حسن سجادزاده در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه استخوان بندی فضاهای شهری باید متناسب با ساختارهای طبیعی باشد، اظهار کرد: در مکان‌یابی و ساخت این فضاها حریم‌های شهری اصلاً رعایت نمی‌شود و آپارتمان‌های سر به فلک کشیده در بستری از فضای طبیعی که قبلاً رودخانه یا مسیل بوده است، شکل می‌گیرد این ساختمان‌ها بدون گرفتن استعلام از سازمان‌های مربوطه احداث و با کوچک‌ترین رخداد طبیعی تخریب می‌شود.
وی افزود: چنانچه بخواهیم توجه کافی به حوزه تاب‌آوری شهر داشته باشیم باید مکان‌یابی فضاها را در اولویت قرار داده و با شناسایی همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی مکان‌یابی فضاهای شهری را به درستی انجام دهیم.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: امروزه در بسیاری از شهرها مال‌ها، مگامال‌ها و مجتمع‌های تجاری ساخته می‌شود که ارتباط و اتصالی با سایر بافت‌های شهری ندارند، بعد از مدتی منزوی می‌شوند و کارکرد آنها تحت تأثیر قرار می‌گیرد در حالی که بناهایی در بافت‌های قدیم شهر وجود دارد که شاید صدها سال از عمر آنها می‌گذرد اما تغییر کاربری آنها نمی‌تواند کارکردشان را تحت تأثیر قرار دهد زیرا این فضاها انعطاف پذیر بوده و با بافت‌های اطراف خود در ارتباط هستند.
وی تصریح کرد: زمانی که دانشگاه‌ها رونق داشت دولت اقدام به ساخت فضاها و ساختمان‌های دانشگاهی کرد، اما در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد ساختمان‌ها و فضاهای دانشگاه‌ها بلااستفاده بوده و برای انجام هیچ کاری مناسب نیست زیرا در زمان احداث به انعطاف پذیری این فضاها توجهی نشد تا اگر قرار شد زمانی عملکرد آنها تغییر کند، این فضاها قابل استفاده باشد. این فضاها در حال حاضر تنها هزینه‌بردار است و نمی‌توان استفاده دیگری از آنها کرد.
سجادزاده تاکید کرد: به منظور ارتقای تاب‌آوری شهری در ابعاد مختلف بایستی به مسائل مکان‌یابی، اتصال و عمق فضا و انعطاف پذیری فضا در طراحی و مکان‌یابی فضا توجه شود تا به تاب‌آوری لازم دست پیدا کنیم.
نظر شما