به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، سیاره زمین در معرض خطر قرار دارد. افزایش دما، گرمایش جهانی و الگوهای شدید، ناملایم و ناخوشایند آب‌وهوایی که زمانی تنها خطراتی در افق محسوب می‌شد امروزه به مرزهای زمین رسیده است. سیل‌های متعدد، طوفان‌های شدید، موج گرمایی بی‌سابقه در قطب شمال و تمامی موارد اینچنینی، خصوصاً در سال جاری، همگی حاکی از یک واقعیت غیر قابل انکار است: تغییرات آب‌وهوایی در زمانی واقعی و همین الان در حال آشکار شدن هستند.
با وجود افزایش ۶۰ درصدی (و حتی بیشتر) انتشار بیش‌ازحد گازهای گلخانه‌ای در طول سه دهه اخیر، این تغییرات و تخریب محیط زیست عجیب نیست. در حال حاضر دمای جهان ۱.۲ درجه بالاتر از سطح دمای جهان ماقبل صنعت است و این رقم به میزان تهدیدکننده‌ای به عدد ۱.۵ درجه مورد نیاز برای حفظ محیط زیست نزدیک است. هر چند این تحولات نیمه خالی لیوان و بعد تاریک جهان را نشان می‌دهد، هنوز جای امیدی هست.
نقش فناوری‌های نوآورانه در نجات جان زمین
بشر امروز در عصر نوآوری‌های عظیم زندگی می‌کند و به فناوری‌های نوآورانه‌ای دست یافته است که می‌تواند اقتصاد و جوامع امروزی را تغییر دهد. هدایت هماهنگ این نوآوری‌ها در سطح جهانی می‌تواند از بروز و ایجاد بدترین نتایج زیست‌محیطی پیشگیری کند چرا که فناوری‌های امروز پتانسیل بالایی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی دارند. گسترش سریع انرژی‌های خورشیدی و بادی که اجزای کلیدی تلاش‌های بشری برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی محسوب می‌شود، با وجود پیشرفت‌هایی امکان‌پذیر شده است که می‌تواند هزینه‌ها را تا ۸۹ درصد کاهش دهد. علاوه بر این، بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد هوش مصنوعی و دیجیتالی شدن می‌تواند به کاهش ۱۰ تا ۲۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در طول دهه جاری بسیار کمک کند.
با این حال و علی‌رغم اینکه توافق‌نامه آب‌وهوایی پاریس اعلام می‌دارد که تسریع، تشویق و توانمندسازی نوآوری برای یک پاسخ جهانی مؤثر و بلندمدت به تغییرات آب‌وهوایی حیاتی است، بشر در زمینه نوآوری‌های سبز هنوز نزدیک به جایی که باید باشد هم نیست و نیمی از فناوری‌های لازم برای کمک به وی در رسیدن به هدف صفر کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای خالص تا سال ۲۰۵۰ هنوز در مراحل اولیه قرار دارد. در واقع سرمایه‌گذاری‌های جدید برای تسریع رسیدن به این هدف بین ۷۸ تا ۱۳۰ تریلیون دلار بودجه اولیه نیاز دارد.
سرمایه‌گذاری روی گسترش فناوری‌های ناجی زمین
تنها راه برای تحقق وعده‌های نوآوری برای حفاظت از محیط زیست نیازمند همکاری‌های عمیق‌تر میان دولت و تجارت است. در اصل سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه در راستای کمک به گشودن باب سرمایه لازم برای تأمین مالی فناوری‌های سبز نیازمند کسب‌وکار و نیز مشارکت دولت برای تعیین چارچوب‌های قدرتمند است. علاوه بر این، کمیته اجرایی فناوری (بخشی از سازمان ملل متحد که به کشورها در توسعه فناوری‌های سبز کمک می‌کند) در بهار گذشته چگونگی مشارکت بخش خصوصی در این زمینه را مورد توجه قرار داد و به نتایجی کلیدی و امیدوارکننده دست یافت.
با این حال، هر چند مجموعه‌ای گسترده از تلاش‌های مشترک آب‌وهوایی در سراسر جهان شکل گرفته است، هنوز تعداد کمی از این تلاش‌ها بر تأمین مالی یا اجرای فناوری‌های جدید تمرکز دارند. به همین دلیل مجمع جهانی اقتصاد و وزارت امور خارجه ایالات متحده، ائتلاف "اولین اقدام‌کنندگان" (First Movers) را در کنفرانس آب‌وهوای سازمان ملل متحد در گلاسکو راه‌اندازی کردند. این مشارکت جدید از سوی شرکت‌های پیشروی جهان در بخش‌های متمایل به انتشار گازهای گلخانه‌ای تعهدات خرید فعالانه‌ای را برای فن‌آوری‌های سبز در حال ظهور ایجاد می‌کند.
ائتلاف مذکور با استفاده از قدرت خرید جمعی اعضای خود، یک سیگنال قوی از تقاضا را به بازار ارسال خواهد کرد و مشوق توسعه فن‌آوری‌هایی خواهد بود که می‌توانند انتشار کربن را در بخش‌هایی مانند حمل‌ونقل هوایی، کشتی‌رانی و تولید فولاد حذف کنند. در نهایت هدف از تشکیل آن نیز مقیاس‌بندی فناوری‌های سبز در صنایعی است که امروزه مجموعاً ۳۰ درصد از انتشار کربن را تشکیل می‌دهند.
تعهدات فعلی برای نجات زمین
در راستای حفظ حیات زمین اقدامات بسیاری در شرف انجام است. در سال گذشته ایالات متحده آمریکا متعهد شد که تا سال ۲۰۳۰ میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را به نصف کاهش دهد. چین نیز متعهد به انجام همین اقدام در زمینه کربن شد و کشورهای سراسر اتحادیه اروپا، ژاپن و دیگر اقتصادهای بزرگ جهان متعهد شدند تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار خالص گازهای خود را به صفر برسانند. بخش‌های خصوصی نیز در این زمینه با عملکردی متعهدانه مشارکت دارند و اتحاد رهبران اقلیمی مجمع جهانی اقتصاد برای تحقق هدف صفر انتشار شدن تا این سال در حال همکاری با یک پنجم از دو هزار شرکت بزرگ دولتی جهان است.
نظر شما