فرزاد مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: هدف از مرمت بناهای ارزشمند علاوه بر ارتقا استحکام و پایداری، بازگرداندن حیات و زندگی به کالبد آنها نیز است تا این بناها در کنار یکدیگر بافت پایداری را شکل دهند.
وی افزود: مرمت بناهای ارزشمند بافت‌های تاریخی به دلیل نبود مدیریت یکپارچه شهری و نبود ارتباط متعامل میان سازمان‌های شهر چندان موفقیت آمیز نبوده و مرمت بنا به صورت انفرادی انجام شده است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: در فرآیند مرمت بناها و احیای بافت‌های تاریخی مشکلات زیادی از جمله مسائل قانونی وجود دارد که این روند را عملاً ناممکن می‌کند و مدت زمان زیادی می‌گذرد تا یک بنای ارزشمند مرمت و احیا شود.
مؤمنی تاکید کرد: از دیگر مشکلات، نبود منابع مالی و کمبود اعتبارات در نظر گرفته شده از سوی سازمان‌های اجرایی از جمله شهرداری و سازمان میراث فرهنگی است که در کنار موانع قانونی فرآیند احیا را زمان بر می‌کند.
وی اضافه کرد: بسیاری از بناهای تاریخی ما به خصوص در بافت‌های فرسوده شهری به دلیل بی توجهی، شبانه و توسط ساکنان محل تخریب شده است که این خود ضربات سنگینی را به میراث فرهنگی شهر وارد می‌کند و از طرف دیگر موجب تحمیل هزینه‌های بیشتری به مدیریت شهری می‌شود.
این کارشناس شهرسازی تصریح کرد: چنانچه خانه‌ای تاریخی در میانه بافت فرسوده شهری وجود داشته باشد، قبل از مرمت داخل بنا باید حتماً نسبت به استحکام جداره بیرونی و احیای بافت اطراف اقدام کرد زیرا وجود معابر تنگ، جداره سست بنا و تمایل احتمالی ساکنان برای ساخت و ساز و نوسازی منازل مسکونی موجب شده تا اقدامات غیر قانونی انجام شود که معمولاً قابل پیگیری نیست.
مؤمنی ادامه داد: ناهماهنگی میان سازمان‌های متولی موجب شده تا معمولاً این اقدامات انجام نشود و امروزه بناهای ارزشمند ما با خطر نابودی مواجه باشد.
وی افزود: طرح‌هایی که بر روی این بناها گذاشته می‌شود نیز راهکار مناسبی برای احیا و بازسازی نیست چرا که معمولاً منابع مالی مکفی در نظر گرفته نمی‌شود و در زمان اجرای عملیات مرمت این طرح‌ها کمک کننده نیست.
این کارشناس شهرسازی گفت: بهترین راهکار مرمت و احیای متناسب و به هنگام بناهای تاریخی بافت‌های ارزشمند، تغییر در نظام تهیه طرح‌های شهری و تغییر در نظام مدیریت شهر است تا مرمت این بناها در اسرع وقت انجام شود.
نظر شما