به گزارش خبرنگار ایمنا، مدیریت شهرهای امروزی به واسطه تغییرات گسترده در حوزههای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی نسبت به دهههای قبل بسیار پیچیدهتر و دشوارتر شده است لذا مدیریت شهر، دیگر همانند گذشته با استفاده از روشهای معمول و سنتی ممکن نیست و نیاز است در فرآیند تصمیمگیری از مدلهای به روز و در عین حال متناسب با اجتماع شهری استفاده شود. هر شهر بنا بر تاریخ و پیشینهای که داشته، همینطور شرایط موجود و ویژگیهای طبیعی و انسانی نیازمند اجرای برنامهها و طرحهایی متفاوت است و ویژگیهای مختص هر شهر حتماً باید در طراحی مدلهای مدیریت شهری لحاظ شود. از زمانی که مفهوم شهر هوشمند وارد ادبیات شهرسازی و برنامهریزی شهری شد تا کنون بسیاری از شهرهای دنیا با بهکارگیری فناوریهای بهروز و نوین توانستهاند شهرهای خود را در ابعاد مختلف به سمت هوشمندسازی پیش ببرند و از فواید شهرسازی هوشمند بهرهمند شوند. این فناوریها به تدریج وارد جوامع دیگر از جمله شهرهای کشورهای جهان سوم شد و توانست تا حد زیادی فرآیند هوشمندسازی را برای مدیران و برنامهریزان شهری در این کشورها آسان کند اما با وجود ورود فناوریها و تجهیزات بهروز هنوز شهرهای ما نتوانستهاند در واقع به مدیریت هوشمند شهری دست یابند و خود را به شاخصههای جهانی مطلوب برسانند این خود نشان از آن دارد که ورود تجهیزات و فناوریها، با اینکه یک ضرورت است اما به تنهایی نمیتواند تضمین کننده هوشمند شدن شهرها باشد و نیاز است همانند شهرهای موفق دنیا، همه ابعاد از جمله ابعاد اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی در این فرآیند لحاظ شود تا بتوان گفت یک شهر در واقع هوشمند شده است.
بهینه سازی فرآیندهای مدیریت شهری
«عبدالمطلب کریمزاده»، کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری با اشاره به اهمیت هوشمندسازی شهر میگوید: رشد روزافزون جمعیت و تمرکز آنها در شهرها آثار مخربی بر زیستگاههای طبیعی و زندگی بشر میگذارد و شهرها را در معرض بحرانهای ناگوار از جمله تخریب محیطزیست، تنزل زیربناهای موجود، فقدان دسترسی به زمین سرپناه، آلودگیهای زیست محیطی، خطر کمبود و اتمام منابع طبیعی و در نهایت اتلاف سرمایههای انسانی قرار میدهد.
وی میافزاید: از همین رو لازم است در شیوه سنتی مدیریت شهرها تجدید نظر کرد و شیوههای جدید مبتنی بر مدیریت واحد شهری را به صورت هوشمند جایگزین کرد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری تاکید میکند: شیوههای جدید مدیریت هوشمند شهری مبتنی بر حفاظت و بهبود منابع طبیعی و فرهنگی، پخش متعادل سودها و هزینهها، گسترش گزینههای حمل و نقل، اشتغال و مسکن، توسعه پایدار و ارتقای بهداشت و سلامت اجتماع است.
کریمزاده تصریح میکند: شهر هوشمند مکانی متمایز برای توسعه پایدار اقتصادی و صنعتی است که در آن به مسائلی مانند ترافیک، مصرف انرژی، آلودگی، تخریب سرزمین، بهروزرسانی و بهینه سازی زیرساختهای شهری و بهبود کیفیت زندگی از طریق یک رویکرد نوآورانه و سیستماتیک بر اساس ارتباط و تبادل اطلاعات و با هدف بهینه سازی فرآیندهای مدیریت شهری پرداخته میشود.
مهمترین شاخصههای هوشمندسازی شهرها
وی اظهار میکند: بر اساس شاخص تعریف شده توسط مؤسسه ایزی پارک سوئد، از میان ۵۰۰ شهر جهان، کپنهاگ دانمارک هوشمندترین شهر جهان انتخاب شد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری بر این مبنا تاکید میکند: اساسیترین نیاز یک شهر هوشمند زیرساختهای فیزیکی و غیر فیزیکی مناسب، قابل توسعه و مدرن است که باید شاخصههای مشخصی داشته باشد.
کریمزاده به شاخصهای تعریف شده برای گزینش برترین شهرهای هوشمند جهان اشاره کرده و خاطرنشان میکند: پارکینگ هوشمند، سرویس به اشتراکگذاری سیستم اطلاعات ترافیک، حمل و نقل عمومی هوشمند، انرژی پاک، ساختمان هوشمند، جمع آوری هوشمند زباله، حفظ محیط زیست، مشارکت شهروندان، دیجیتالی شدن دولت، برنامهریزی شهری، آموزش و اکوسیستم اقتصادی از پارامترهای گزینش برترین شهرهای هوشمند جهان است.
وی ادامه میدهد: در این راستا نیاز است دسترسی به G LTE4، سرعت اینترنت، فراوانیهای هات اسپات وای فای، استفاده از گوشی هوشمند و استانداردهای زندگی شهری در فرآیند هوشمندتر شدن شهرها مورد توجه قرار بگیرد.
بسترهای قانونی تحقق هوشمندسازی
«فریناز مقتدری» دارای دکترای طراحی شهری در این باره اظهار میکند: اجرای پروژههای پایلوت و کوچک مقیاس بستری مناسب برای تحقق هوشمندسازی است زیرا در حین اجرای چنین پروژههایی تحقق آموزش نیز ممکن میشود.
وی با اشاره به اهمیت آموزش در فرآیند هوشمندسازی، میافزاید: اجرای پروژههای پایلوت بستر فرهنگی ایجاد شهر هوشمند را فراهم میکند و میتوان نتایج این طرحهای کوچک مقیاس را به کل گستره شهر انتقال داد.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان میکند: ایجاد پایگاه اطلاعاتی در مقیاس شهر بسیار هزینهبر و زمانبر است بنابراین اگر تنها با توجه به تجربیات جهانی و دانش و بستر قانونی شروع به گسترش و ایجاد زیرساختهای مورد نیاز برای هوشمندسازی کنیم با چالشهای بسیاری روبرو خواهیم شد که موجب هدررفت زمان و هزینه میشود.
مقتدری تاکید میکند: نیاز است هوشمندسازی از مقیاسهای کوچک شروع شده و چالشها مشخص شود به علاوه نیاز است ابعاد مختلف هوشمندی در کشور و بستر فرهنگی مشخص و تأثیرات مثبت استفاده همه جانبه از هوشمندی استخراج شود.
وی اضافه میکند: تمامی فرآیندهای هوشمندسازی شهر به فرهنگسازی نیاز دارد و برای سیاستگذار و قانونگذار، همینطور تصمیمگیر و مردم باید فرهنگسازی شود تا آنها درک درستی نسبت به فرآیند هوشمندی داشته باشند.
این دکترای طراحی شهری میگوید: بسیار مهم است بودجه و زمان هزینه شده برای هوشمندسازی منجر به بهرهوری بالایی شود و بسیار مهم است که در این راستا بسترهای قانونی تحقق هوشمندسازی فراهم بیاید.
نظر شما