محسن تندیسه در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مدیریت در حوزه حمل و نقل پایدار شهرها همواره چالشی پایان ناپذیر برای مدیران شهری در کشور ما بوده است.
وی افزود: آشفتگی و تغییرات پرشتاب و مداوم در مؤلفههای اساسی حمل و نقل در کنار مسائلی همچون سیاستهای متغیر دولتها، تعدد مؤلفههای تأثیرگذار بر حوزه حمل و نقل، جایگاه اساسی حمل و نقل در روند توسعه و نقش تأثیرگذار حمل و نقل در زندگی مردم باعث شده مدیریت حمل و نقل یکی از مهمترین و پیچیدهترین حوزههای مدیریت لقب بگیرد و همواره نیازمند توجه ویژه باشد.
این کارشناس ارشد برنامهریزی شهری تصریح کرد: برای حل مشکلات حمل و نقل در شهرها مدیران و برنامهریزان این حوزه باید جلوتر از زمان حال حرکت کنند، زیرا در این حوزه سرشار از بیثباتی و آکنده از نبود قطعیتها، تنها رویکرد و سیاستی که احتمال موفقیت و کامروایی دارد، تلاش برای شناخت آینده و مؤلفههای تأثیرگذار بر آن است.
وی با بیان اینکه پایداری در یک دیدگاه جامع از سه بخش اقتصاد، اجتماع و محیط زیست تشکیل شده و بر این اساس دستیابی به پایداری در حمل و نقل به معنای ایجاد تعادل بین سه بخش است، ادامه داد: حمل و نقل پایدار سامانهای در دسترس، دوستدار محیط زیست و قابل استطاعت است که در این مورد شهرهایی همچون سنگاپور، سئول، کوریتیبا، منهتن و ردیچ تجربیات ارزندهای دارند.
تندیسه با تاکید بر اینکه بررسی سیر تحول تدریجی تفکرات برنامهریزی حمل و نقل در مقیاس جهانی نشان دهنده تغییر رویکرد کشورها از تاکید بر احداث شبکههای بزرگراهی به سمت تمرکز بر ارتقای سیستم حمل و نقل عمومی، مدیریت تقاضای سفر، مدیریت سامانهای و ترافیکی است، گفت: این فرایند در کشور ما متناسب با فرآیند جهانی دنبال نشده و شاهد ضعف جدی در زمینه برنامهریزی حمل و نقل در کشور هستیم؛ هر چند در سالهای اخیر اقدامات مثبتی نیز صورت گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: راهکارهای دستیابی به حمل و نقل شهری پایدار با ترجمه ادبیات جهانی شامل تغییر دیدگاه مردم و مدیران در ارتباط با مفهوم و کارکرد پایدار در حمل و نقل همچنین تغییر در ساختار شهری و کاربری اراضی با افزایش تراکم و اختلاط کاربریها، ترویج پیاده روی و دوچرخه سواری، گسترش حمل و نقل عمومی، ارتقای سطح فرهنگ ترافیک و ترویج استفاده کمتر از خودروهای شخصی و مدیریت تقاضای سفر است.
این کارشناس ارشد برنامهریزی شهری با بیان اینکه ایجاد حمل و نقل پایدار در کلانشهرها میتواند مؤثرترین ابزار هدایت توسعه شهری و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود، اظهار کرد: تحقیقات کارشناسان نشان میدهد که زیرساختهای بخش حمل و نقل به طور محسوس با ضعفهایی مواجه است که در صورت برنامهریزی صحیح میتوان از شدت ضعفها و تهدیدها کاسته و نقاط قوت و تثبیت و از فرصتهای موجود بیشترین بهرهبرداری را به عمل آورد.
وی ادامه داد: راهبرد نهایی توسعه حمل و نقل پایدار شهری کلانشهرها یک راهبرد تهاجمی بر پایه تقویت نقاط قوت و استفاده از فرصتهای موجود است و بهترین راهبرد استفاده صحیح و بهینه از بودجه تخصیصی در خصوص توسعه سامانههای حمل و نقل و استفاده از سایر روشهای تأمین مالی همچون جلب سرمایه گذاری بخش خصوصی است.
نظر شما