امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: ارتقا کیفیت زندگی و جاری شدن جریان حیات در فضاهای شهری منوط به ارتقا شاخصه‌های کیفی محیط است در حالی که امروزه مدیران و برنامه ریزان بیشتر شاخصه‌های کمی را در طراحی محیط شهری مدنظر قرار می‌دهند.
وی افزود: از ارکان مهم طراحی محیط شهری، احداث و جانمایی فضاهای عمومی است که هم از منظر کمی و هم از بعد کیفی مورد بی توجهی قرار گرفته است.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: طراحی این فضاهای شهری در شهرهای متراکم امروزی به چالشی برای برنامه ریزان تبدیل شده است، از یک طرف کمبود زمین و از طرف دیگر صدور بدون برنامه پروانه‌های ساختمانی موجب شده تا زمینی برای ساخت فضاهای همگانی وجود نداشته باشد.
شبانی تاکید کرد: نقش و تأثیرگذاری فضاهای عمومی در سطح محلات و مناطق شهری بسیار کاهش پیدا کرده و امروزه سرانه این فضاها نسبت به جمعیت شهرها بسیار پایین است در حالی که وجود فضاهای همگانی و باز برای شهرهای امروزی بیشتر از گذشته ضروری و حیاتی است.
وی اضافه کرد: کمبود فضاهای باز مخاطراتی را برای شهروندان و زیرساخت‌های شهری به خصوص در شهرهای زلزله خیز ایجاد کرده و تعامل شهروندان با یکدیگر را کاهش داده است.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: کمبود فضاهای همگانی باید در طرح‌ها و برنامه‌های شهری لحاظ شود و مکان گزینی مناسبی به خصوص در سطح محلات شهری انجام بگیرد، در عین حال باید به مؤلفه‌های کیفی فضاهای عمومی شهر نیز توجه شود تا این فضاها بتواند نقش مؤثر خود را در ارتقا کیفیت فضاهای شهری داشته باشد.
شبانی اضافه کرد: امروزه در برخی محلات شهر بدون توجه به اصول طراحی، برنامه ریزی شهری و شهرسازی فضاهایی تحت عنوان پارک‌های محله‌ای ساخته می‌شود اما از آنجا که جانمایی این فضاها مناسب نیست و مؤلفه‌های اجتماعی و اقتصادی در نظر گرفته نمی‌شود، چندان اثر بخشی مناسبی ندارد و مورد استقبال شهروندان قرار نمی‌گیرد.
وی ادامه داد: نیاز است در این خصوص مطالعات جامعی انجام بگیرد تا طراحی و جانمایی فضاهای شهری هم از بعد کمی و هم از منظر کیفی به درستی انجام شود.
نظر شما