گردشگری دست یاری می‌طلبد

به گزارش خبرنگار ایمنا، گردشگری صنعتی فرهنگ‌ساز است چرا که مهم‌ترین نقش را در اشاعه فرهنگ‌های مختلف دنیا دارد و با ذهن، نگاه و روح گردشگر ارتباط دارد و جلوه‌ای دیگر از دنیا را به او نشان می‌دهد. این صنعت در کنار زیبایی‌ها و لذت‌هایش، برای کشورها منبع درآمد مهمی محسوب می‌شود و به نحو مستقیم یا غیرمستقیم بر رونق بسیاری مشاغل تأثیر می‌گذارد.

اکنون که سایه تیره شیوع ویروس کرونا مدت زیادی است دنیا را به جایی تاریک، خاموش و سرد تبدیل کرده است گردشگری هم از شرایط در امان نمانده و به سختی نفس می‌کشد. صنعتی که زمانی چاره‌ساز بحران‌های اقتصادی کشور محسوب می‌شد، امروز خود دچار بحران سنگینی شده است. به نظر می‌رسد گردشگری دیگر دنیا را برای مسافران کوچک نمی‌کند، چراکه دنیای خود آن کوچک شده است و از همین رو دست یاری می‌طلبد.

علی لوافان، رئیس هیأت مدیره مجمع امور میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان درباره ماهیت صنعت گردشگری و بحران‌هایی که آن را تهدید می‌کند، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: صنعت گردشگری صنعتی تخصصی، پیچیده، درآمدزا و اشتغال آور محسوب می‌شود و به دلیل انسان محور بودن آن، در مقابله با بحران‌ها حساس و شکننده است؛ بحران‌هایی که به صورت طبیعی و غیرطبیعی به وجود می‌آیند و در صورت بروز هر کدام این صنعت به شدت تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و ضربات محکمی بر پیکره آن وارد می‌شود.

وی می‌افزاید: بیماری کووید ۱۹ بحران بسیار خطرناک و آسیب زننده‌ای برای جان و مال جامعه جهانی، از جمله صنعت گردشگری بود. در طول حدود یک سال و نیم خسارت‌های عمده ای بر این صنعت وارد شد و حتی پیش از آن هم حوادثی اتفاق افتاد که در شکست این صنعت، تأثیر بسیار گذاشت البته در زمان وقوع بحران‌ها و شیوع بیماری‌ها، معمولاً از رویکرد تاب‌آوری استفاده می‌شود که عوامل مؤثر بر آن عبارتند از: کمک‌های دولتی، کمک‌های جهانی، عملکرد صحیح و مؤثر مدیران و کمک‌های مردمی و مؤسسات خیریه و خیران.

رئیس هیأت مدیره مجمع امور میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان، ادامه می‌دهد: از بین این عوامل، مهمترین و مؤثرترین نقش را کمک دولتی ایفا می‌کند که باید پیش از وقوع بحران‌ها بودجه زیادی برای رویکرد تاب‌آوری کنار بگذارد، چرا که وقوع بحران‌ها حتمی است. با رویکردهای آینده پژوهی می‌توان آینده‌نگر بود و پیش از وقوع بحران‌ها سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های لازم را به انجام رساند. با چنین رویکرد هوشمند سازی می‌توان تمامی امکانات شهری را هوشمند ساخت و از وقوع بحران‌ها خبردار شد همچنین می‌توان از گستره تاثیر بحران کم کرد.

لوافان اظهار می‌کند: در مدت شیوع بیماری همه بخش‌های صنعت گردشگری آسیب دید و متأسفانه از طرف دولت کمک‌های بسیار کمی شد به گونه‌ای که بسیاری از آژانس‌ها یا هتل‌ها تعطیل شدند و کارکنان آنها بیکار شدند، راهنمایان تورها بیکار ماندند. صنایع دستی نیز از این بحران در امان نماند. کمک‌های دولتی به کسب و کارها می‌تواند تاب آوری آن‌ها را افزایش دهد. نقش راهبری مدیران نیز در مواقع بحران بسیار اثرگذار است.

وی با بیان این که هتل‌ها نیز در این دوره آسیب بسیاری دیدند، توضیح می‌دهد: مهمان‌پذیرها که زیر مجموعه صنعت گردشگری هستند نیز ضرر و زیان گزافی متحمل شدند. ضررهایی که به صنعت گردشگری وارد شده، هنوز هم ادامه دارد. در مورد این که فروش اغذیه و نوشابه، فعالیت کافه‌ها و رستوران‌های هتل‌ها سودی دارد یا نه؟ باید گفت با این افزایش قیمت‌ها سود که ندارد هیچ، زیان هم دارد از طرفی اگر بخواهند قیمت‌ها را افزایش دهند، گردشگران و مشتریان نمی‌پذیرند. فعلاً هتل‌ها با درصد بسیار پایینی از اشغال روبرو هستند که آن هم با تخفیف‌های بسیار زیاد برای جذب مشتری است که حاضر نیستند بدون دریافت تخفیف از خدمات استفاده کنند.

رئیس هیأت مدیره مجمع امور میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان، خاطرنشان می‌کند: کمک‌های دولتی در رویکرد تاب آوری شامل کمک‌های بلاعوض، ارائه تسهیلات با نرخ بسیار پایین، معافیت‌های مالیاتی و بیمه تأمین اجتماعی، کاهش نرخ هزینه‌های خدمات دولتی از قبیل برق و گاز و آب و عوارض‌ است البته نباید نادیده گرفت که مورد بسیار حساس کنونی، یعنی خشکسالی و کمبود آب و خشکی زاینده رود هم به صنعت گردشگری لطمه می‌زند.

لوافان درباره عوامل توسعه پایدار گردشگری، تصریح می‌کند: باید به این باور رسید که توسعه پایدار صنعت گردشگری علاوه بر داشتن آثار تاریخی و میراث فرهنگی ملموس و ناملموس گران‌بها، با نقشه راه صحیح، برنامه ریزی زمانبندی شده، سیاست گذاری‌های اصولی و استفاده از توان مدیران متخصص، کارآمد، هوشمند، خلاق و نوآور تحقق می‌یابد.