امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: عوامل مختلفی بر شکل‌گیری ساختارها و بافت‌های شهری در گذر زمان مؤثر بوده که نیاز است در روند مرمت و بازسازی بافت‌های کهن و تاریخی مدنظر قرار بگیرد.
وی افزود: تمام رویکردهای مورد نظر برای احیای بافت تاریخی در قالب چشم‌اندازهای کلی مطرح می‌شود در حالی که هرکدام از بافت‌های تاریخی، حتی در یک منطقه شهری، ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را دارد که حتماً باید در فرآیند بازسازی مورد توجه قرار بگیرد.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: مدیر و برنامه‌ریز شهر باید این ویژگی‌ها و روندها و فرآیندهای مؤثر بر شکل‌گیری بافت تاریخی را مورد بررسی قرار دهد تا ظرفیت‌ها و منابع پنهان بافت شناسایی شود در در روند احیا مورد توجه قرار بگیرد.
وی تصریح کرد: بازگرداندن حیات مجدد به بافت‌های ارزشمند تاریخی و جلوگیری از تخریب آنها، تنها با اعمال رویکردی کلی و مراجعه به ضوابط ذکر شده در منابع تئوری ممکن نیست، بلکه نیازمند سال‌ها تحقیق است که باید بر روی هرکدام از پهنه‌های تاریخی شهر انجام شود.
شبانی ادامه داد: امروزه نگاه تک‌بعدی و یک‌جانبه‌گرا به بافت‌های تاریخی زمینه را برای تخریب آنها فراهم کرده است و بسیاری از این بافت‌ها با هدف احیا و مرمت در شهرهای ما در حال تخریب است.
این دکترای شهرسازی گفت: حفظ و مرمت بافت‌های تاریخی از مهم‌ترین دغدغه‌های مدیران شهر و چالش‌های نظام برنامه‌ریزی شهری بوده که نیازمند اعمال رویکردی زمینه‌گرا است تا ظرفیت‌ها و ویژگی‌های این بافت‌ها به خوبی شناسایی و راهکارهای مؤثر در نظر گرفته شود.
نظر شما