به گزارش خبرنگار ایمنا، از سال‌هایی که نخستین پل عابر پیاده در ایران ساخته شد زمان زیادی می‌گذرد، اما هنوز بسیاری از عابران به دلایل مختلف از این پل‌ها استفاده نمی‌کنند.
مسافت طولانی پل و مسافتی که تا رسیدن به یک پل باید طی شود برای افرادی که عجله دارند زمان‌بر است، پله‌های زیاد و راحت بودن عبور از خیابان از دلایل این مهم است، اما عبور بانوان از این پل‌ها داستانی متفاوت دارد.
در جامعه متمدن امروزی که همگان مدعی تفکرات روشن فکری هستند زنان هنگان عبور از این اختراع بشر که قرار بود ابزاری برای آسایش بشر باشد، هراس دارند چراکه با آزارهایی مواجه شدند که تا مدت‌ها امنیت روانی آنان را پریشان کرده است البته این فضا برای سودجویان زمانی تسهیل‌تر شد که تابلوهای تبلیغاتی به این پل‌ها نصب شد.
از مهمترین عوامل مؤثر احساس ناامنی و ترس زنان از حضور در پل‌های عابرپیاده تاریکی پل‌ها در شب و نبودن روشنایی کافی در پل عابرپیاده است لذا این امر ضرورت توجه به برنامه‌ریزی و طراحی صحیح پل‌های عابرپیاده و اهمیت به زنان به عنوان یکی از استفاده کنندگان مهم این پل‌ها را بیش از پیش آشکار ساخته است.
نیمی از جمعیت جامعه زنان هستند پس توجه به امنیت این قشر در تمامی فضاهای شهری نباید از دید تصمیم‌گیران دور بماند؛ آن هم با اتفاقاتی که گاه رخ داده و حتی رسانه‌ای هم شده است.
زنان در پل‌های عابر پیاده امنیت ندارند
مهتاب رفیعی، یک شهروند شهرکردی به ایمنا می‌گوید: شهرکرد پل‌های هوایی زیادی ندارد که شاید به دلیل کوچک بودن شهر و نیاز آن است، اما نکته قابل توجه، جانمایی نادرست برخی از این پل‌ها است که ترجیح می‌دهیم از آن استفاده نکنیم زیرا باید مسیر زیادی را پیاده روی کرده تا به پل برسیم پس عبور از خیابان پرتردد و خطرناک را انتخاب می‌کنیم.
وی تصریح می‌کند: این پل‌ها حتی به نظر خیلی هم ایمن نیستند و باید هنگام عبور مراقب بود زیرا قسمتی از کف آن خالی است و ممکن است هنگام قدم برداشتن از آن به پایین سقوط کنیم، به خصوص اگر یک کودک یا سالمند به همراه داشته باشیم.
بیتا خردمند، دیگر شهرند شهرکردی، می‌گوید: پل‌های عابر پیاده را تنها در شرایطی که ناچار باشم انتخاب می‌کنم زیرا در آن احساس امنیت ندارم به دلیل اینکه آنقدر با تابلوهای تبلیغاتی پوشیده شده که کسی به داخل دید ندارد.
وی ادامه می‌دهد: این پل‌ها در شب برای خانم‌ها ناامن است و در این شرایط هم اصلاً از آن استفاده نمی‌کنم.
ابعاد مختلف امنیت در زندگی شهری
فروغ کریمی‌دهکردی، مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد در این باره به ایمنا می‌گوید: به طور کلی قبل از صنعتی شدن شهرها بیشترین هدف، مردم محوری شهر بود که در این راستا شهر را برای عابر طراحی می‌کردند، اما با وقوع انقلاب صنعتی، شهرها صنعتی شد. همچنین وسایل نقلیه موتوری و تعداد شهرها در جهان افزایش یافت و در ادامه شهرها خودرو محور شدند.
وی می‌افزاید: در این شهرها طراحی به شکلی شد که خودروها به راحتی در آن گذر کرده و انسان در محور طراحی‌ها کمتر مورد توجه قرار گرفت. در کشور ایران نیز قبل از آنکه شهرها صنعتی شود، خودرو وارد کشور شد و همین امر زمینه ساز توجه بیشتر به سواره‌ها شد.
این کارشناس شهرسازی تصریح می‌کند: با خودرو محور شدن شهرها در دنیا و حوادث برخورد خودرو با انسان، روش‌هایی برای کاهش آسیب به عابر پیاده پیشنهاد شد که تقاطع‌های غیرهمسان احداث شود.
وی ادامه می‌دهد: در سال‌هایی در جهان عریض شدن معابر یک راهکار بود که باز هم تأثیر زیادی نداشت. در سال ۱۹۶۲ در آمریکای شمالی نخستین روش جداسازی ترافیک عبوری و وسایل حمل و نقل موتوری برای عبور عابر پیاده، اجرا شد و بعد از آن در کشور آلمان برای گذر عابر پیاده پل‌هایی را احداث کردند.
کریمی خاطرنشان می‌کند: در ایران نیز بیش از ۵۰ سال است که پل‌های عابرپیاده احداث شده است در این میان نخستین طرح در شهر اهواز مدنظر بود که اجرایی نشد و بعد نخستین پل‌های عابر پیاده در اصفهان و تهران شکل گرفت.
وی با بیان اینکه در دهه ۱۹۷۰ برنامه‌ریزی و طراحی فضاها در تمام دنیا بدون توجه به نیازهای زنان ایجاد شد و به همین شکل زنان امکان حضور کمتری نسبت به مردان در فضاهای شهری داشتند، می‌گوید: یکی از مهمترین مشخصه‌های فرد در ادراک امنیت و میزان استفاده افراد در یک فضای شهری، جنسیت است که در این حوزه عموماً زنان نسبت به مردان ترس بیشتری احساس می‌کنند.
کریمی اظهار می‌کند: بنابراین شهرها باید به گونه‌ای باشد که عرصه برای حضور تمام گروهها فراهم شود و طراحی فضاهای شهری تنها قابل استفاده برای مردان نباشد.
این کارشناس حوزه شهرسازی، اضافه می‌کند: یکی از نظریه‌ها در حوزه شهرسازی می‌گوید در فضایی که امکان دیده شدن بیشتر است پتانسیل کمتری برای فعالیت‌های مجرمان به وجود می‌آید.
وی با بیان اینکه امنیت یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان در جامعه بشری بوده که از گذشته تا به حال وجود دارد، می‌افزاید: کشیدن حصار دور شهر برای جلوگیری از حمله دشمنان، مفهوم متفاوت امنیت در گذشته را نشان می‌دهد، اما امروز امنیت، آرامش در جامعه است تا افراد بتوانند خلاقیت‌ها و استعدادهای خود را رشد داده و انسان به کمال مطلوب برسد.
کریمی تاکید می‌کند: یکی از مهمترین شاخص‌های زندگی شهری وجود امنیت است که ابعاد مختلف مالی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را دارد. مهمترین امنیت، امنیت فردی است که وقتی یک شخص می‌خواهد از محیط شهری استفاده کند از این امنیت بهره‌مند شود.
چه عواملی باعث می‌شود افراد از پل‌های عابر پیاده استفاده نکنند؟
وی سابقه تصادف و ترس عبور از خیابان پرتردد را از عواملی می‌داند که زمینه استفاده از پل‌های عابر پیاده را در اذهان ایجاد می‌کند و می‌گوید: ممکن است پل‌های عابر پیاده جای درستی مکان‌یابی نشده باشند، ظاهر دلچسب نداشته و یا پله‌های زیادی داشته باشد که عبور از آن زمان‌بَر و خسته کننده است. معلولان، سالمندان و کودکان خردسال هم به دلایل شرایط خود، نمی‌توانند از آن استفاده کنند.
این کارشناس با بیان اینکه امنیت مهمترین موضوع است، تاکید می‌کند: نتایج یک تحقیق علمی در زمینه عواملی که موجب ناامنی پل‌های عابر پیاده شدند، نشان می‌دهد که یکی از عوامل، تاریکی این پل‌ها در شب است که روشنایی کافی نداشته و یا اصلاً روشنایی در آن وجود ندارد، پس افراد جامعه به ویژه زنان را از استفاده منع می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: یکی از عوامل درآمد شهرداری‌ها، تبلیغاتی است که روی بدنه پل‌های عابرپیاده نصب می‌شود تا درآمدزایی حاصل شود اما متأسفانه نصب همین آگهی نوشته‌ها و تبلیغات، موجب فقدان دید کافی به پل‌های عابر پیاده شده و محیط را ناامن و غیرقابل دفاع می‌کند؛ یعنی از اطراف هیچ فردی به داخل پُل دید ندارد بنابراین افراد ترجیح می‌دهند از پل‌ها استفاده نکنند.
کریمی تصریح می‌کند: وقتی تبلیغات بر بدنه پل نصب باشد، فضایی برای کارتون خواب‌ها، معتادان و افرادی که ظاهر نامعقول دارند فراهم می‌شود، زنان احساس خطر می‌کنند و ترجیح می‌دهند از این مکان استفاده نکنند.
وی خاطرنشان می‌کند: پل‌های عابر پیاده باید به گونه باشد که تمامی افراد جامعه بتوانند در طول شبانه روز و هر ساعتی از آن استفاده کنند.
این کارشناس می‌گوید: مسئولان باید در طراحی پل‌ها و ایجاد امنیت در آن دقت بسیار داشته باشند تا افراد از نظر روانی احساس امنیت کنند.
وی با اشاره به اینکه نباید تبلیغات، دید به پل را مختل کند، تاکید می‌کند: اگر دوربین‌های مدار بسته برای این فضاها فراهم شود برای اقشاری همچون مزاحمان نوامیس و افرادی از این دست، فضای ارتکاب به جرم را ناامن می‌کند؛ تردد انتظامی نیز باید در این محلها وجود داشته باشد.
کریمی خاطرنشان می‌کند: طبق یک تحقیق اگر یکی از مدیران شهری زن باشد، شرایط دیگر زنان شهر را بهتر درک می‌کند و در تصمیم‌گیری‌ها نظرات ارزشمندی را برای این قشر می‌تواند ارائه کند.
نظر شما