امیرحسین شبانی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بهسازی بافتهای تاریخی شهرها یکی از پرچالشترین اقدامات مدیریت شهری است زیرا این بافتها دارای ارزش کالبدی، تاریخی و فرهنگی است.
وی افزود: از این جهت در برخی موارد بافت تاریخی تنها بهسازی و احیا شده و کالبد آن مرمت میشود بدون آن که جریان حیات در بافت تداوم داشته باشد.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: در چنین رویکردی نسبت به بافت تنها شکل و صورت بافت مورد توجه قرار گرفته و لایههای پنهان بافت به دست فراموشی سپرده میشود در حالی که در گذشته در همین بافت زندگی جریان داشته است.
وی تصریح کرد: نیاز است مدیریت شهری ضمن مرمت و احیای بافت تاریخی شهرها برنامهای را در نظر بگیرد تا جریان زندگی در این بافت شهری تداوم داشته باشد در غیر این صورت کالبد بافت حفظ میشود، اما شاخصههای اجتماعی و فرهنگی مورد بی توجهی قرار میگیرد و در نهایت منجر به فرسودگی بافت خواهد شد.
شبانی اضافه کرد: هر بافت تاریخی در هر شهری ویژگیهای منحصر به فرد خود را دارد از این رو نیاز است به منظور حفظ عناصر هویت بخش، برنامهریزی متناسب با ویژگی بافت انجام شود.
وی گفت: به منظور احیا و ساماندهی هرچه بهتر بافت تاریخی باید حتماً پیشینه آن مورد توجه قرار بگیرد سپس ظرفیتها و پتانسیلهای بافت شناسایی شده و ویژگیهای منحصر به فرد آن مشخص شود همه اینها دلیلی است که هر بافت تاریخی برنامه مختص به خودش را دارد.
یک دکترای شهرسازی ادامه داد: لازم نیست بافت تاریخی خود را با روندها و فرآیندهای شهری همگام کند بلکه این برنامهریز است که باید برنامهای متناسب با ساختار بافت تهیه کند؛ برنامهای که ضمن حفظ هویت بافت تاریخی آن را از جریان زندگی نیز عقب نیندازد.
وی تاکید کرد: هنوز موانع بسیاری بر سر راه برنامهریزان و مدیران علاقه مند وجود دارد که نیاز است از این حیث اصلاحاتی به خصوص در حوزههای مدیریتی و اجرایی انجام شود.
نظر شما