به گزارش خبرنگار ایمنا، بورسیا دورتموند آلمان، یکی از باشگاه‌هایی است که در کشور ما طرفداران بسیار زیادی دارد. دلایل زیادی باعث شده که زنبورها در کشور ما حامی زیادی داشته باشند. در این گزارش سعی داریم این باشگاه را معرفی کنیم.
تفاوتی نمی‌کند که سخن از سیاه _ زرد، BVB یا انجمن بازی‌های توپی در میان باشد؛ مهم این است که هر هوادار فوتبالی در آلمان می‌داند که منظور از این لقب‌ها تیم بورسیا دورتموند است. بروسیا دورتموند، یکی از محبوب‌ترین تیم‌های باشگاهی در اروپا و کل جهان است. بیش از ۸۱ هزار علاقمند به طور مرتب بازی‌های خانگی این تیم را از نزدیک تماشا می‌کنند. دورتموند در میان بوندس لیگایی ها هم از موفق‌ترین‌ها است.
همه چیز بیش از ۱۱۰ سال پیش، دقیقاً در سال ۱۹۰۹ آغاز شد. در آن زمان یکی از سازمان‌های جوانان کاتولیک در آلمان، به صورت مرتب مسابقه‌های فوتبال برگزار می‌کرد. این سازمان اندکی پیش از آن و در پی مهاجرت نیروهای کار لهستانی تشکیل شده بود و در زمینه جذب تازه واردان کاتولیک در محیط پروتستانی شهر دورتموند فعالیت می‌کرد. روحانی دینی منطقه، ورزش بی‌هدف و رَمه داری در زمین را نمی‌پسندید و قصد داشت فوتبال را ممنوع اعلام کند. پس از مخالفت‌ها و ممنوعیت فوتبال از طرف این روحانی دینی (هووبرت دِوالد)، ۴۰ نفر از این جوانان کاتولیک به رهبری "فرانتس یاکوبی" تصمیم گرفتند که در تاریخ ۱۹۰۹/۱۲/۱۹ ساعت ۱۹ در رستوران "تسوم ویلدشوتس- Zum Wildschütz" بخاطر عشق به فوتبال با هم جمع شوند و باشگاه بورسیا دورتموند را تشکیل دهند.
«هووبرت دِوالد» این روحانی به این رستوران آمد و سعی کرد که از تشکیل این باشگاه شخصاً جلوگیری کند و کار به درگیری و زد و خورد انجامید. این عمل باعث شد که بیش از ۲۰ نفر از این شورشیان رستوران را ترک کنند و فقط ۱۸ نفر آمادگی این را داشتند که باشگاه را تشکیل دهند. برای انتخاب اسم باشگاه چشمشان به تابلوی یک کارخانه می‌خورد که اسمش «بورسیا» بوده است و این اسم را انتخاب می‌کنند «انجمن بازی‌های توپی بورسیا دورتموند» رنگ پیراهن را هم آبی راه راه سفید و یک خط سرخ و شورت سیاه انتخاب کردند و برای ثبت آن در اتحادیه فوتبال غرب آلمان تلاش کردند.
در تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۱۵ در شهر دورتموند، اعضای تیم بورسیا دورتموند پیش از انجام نخستین بازی رسمی تیم، در یک دیدار دوستانه، تیم VFB دورتموند، حریف همشهری را ۹ بر ۳ شکست داد. بورسیا دورتموند در حال حاضر یکی از موفق‌ترین باشگاههای آلمان است و به داشتن ورزشگاهی که بیشترین جایگاه ایستادن تماشاگران در اروپا را دارد، افتخار می‌کند. استادیوم اختصاصی این تیم «سیگنال ایدونا پارک» نام دارد که بزرگترین ورزشگاه آلمان است و بیش از ۸۱ هزار نفر گنجایش دارد.
بورسیا دورتموند در سالهای ۱۹۵۶، ۱۹۵۷، ۱۹۶۳، ۱۹۹۵، ۱۹۹۶، ۲۰۰۲، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ در مجموع هشت بار قهرمان باشگاههای آلمان شده و در سالهای ۱۹۶۵، ۱۹۸۹، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ هم جام حذفی را به خانه برده است. این تیم همچنین، نخستین جام رقابت‌های حذفی باشگاههای اروپا در سال ۱۹۶۶ را تصاحب کرد. بورسیا در این دیدار، در شهر گلاسگو، تیم لیورپول را در پایان وقت‌های اضافه، دو بر یک شکست داد. «اِستَن لیبودا» بود که در دقیقه ۱۰۶ این مسابقه، از فاصله ۳۰ متری، توپ را دور از دستان «لورنس» به تیرک دروازه کوبید؛ توپی که در بازگشت به «ییتسِ» مدافع حریف برخورد کرد و به درون دروازه غلت خورد.
پس از آن، همان بلایی بر سر تیم آمد که از اواخر دهه ۱۹۷۰، دامان مونشن گلادباخ را گرفته بود؛ مشکلات مالی باشگاه را واداشت تا بازیکنان خوب خود را بفروشد؛ عاملی که سبب شد بورسیا دورتموند در سال ۱۹۷۲ به لیگ دسته پایین‌تر سقوط کند. هم زمان ورزشگاه سیگنال ایدونا پارک (در آن زمان ورزشگاه وستفالن) برای میزبانی جام جهانی ۱۹۷۴ در دورتموند ساخته شد. ورزشگاه جدید با وجود حضور دورتموند در دسته پایین‌تر و کسب نتایج ضعیف، در هر بازی این تیم به طور متوسط میزبان ۲۵ هزار تماشاگر بود. این موضوع تا حد بسیاری مشکلات مالی باشگاه را برطرف کرد. با وجود این، صعود تیم دورتموند به لیگ دسته برتر باشگاههای آلمان چهار سال به طول انجامید. زنبورها در سال ۱۹۸۸ با هنرنمایی‌های "آندریاس مولر" و "میشائل رومنیگه" و هدایت "هورست کوپِل" به دوران طلایی خود بازگشتند. در این سال دورتموند پس از ۲۳ سال نخستین عنوان قهرمانی خود را به دست آورد، که آن هم جام حذفی آلمان در سال ۱۹۸۹ بود.
عصر هیتسفلد:
باشگاه دورتموند در سال ۱۹۹۱، اوتمار هیتسفلدی را به خدمت گرفت که در آن زمان تقریباً گمنام بود. در کنار او "اشتفان چاپویسات" خریداری شد که در ادامه و در سالهای دهه ۱۹۹۰ به زهردارترین مهاجم بورسیا دورتموند تبدیل شد. هیتسفلد، در نخستین فصل حضورش، این تیم را تا آستانه کسب چهارمین قهرمانی بوندس لیگا پیش برد. بازی‌های هفته آخر، اما نتیجه دیگری را رقم زدند و زنبورها در نهایت پس از اشتوتگارت دوم شد. سرمایه‌گذاری‌ها در تیم ادامه یافت و از جمله "اشتفان رویتِر" و "ماتیاس سامر"، ملی پوشان آلمانی فعال در لیگ ایتالیا به دورتموند آمدند و در کنار بزرگانی چون "کارل هاینس ریدله" و "ژولیو سزار" قرار گرفتند. در سال ۱۹۹۵ سرانجام پس از ۳۲ سال قهرمانی لیگ آلمان به دورتموند رسید.
روز ۲۸ می ۱۹۹۷ را می‌توان یکی از نقطه‌های عطف تاریخ بیش از یک قرنیِ باشگاه دورتموند دانست. در این روز، یوونتوس، یکی از مدعیان قهرمانی لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا، با هدایت مارچلو لیپی، در ورزشگاه المپیک مونیخ با نتیجه سه بر یک مغلوب بورسیا دورتموند شد. دو گل نخست را کارل هاینس ریدله در فاصله پنج دقیقه به ثمر رساند. گل آخر این دیدار که توسط "لارس ریکن" جوان به ثمر رسید. این گل بیش از همه در خاطره‌ها ماندگار شد؛ گلی که بلافاصله پس از تعویض و ورود او به زمین، از فاصله ۳۰ متری به ثمر رسید. تک گل یوونتوس در این دیدار را هم آلساندرو دل پیرو به ثمر رساند. دورتموندی‌های بوندس لیگا در همان سال، جام قهرمانی باشگاههای جهان را هم در توکیو، با برتری ۲ بر صفر بر تیم "کروزیرو" برزیل از آن خود کردند.
بحران مالی:
تیم دورتموند در سال ۲۰۰۰ وارد بورس شد؛ اتفاقی که تا کنون در آلمان، تنها برای این تیم افتاده است. دورتموند دو سال پس از آن (۲۰۰۲)، آخرین قهرمانی خود در آلمان را جشن گرفت و در سالهای بعد موفقیت ورزشی دیگری ثبت نکرد. بدهی‌های تیم در حال افزایش بودند و برای غلبه بر آنها بازیکنان برتر و استادیوم اختصاصی تیم (ورزشگاه وستفالن) فروخته شدند. بورسیا دورتموند در آستانه ورشکستگی قرار داشت تا اینکه در سال ۲۰۰۵ ورق برگشت و زیان متوقف شد. از سال ۲۰۰۸ هم که یورگن کلوپ، هدایت تیم را بر عهده گرفته، باز هم هوا آفتابی شده است. زنبورها در فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ مقام پنجم را در پیکارهای بوندس لیگا به خود اختصاص داد و بلیت حضور در رقابت‌های اروپایی راه کسب کرد. به اعتقاد کلوپ، "دورتموند تیم بزرگیست که آینده "پیچیده‌ای" دارد."
پولی برای ستاره‌ها وجود ندارد
دست اندرکاران باشگاه بورسیا دورتموند در واکنش به وضعیت مالی نه چندان خوب تیم، "فضیلت اخلاقی" میدان دادن به بازیکنان جوان را در پیش گرفتند. رابرت لِواندوفسکی، استعداد بزرگ و ملی پوش ۲۲ ساله لهستان، به قیمت چهار و نیم میلیون یورو، گران‌ترین خرید بروسیا برای فصل (۲۰۱۰-۲۰۱۱) بود. شینجی کاگاوا، هافبک ۲۱ ساله ژاپنی، میشل لانگراک، دروازبان ۲۲ ساله استرالیایی و لوکاس پیزچک، مدافع ۲۵ ساله لهستانی، از دیگر بازیکنان گمنامی هستند که در فصل یاد شده در دورتموند بازی کردند. و این فصل (۲۰۱۱-۲۰۱۰)، آغاز درخشش و خود نمایی ستارگان جوان بورسیا بود تا بتوانند بعد از سال‌ها، زنبورها را صاحب یک جام معتبر کنند؛ و چه جامی بهتر از کسب بوندس لیگا!
در این سال، کلوپ، با بهره بردن و برداشت از ستاره‌های ارزان قیمت و جوان خود، از جمله لواندوفسکی، گوتزه و ستاره ترک تبار خود، "نوری شاهین"، که در این فصل به عنوان بهترین بازیکن بوندس لیگا، در بین هافبک‌ها و ستاره‌های سرشناس بوندس لیگا انتخاب شد، موفق شد با ارائه بازی‌های تماشایی و پر هیجان، اولین جام را برای خود و هفتمین جام بوندس لیگا را برای دورتموند به ارمغان بیاورد.
آلمان دیگر باید می‌دانست که دورتموند، جان تازه‌ای به خود گرفته است و می‌خواهد با تکیه به سیستم جوان‌گرایی و فرصت دادن به ستاره‌های جوان، جام‌های دیگری کسب کند. اینجا بود که تیم‌های بایرن مونیخ، شالکه، لورکوزن و سایر تیم‌های قدرتمند بوندس لیگا، فهمیدند که دیگر رقیب ضعیفی به نام دورتموند نخواهند داشت. در فصل (۲۰۱۱/۲۰۱۲) نیز، کلوپ با ستاره‌های جوان خود به سمت قهرمانی، برای دومین بار پیاپی یورش برد و در این فصل نیز با ارائه بازی‌های زیبا موفق شدند برای دومین بار پیاپی، جام قهرمانی بوندس لیگا را کسب کنند و این جام را در خانه نگه دارند.
بعد از ۲۵ سال، حالا نوبت به کسب مقام قهرمانی در رقابت‌های جام حذفی آلمان رسیده بود. دورتموند که موفق شده بود، مقام قهرمانی بوندس لیگا را در این فصل کسب کند، علاقمند به کسب دومین جام در یک سال بود. از طرفی دیگر، بایرن مونیخ، رقیب سرسخت بروسیا که نتوانسته بود در دو فصل گذشته مقام قهرمانی در بوندس لیگا کسب کند، به این جام امید داشت که بتواند دل هواداران خود را شاد کند.
علاقمندان به فوتبال، در حالی شاهد رقابت دو تیم مطرح فوتبال آلمان برای تصاحب جام حذفی این کشور بودند که تحلیل گران و مفسران ورزشی، این مسابقه را نه تنها یک فینال حذفی، بلکه فراتر از آن، نود دقیقه نفس گیر برای معرفی قدرت نخست فوتبال باشگاهی آلمان معرفی کرده بودند. کمتر هواداری فکر می‌کرد که این بازی ۷ گل داشته باشد. در پایان بازی، تیم بورسیا دورتموند موفق شد با نتیجه ۵ بر ۲، حریف سر سخت خود را شکست دهد و به مقام قهرمانی رقابت‌های جام حذفی دست یابد. لواندوفسکی جوان، ستاره آن روز دورتموند بود و توانست در این بازی هت تریک بکند. دو گل دیگر از کاگاوا و هوملس، پایان خوش دورتموند در فصل ۲۰۱۱_۲۰۱۲ بود.
تیم دورتموند از استقبال استثنایی هواداران خود هم برخوردار است. به طور متوسط، ۸۰ هزار تماشاگر (آمار دقیق: ۸۰۵۲۱، یعنی ۹۹,۷۵٪) بازی‌های خانگی دورتموند را از نزدیک تماشا می‌کنند؛ افتخاری که شاید نصیب هیچ تیم دیگری در اروپا نمی‌شود. این تیم حالا یکی از محبوب‌ترین و بزرگترین تیم‌های اروپا است.
نظر شما