حسن سجادزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: نوع نظام حمل و نقل شهری و تعیین میزان استفاده شهروندان از خودرو یا ناوگان حمل و نقل عمومی به سیاست‌های کلان کشور مربوط می‌شود، از طرفی در مباحث معماری و شهرسازی عنوان می‌شود که شهرها به سمت انسان محور بودن پیش بروند و از طرف دیگر بسترهای مورد نیاز برای پیاده سازی این رویکرد ایجاد نمی‌شود.
وی افزود: درآمد شهرداری‌های ما بیشتر صرف اجرا کردن طرح‌هایی می‌شود که بستر شهرهای ما را بیشتر برای حضور خودرو مهیا می‌کند.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده محور چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد و این طرح‌ها تنها در نقاطی از شهرهای ما آن هم به صورت محدود اجرا شده است و گاهی اوقات محدودیت‌هایی در برخی شهرها برای استفاده از سیستم‌ها و وسایل انسان محور وجود دارد.
سجادزاده تصریح کرد: امروزه رقابت عجیبی میان شرکت‌های خودرو سازی ما برای فروش هرچه بیشتر خودرو وجود دارد چرا که قیمت سوخت پایین‌تر از سایر کشورها است و خودرو به یک کالای سرمایه گذاری تبدیل شده است، لذا این میزان عرضه خودرو سیستم شهرسازی ما را به شدت تحت تأثیر خودش قرار داده است.
وی اضافه کرد: در چنین شرایطی هرچقدر مدیریت شهری برای کاهش میزان تردد خودرو در شهر تلاش کند؛ از طرف دیگر دولت و بخش‌های خودرو ساز اجازه تحقق چنین هدفی را نمی‌دهند.
این دکترای طراحی شهری ادامه داد: مدیریت شهری شهرهای ما در حوزه حمل و نقل عمومی و انسان مدار کردن شهر باید آگاهی لازم را پیدا کند، لذا نمی‌توان یک شبه شهر را پیاده محور کرد.
سجادزاده تاکید کرد: طی فرآیند انسان محور شدن شهر، اولویت بخشی و تعیین سلسله مراتب هرکدام از معابر شهر باید به درستی تعریف شود چرا که هرکدام از معابر شهر کارکرد و خصوصیت مختص به خودش را دارد و برای اینکه مدیریت شهری بتواند طرح‌های انسان محور را در سطح شهر پیاده کند، باید به کارکرد این معابر توجه کافی داشته باشد.
وی گفت: نقش محورها و شریان‌های شهری نیز باید از منظر سلسله مراتب ترافیکی مشخص شود تا با توجه به نقش و کارکرد معابر شهری برنامه ریزی بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت در نظر گرفته شود تا به تدریج روند حرکت به سمت شهر انسان مدار اتفاق بیفتد.
نظر شما