محمدحسین ریاحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: اصفهان قدرتمندترین، زبده‌ترین و مشهورترین شخصیت‌ها را در بین شهرهای ایران به خود دیده و بزرگترین مراکز آموزشی ایران در دوران سلجوقی و آل‌بویه در اصفهان مستقر شد که باعث روی‌آوری و حضور دانشمندان جهان اسلام و دانشمندان ایران به این شهر شد.
وی خاطرنشان کرد: با وجود تعدد دانشگاه‌ها، مراکز علمی، صنعتی، کارخانه‌ها و مؤسسات هنری در اصفهان اما به‌خاطر برخی نگاه‌ها شاهد افول، زوال و رکود چهره و موقعیت علمی و هنری اصفهان در سال‌های گذشته هستیم.
محقق و پژوهشگر تاریخ تاکید کرد: سال‌های گذشته به‌جای اینکه از دیدگاه‌های افراد مطلع به تاریخ و فرهنگی این شهر در امور مختلف علوم دینی، صنعتی و توسعه‌ای شهر استفاده شود، اما شاهد به حاشیه راندن آنها بودیم.
به گفته ریاحی، سلسله صفویه دوران شاخص اصفهان در عرصه فرهنگ‌وهنر بود و انتخاب این شهر به عنوان پایتخت کشور باعث شد که هر آنچه امروز از آثار فاخر هنری و علمی و ادبی می‌بینیم به این دوران برگردد به‌طوری که تعداد قابل توجهی از مدارس و نهادهای آموزشی صفوی را در کنار بازار اصفهان و بافت سنتی و تاریخی مشاهده می‌شود.
وی با اشاره به شخصیت‌های برجسته علمی و هنری اصفهان در عرصه صنعت، هنر و علمی در مناطق مختلف جهان و ایران در دوران معاصر گفت: در قرون پیشین شاهد حضور بسیاری از شخصیت‌های اصفهانی در هند، آسیای صغیر و از جمله شام، عراق، حجاز و مصر بودیم و در دوران اخیر نیز چهره‌هایی توانمند از اصفهان را در اروپا و آمریکا می‌بینیم.
ریاحی اظهار کرد: برنامه‌ریزی‌های ضعیف، نبود ژرف‌اندیشی در برنامه‌ریزی طولانی‌مدت و برچسب بهره‌مندی به اصفهان توسط برخی افراد باعث به یغما رفتن بسته حیات این شهر یعنی زاینده‌رود شده است.
وی با بیان اینکه در طول تاریخ ندانم‌کاری‌ها باعث به خاک سیاه نشاندن شهری شد که در طول تاریخ برترین شهر ایران بوده است، گفت: برنامه‌ریزی‌های غلط و نگاه‌های مغرضانه، کارنامه درخشان اصفهان در عرصه تاریخی ایران و تمدن اسلامی را به سراشیبی سوق داده است.
استاد دانشگاه، محقق و پژوهشگر تاریخ، تصریح کرد: اصفهان بدون زاینده‌رود چون انسانی است که رگ‌های آن خشکیده و ادامه حیات ندارد و پایداری اصفهان بدون زاینده‌رود امکانپذیر نیست.
وی گفت: مشکل زاینده رود با اجرای برنامه مقطعی قابل حل نیست و روح شهر بدون زاینده‌رود در هم شکسته است.
نظر شما