به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که حسن هانی‌زاده، کارشناس مسائل بین‌الملل در خصوص روند مذاکرات وین در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: سرانجام صبر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه به سر آمد و در نهایت ناچار شد علی‌رغم خطرات مترتب بر اقدام شتاب‌زده خود، فرمان حمله به اوکراین را صادر کند.
اوکراین که در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق بخشی از حاکمیت سیاسی و جغرافیایی این کشور تلقی می‌شد با فروپاشی شوروی به کانون مزاحمت برای رهبران جدید کرملین تبدیل شد. خیز آمریکا و کشورهای عضو ناتو برای تسلط بر اوکراین و پیوستن این کشور به ناتو خشم رهبران جدید روسیه از جمله شخص ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه را بر انگیخت.
از آنجایی که پوتین از شم امنیتی و نظامی بالایی برخوردار است متوجه شد که اگر اوکراین به ناتو بپیوندد روسیه هزینه‌های زیادی پرداخت خواهد کرد زیرا قرار گرفتن ناتو در کنار مرزهای روسیه به فروپاشی تدریجی این کشور منجر خواهد شد.
این تلقی زمانی قوت گرفت که در ۲۱ اوریل ۲۰۱۹ ولادیمیر زلنسکی که یک هنرپیشه کمدین جوان و بی‌تجربه اوکراینی به‌شمار می‌رفت در یک انتخابات مدیریت شده به عنوان رئیس‌جمهور اوکراین انتخاب شد. در این انتخابات آمریکا و کشورهای عضو اتحادیه اروپا به صورتی آشکار دخالت کردند و با کمک‌های مالی و رسانه‌ای خود پیروزی زلنسکی را رقم زدند.
از همان زمان، پوتین به‌شدت احساس خطر کرد زیرا زلنسکی، رئیس‌جمهوری جدید اوکراین با پیوستن کشورش به ناتو و نقل سامانه‌های موشک‌های هسته‌ای این مجموعه به اوکراین موافقت کرد. هشدارهای رئیس‌جمهوری روسیه به همتای اوکراینی خود مؤثر واقع نشد و لذا پوتین سخت‌ترین و پرهزینه‌ترین گزینه را برای دور ساختن خطر ناتو از مرزهای روسیه انتخاب و فرمان حمله به اوکراین را صادر کرد.
رهبران روسیه با تکیه بر این مقوله نظامی که "بهترین دفاع حمله است" دست به ریسک بزرگی زدند و نیروهای نظامی خود را برای تغییر ساختار حاکمیت اوکراین به عمق خاک این کشور گسیل داشتند.
تا پیش از آن آمریکا و ناتو بارها تهدید کرده بودند که در صورت حمله ارتش روسیه به اوکراین کشورهای عضو ناتو و اتحادیه اروپا به طور مستقیم به نفع اوکراین دخالت خواهند کرد.
اما آمریکا و غرب بر خلاف ادعاهای قبلی خود دوست جوان خود زلنسکی را تنها گذاشتند و به اعمال تحریم‌های مالی و اقتصادی و سیاسی علیه روسیه اکتفا کردند. در واقع آمریکا و ناتو با دخالت در مسائل داخلی اوکراین، دام خطرناکی را برای روسیه گستراندند زیرا فرسایشی شدن جنگ بین روسیه و اوکراین به افزایش هزینه‌های نظامی مسکو و فلج شدن اقتصاد این کشور منجر خواهد شد. طبیعی است این جنگ ثابت کرد که آمریکا و غرب هم‌پیمانان قابل اعتمادی نیستند و در بزنگاه‌های تاریخی و هنگام بروز خطر، دوستان خود را تنها می‌گذارند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در سخنرانی اخیر خود در سالروز بعثت حضرت رسول اکرم (ص) موشکافانه به این مسئله اشاره کردند و کشورهای منطقه وجهان را نسبت به پی‌آمدهای تکیه بر آمریکا و غرب برحذر داشتند.
موضوع دیگری که رهبری به آن اشاره کردند نگاه دوگانه غرب نسبت به حوادث منطقه بود و به عنوان نمونه به کشور یمن اشاره کردند که طی هشت سال همواره مورد حملات وحشیانه ائتلاف سعودی قرار دارد اما غرب و آمریکا در کنار متجاوز قرار گرفتند.
هدف آمریکا و ناتو از وادار ساختن پوتین به اتخاذ سخت‌ترین راهکار برای مقابله با اقدامات تحریک‌آمیز زلنسکی این است که حوادث افغانستان در چهار دهه گذشته بار دیگر شبیه‌سازی شود.
در سال ۱۳۵۸ ارتش سرخ شوروی وارد افغانستان شد و سرانجام پس از نزدیک به سه دهه با تحمل خسارات سنگین از این کشور خارج شد زیرا آمریکا و غرب با سازماندهی مجموعه‌های تروریستی در افغانستان زمینه شکست ارتش سرخ را فراهم کردند.
همین موضوع بعداً مقدمات فروپاشی شوروی را فراهم کرد و اکنون آمریکا و ناتو قصد دارند تا بدون هیچ‌گونه هزینه‌ای بار دیگر برای فلج ساختن ارتش روسیه حوادث افغانستان را در اوکراین شبیه‌سازی کنند.
اعمال تحریم‌های سنگین علیه روسیه و انتقال گروهک‌های تروریستی از سراسر جهان به اوکراین برای تقابل با ارتش روسیه بخشی از سیاست‌های آمریکا و غرب برای تضعیف روسیه تلقی می‌شود.
اما پوتین قطعاً برگ‌های برنده زیادی در اختیار دارد که یکی از این برگ‌ها قطع صادرات گاز روسیه به اروپا است که اگر این اتفاق رخ دهد قطعاً اقتصاد کشورهای اروپایی که تکیه مستقیمی بر گاز روسیه دارد فلج خواهد شد.
نظر شما