حسن سجاد زاده در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: تعیین محدوده بافت‌های شهری از جمله بافت تاریخی، بافت فرسوده و یا بافت غیر همگن ضرورت دارد لذا نیاز است مطالعه و دسته بندی گونه‌های مختلف بافت‌های شهری انجام شود.
وی افزود: متأسفانه مفاهیم بافت تاریخی یا بافت فرسوده به طور کامل تبیین نشده لذا نیاز است مطالعات شهری در این زمینه به درستی انجام شود و سپس پهنه بندی بافت‌های شهری به دقت انجام بگیرد.
این دکترای طراحی خاطرنشان کرد: تا زمانی که نظام پهنه بندی و تدقیق بافت‌های شهری به طور کامل و دقیق انجام نشود، ما همچنان با چالش احیای بافت‌های تاریخی و فرسوده شهری مواجه هستیم.
سجاد زاده تاکید کرد: بافت‌های تاریخی و ابنیه‌های با هویت باید به ثبت برسند در حالی که امروزه حداکثر ۲۰ درصد بافت‌ها و ابنیه‌های باارزش و هویتی شهرهای ایران ثبت شده و ۸۰ درصد آنها همچنان ثبت نشده است.
وی اضافه کرد: زمانی که بناها و بافت‌های ارزشمند ثبت نشود، دخل و تصرف یا تخریب به راحتی در آنها انجام می‌شود.
این دکترای طراحی شهری تصریح کرد: مشارکت‌های مردمی و یا مشوق‌هایی در خصوص بافت‌های تاریخی وجود ندارد لذا حتی آثار ثبت شده تاریخی نیز به دلیل نبود منابع مالی مناسب در حوزه احیا و بازنگری توسط مالک یا حتی سازمان‌های متولی از بین می‌رود.
سجاد زاده تاکید کرد: نیاز است در شهرهای ما شهرداری بافت‌های تاریخی ایجاد شود زیرا سازمان میراث فرهنگی از نظر مالی توانایی چندانی ندارد و لذا شهرداری و سازمان‌های تابعه با امکانات مالی که دارد می‌تواند بافت تاریخی شهر را به سمت گردشگری ببرد.
وی با بیان اینکه گردشگری اقتصادی بهترین ابزاری است که می‌تواند این بافت‌ها را از زوال به دور نگه دارد، تصریح کرد: بسیاری از رویکردها در قبال بافت تاریخی بی اثر بوده است با این حال چنانچه رویکرد اقتصاد گردشگری نسبت به این بافت‌های هویت بخش وجود داشته باشد، ضوابط و قوانین احیای این بافت‌ها نیز بهتر اجرا شود.
این دکترای طراحی شهری گفت: مستند کردن بافت‌ها و ابنیه‌های تاریخی، تجمیع نظام قوانین پهنه بندی بافت‌های شهری، اتخاذ رویکرد گردشگری و اقتصادی نسبت به این بافت‌ها و مدیریت یکپارچه شهری از جمله راهکارهای احیا و نگهداشت بافت تاریخی است.
نظر شما