به گزارش ایمنا به نقل از مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، معاونت مطالعات سیاسی این مرکز طی گزارشی به امکانسنجی امضای توافق راهبردی با روسیه و الزامات و اقتضائات این توافق پرداخت.
در این گزارش آمده است: امروزه، ابعاد وسیعتر و ماهیت پیچیدهتر روابط میان دولتها، الگوهای کهنتر روابط را به نفع انواع جدیدتر آن تغییر داده است. در این میان، الگوی همکاری راهبردی، از آغاز قرن جدید میلادی به طور خاص مورد توجه دولتها قرار گرفته است. تنوع موضوعات همکاری و بازه زمانی فراخ این روابط، نخستین چیزی است که در اسناد همکاری راهبردی مورد توجه قرار میگیرد.
در بخش دیگری از این گزارش تصریح شد: یکی از مهمترین ویژگیهای همکاری راهبردی به ماهیت سلسله وسیع منافع مشترک بلندمدت میان دو کشور مربوط میشود، منافعی که مستقل از شرایط سیاسی موجود یا اقدامهای طرفهای ثالث شکل میگیرند.
در این گزارش بیان شد: جمهوری اسلامی ایران و روسیه در سالهای اخیر روابط نزدیکی را با یکدیگر تدارک دیدهاند و همین امر امکانسنجی انعقاد یک توافق راهبردی و بلندمدت را به یک بحث مسلط در میان صاحبنظران تبدیل کرده است. محرکهها و پیش رانهای مختلفی وجود دارد که مسیر اجرای توافق راهبردی جمهوری اسلامی ایران با روسیه را هموار میسازد. این محرکهها مجموعهای از متغیرها و اشتراکات تاریخی، سیاسی، هنجاری و… را دربرمی گیرد و تمرکز بر آنها میتواند به تقویت اراده دو دولت برای نیل به چنین توافقی منجر شود.
در این گزارش ازجمله مهمترین پیشرانها و محرکههای تأثیرگذار بر تسهیل فرایند انعقاد توافقنامه راهبردی میان ایران و روسیه به سابقه همکاری راهبردی دو کشور در محیط پیرامونی خود دانست و در ادامه تاکید شده است: همکاری و مساعی دو کشور در قبال بحران تاجیکستان که درگیریهای داخلی در این کشور تازه استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی را پایان داد، و نیز همکاری آنها در افغانستان در دهه ۱۹۹۰ ازجمله مهمترین تجارب دو کشور در این زمینه محسوب میشود همچنین همکاری دو کشور در سوریه نقطه عطفی در روابط تهران و مسکو بوده و شاخصترین نماد همکاری راهبردی دو کشور است.
در ادامه گزارش امکانسنجی امضای توافق راهبری با روسیه آمده است: موضع مشترک جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه در برابر آنچه نظم لیبرال دمکراسی غربی بر جهان تحمیل کرده و همسانی معنادار رویکردهای تجویزی آنها در خصوص آنچه بایستههای ضروری نیل به نظم مطلوب جهانی را شکل میدهد ازجمله حمایت تهران و مسکو از چندجانبه گرایی در نظام بینالملل، از مؤلفههای بسترساز برای برقراری روابط بلندمدت راهبردی میان ایران و روسیه است.
در این گزارش با بیان این نکته که ادراکات و تصورات مشترک ایران و روسیه از منابع تهدید ملی، منطقهای و بینالمللی ازجمله تهدیداتی چون یک جانبه گرایی آمریکا، نقض حقوق بینالملل، هژمونی طلبی ایالات متحده و اعمال استانداردهای دوگانه در سیاست خارجی قدرتهای غربی پیشران قدرتمندی را برای حرکت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراتیو روسیه به سمت انعقاد یک توافق راهبردی بلندمدت ایجاد کرده است، تصریح شد: وجود یک تصویر روشن از ثبات و پایداری نظامهای سیاسی حاکم بر ایران و روسیه خود پیش ران قدرتمندی برای حرکت آنها به سوی یک توافق راهبردی بلندمدت است. هر دو کشور با اطمینان از تداوم این ثبات که شرط لازم برای مبادرت به سرمایه گذاریهای بلندمدت در حوزه روابط خارجی است قادر خواهند بود که با ظرفیت بیشتری به سمت انعقاد توافق راهبردی با یکدیگر روی آورند.
در بخش دیگری از این گزارش تصریح شد: علی رغم پیش رانها و محرکههای قوی برای انعقاد توافق راهبردی میان جمهوری اسلامی ایران و روسیه، برخی موانع و چالشها نیز فراروی این فرایند وجود دارد. این موانع ممکن است روند رسیدن دو کشور به همکاری راهبردی بلندمدت را با تأخیر مواجه سازند. دخالت و نقش مخرب بازیگران ثالث همچون رژیم صهیونیستی، پایین بودن سطح تعاملات اقتصادی دو کشور و ضعف ارتباطات و تعاملات میان مردم و بخشهای غیردولتی ایران و روسیه ازجمله مهمترین این موانع به حساب میآید.
در این گزارش تاکید شد: تلاش برای تغییر ادراک تصمیم سازان روس در خصوص عزم و جدیت ایران برای همکاری جامع راهبردی، تدبیر و مدیریت افکار عمومی در خصوص ماهیت و ضرورت توافق راهبردی با روسیه، مدیریت زمانی امضای توافق و عدم همزمانی آن با روند تصویب کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر، ظرفیت سازی توافق راهبردی با روسیه در راستای تقویت محور مقاومت، تلاش برای پیوند بیشتر با ساختارهای نهادی فراملی روس بنیان و توجه به وجوه نرم افزاری روابط راهبردی با روسیه از جمله مهمترین الزامات فراروی انعقاد توافق راهبردی ایران با روسیه است.
نظر شما