیدا میکند.
از مجموع صادرات ۵۴ میلیون دلاری در حوزه دانشبنیان حدود ۱۰ درصد آن صادرات غیرفلزی است که نشان میدهد اقتصاد دانشبنیان استان اصفهان، نقطهقوت و مسیری امیدبخش برای کشور است؛ البته این مسئله در صورتی محقق خواهد شد که سرمایهگذاری مناسبی در این زمینه صورت بگیرد تا عموم از رشد این صنعت و افزایش تولیدات آن اطمینان حاصل کنند.
چشمانداز اقتصاد دانشبنیان اصفهان چگونه است؟
رهبر معظم انقلاب اسلامی، برای کشور پنج درصد اقتصاد دانشبنیان را مدنظر قرار دادهاند، اما با توجه به پتانسیل، تجربه و توان حوزه علم و فناوری، دانشگاهها و نخبگان استان اصفهان باید سهم سه درصدی اقتصاد دانشبنیان طی برنامهای سه الی چهار ساله به حداقل ۱۰ درصدی برسد. در این راستا و برای تحقق این هدفگذاری باید تمام دستاندرکاران، مسئولان و مدیران با کمک یکدیگر به دور از شعار و عملگرایی، فعالیت کنند. در سال ۱۴۰۰ فروش شرکتهای فناور و دانشبنیان نسبت به سال پیشین رشدی ۳.۵ برابر داشته؛ بنابراین قطعاً میتوانیم طی چهار سال آینده با افزایش سه تا پنج برابری روبهرو شویم.
آیا قانون جهش تولید دانش بنیان به خوبی اجرا شد؟
خوشبختانه قانون جهش تولید دانشبنیان در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و آماده اجرا است، اما متأسفانه در زمینه سرمایهگذاری و اختصاص منابع با مشکلاتی مواجه هستیم. در سالهای اخیر بودجه اندکی به پارکهای علم و فناوری و شهرک علمی و تحقیقاتی اختصاص داده شده که این میزان بودجه زیرساختها را پوشش نمیدهد و منابع جوابگوی مأموریتهای صادراتی نیست.
زمانی که مجلس قانونی را به تصویب میرساند، انتظار میرود صددرصد منابع سالانه تأمین شود؛ اما متأسفانه تخصیص به صورت کامل انجام نشده و معمولاً ۸۵ درصد از تخصیص در روزهای پایانی سال محقق میشود.
سخن آخر...
تا پایان سال ۱۴۰۰ منابع تخصیصی به شهرک علمی و تحقیقاتی کمتر از ۶۸ درصد بوده است که با پیگیریهای صورت گرفته این میزان به حدود ۸۰ درصد رسید. انتظار میرود منابع در حد فعالیتهای صورت گرفته تخصیص پیدا کند تا سبب کاهش انجام وظایف نشود. بهرغم تأکیدات رئیسجمهور و معاون علمی و فناوری در خصوص افزایش تولیدات دانشبنیان اگر تخصیص به صورت کامل انجام نشود، انجام مأموریتها در این حوزه با چالش مواجه خواهد شد.
نظر شما