حسین فتحی اکبری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مهاجران را می‌توان بحران و دردسر دانست و با انواع و اقسام سیاست‌های گوناگون، مستقیم و غیرمستقیم، پس زد و به حاشیه راند و یا فرصت‌هایی برای انتقال فرهنگ و غنای فرهنگی شهرها دانست.
وی افزود: اگر دیدگاه دوم را مدنظر داشته باشیم، آنگاه جایی برای مهاجران در برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت شهرهایمان در نظر خواهیم گرفت و گام‌هایی در راستای حمایت از کسانی که به شهر و دیارهای مختلف عزیمت کرده‌اند بر خواهیم داشت.
این کارشناس مطالعات شهری با بیان اینکه مهاجران می‌توانند نوعی جاذبه گردشگری باشند، خاطرنشان کرد: مهاجران مظهر جدایی‌گزینی اجتماعی و لکه ننگ بر پیشانی شهر نیستند، بلکه صفاتی مثل پویایی، سرزندگی و تنوع را با خود به شهرها می‌آوردند.
وی اضافه کرد: فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های متفاوت فرصتی برای شکوفایی و پویایی شهر است و زمینه را برای تقویت هویت شهری فراهم می‌کند، اما تحقق این هدف باید با برنامه‌ریزی دقیقی همراه باشد.
فتحی اکبری تصریح کرد: باید از ظرفیت مهاجران جهت اعتلای شهر بهره برد و برای کاهش ناهنجاری‌های احتمالی برنامه دقیقی ارائه داد تا مهاجران به تدریج و به آرامی جذب جامعه شهری شوند و تأثیر مثبت خود را بر شهر و عناصر آن بگذارند.
وی تاکید کرد: نمی‌توان از ورود مهاجران جلوگیری کرد، اما می‌توان طرح دقیقی برای استقبال از آن‌ها داشت متأسفانه شهرهای ما چندان آماده و پذیرای مهاجران نیستند و به همین علت مسائلی مانند حاشیه نشینی، ناهنجاری‌های اجتماعی و تراکم اضافی بر شهرها تحمیل می‌شود.
این کارشناس مطالعات شهری گفت: عواملی که موجب ایجاد و افزایش میزان مهاجرت می‌شود، فرا شهری است، اما هزینه‌های آن را شهر و شهروندان پرداخت می‌کنند، این موضوع لزوم مطالعات دقیق برای شناسایی عوامل مؤثر بر مهاجرت به شهرها را دوچندان می‌کند تا این عوامل در تهیه برنامه‌های شهری مدنظر قرار بگیرد.
وی افزود: هریک از فرآیندهای شهری و عوامل مؤثر بر آن‌ها از جمله مهاجرت باید در برنامه‌ها و طرح‌های شهری لحاظ شود تا بتوان با آگاهی کامل نسبت به انجام برنامه‌ریزی برای مدیریت آن‌ها اقدام کرد.
نظر شما