فرزاد مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یک شهر تنها در صورتی می‌تواند به عنوان شهر دوستدار کودک شناخته شود که فضاهای شهری آن پارامترهای استاندارد و مشخصی برای استفاده و رشد کودکان داشته باشد.
وی افزود: طراحی فضاهای شهری و برنامه ریزی برای کودکان باید با مطالعات دقیقی همراه باشد و نیاز است در این مطالعات نیازهای کودکان در هر رنج سنی مورد توجه قرار بگیرد.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: نیازهای کودک در هر رنج سنی متفاوت است و طراحی فضاهای شهری زمانی می‌تواند موفقیت آمیز باشد که تمامی این نیازها را به نحوی تأمین کند؛ به طور مثال یک کودک در برخی سنین بیشتر نیاز به فعالیت فیزیکی دارد در حالی که در سنین دیگر نیازمند انجام فعالیت‌ها و خلاقیت‌های ذهنی است.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه نیازهای متفاوت کودکان نباید منجر به محصور کردن آنها شود، تصریح کرد: اولین مولفه‌ای که در شهر دوستدار کودک باید مورد توجه باشد، امنیت است زیرا در صورتی که امنیت کودکان در فضاها و محیط‌های شهری تأمین شود، حضور آنان در نقاط مختلف شهر میسر می‌شود و این حضور پذیری تأثیر به سزایی در رشد روانی کودک خواهد داشت.
مؤمنی تاکید کرد: در صورتی که امنیت کودکان چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ روانی برای حضور در شهر تأمین شود، شرایط برای مشارکت پذیری آنان نیز فراهم خواهد شد تا بنا بر سن خود در امور و مسائل شهر مشارکت داشته باشند.
وی ادامه داد: حرکت مدیریت شهری به سمت طراحی و ایجاد فضاهای انسان محور گامی مؤثر در راستای تأمین امنیت کودکان است.
این کارشناس شهرسازی گفت: فضاهای انسان محور بر خلاف فضاهای خودرو محور شرایط را برای حضور ایمن شهروندان در سطح شهر فراهم می‌کند و در صورتی که فضاهایی مثل پیاده راه یا مسیرهای دوچرخه سواری در طراحی شهری مورد توجه قرار بگیرد، بهتر می‌توان یک شهر را به سمت دوستدار کودکان شدن، سوق داد.
مؤمنی اضافه کرد: سیاست‌ها و رویکردهای شهری باید به سمتی برود که در تهیه طرح‌ها و برنامه‌های شهر کودکان نیز دخیل باشند تا از آنها متناسب با سن‌شان پرسش‌هایی شود و آنان نظرات و پیشنهادات خود را بگویند.
نظر شما