به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که تغییرات روزافزون اقلیم، نه تنهای سیمای شهرها را تحت تأثیر قرار داده، بلکه حیات موجودات زنده را نیز با تهدید جدی مواجه کرده است. به همین دلیل، امروزه مدیران به خصوص در کشورهای توسعه یافته، بخش اعظمی از تدابیر و سیاست‌های مدیریتی خود را بر این موضوع معطوف و تلاش کرده‌اند شهرهایی تاب‌آور به وجود آورند که البته، راهبردهای آنان پیامدهایی بسیار موفقیت‌آمیز در پی داشته است. در نتیجه اقدامات بی‌دریغ بسیاری از مدیران شهری، مردم ساکن در نقاط مختلف دنیا زندگی در شهرهایی سالم‌تر، پایدارتر و جذاب‌تر را نسبت به گذشته تجربه کرده و حتی خود نیز به اتخاذ سبک زندگی سالم روی آورده‌اند تا در نهایت، سکونتگاه‌هایی زیست‌پذیر به وجود آورند.
اخیراً محققانی از شهرهای کانادایی کلگری و ادمونتون به انجام مطالعاتی مبنی بر نحوه افزایش مقاومت شهرها در مقابل تغییرات اقلیمی پرداخته و اقدامات شهرهای مختلف و البته موفق جهان در این زمینه را مورد بررسی قرار داده‌اند که در ادامه به معرفی چند نمونه پرداخته می‌شود.
ترویج مزارع شهری در شیکاگو، ایالات متحده آمریکا
امروزه مزارع شهری به لطف پیشرفت‌های تکنولوژیکی نظیر لامپ‌های کم‌مصرف، که در زمینه ذخیره انرژی صورت گرفته است می‌تواند با استفاده از حداقل میزان مصرف انرژی و آب، به افزایش چشمگیر پوشش سبز شهری کمک و حتی محصولات کشاورزی مورد نیاز مردم ساکن در مناطق شهری را تأمین کند. بدیهی است که در این روش سبزسازی، نسبت به سایر شیوه‌ها نظیر کشت محصولات در زمین‌های کشاورزی، آب و انرژی کمتری مصرف می‌شود ضمن اینکه ضرورت استفاده از آفت‌کش‌ها یا علف هرز کشی به حداقل می‌رسد.
این روزها، شیکاگو میزبان بزرگترین مزرعه عمومی با مساحت ۹۰ هزار فوت مربع است که در آن، انواع سبزیجات خوردنی و گل‌های زینتی پرورش داده می‌شود. ظهور این مزرعه و دیگر پوشش‌های سبز عمودی مشابه در شیکاگو، به لطف اعمال قوانین جدید مدیران در سال ۲۰۱۰، مبنی بر تغییر منطقه‌بندی شهری صورت گرفت که در پی آن قرار شد کشاورزی شهری با استفاده از شیوه‌های آب کشت یا هیدروپونیک انجام شود که در این روش، بدون خاک و با کمترین نیاز به آب محصولات کشاورزی پرورش داده شود.
بدیهی است که تاب‌آوری از مهم‌ترین ویژگی‌های شهرهای پایدار به حساب می‌آید که بر این اساس، مناطق شهری باید به گونه‌ای طراحی شود که قدرت مقاومت در مقابل مسائل و بحران‌های احتمالی در آینده را داشته باشد. مزارع شهری یکی از بهترین تدابیری است که می‌تواند به افزایش تاب‌آوری شهرها کمک کند و فضای کافی در محیط‌های شهری را برای تولید محصولات کشاورزی را فراهم آورد.
استانداردهای توسعه "کم‌اثر" برای دسترسی به آب سالم و کاهش وقوع سیل در میسیساگا، کانادا
بر اساس طرح‌های قراردادی کنونی، ۴۰ درصد از حوضه آبریز Credit Valley در اونتاریو، بزرگترین استان در کانادا، برای توسعه شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد که متأسفانه، این کار عملکرد حوضه را با اخلال مواجه می‌کند و به جاری شدن رواناب‌های شدیدی منجر می‌شود چرا که Credit Valley نمی‌تواند حجم زیادی از آب را در خود ذخیره کند. در همین راستا، دولت کانادا از سازمان حفاظت از این حوضه آبریز خواسته است تدابیری خلاقانه بیاندیشد که وی نیز متعهد شده است از استانداردهای طراحی زیرساختی با کمترین اثرات به جا مانده از توسعه بهره گیرد. در پی اقداماتی که سازمان حفاظت از Credit Valley طی چند سال اخیر انجام داده، میزان رواناب‌های سراسر حوضه به میزان ۸۰ درصد کاهش یافته، مقدار مواد جامد معلق، فسفر و فلزات سنگین در آب‌ها به حداقل رسیده و فیلتراسیون سیستم توسعه کم‌اثر باعث کاهش دمای آب به میزان بیش از پنج درجه سانتی‌گراد شده است.
مدیران کلانشهرهای کانادا و پیل، در همسایگی Credit Valley نیز به پیروی از سازمان حفاظت از حوضه آبریز منطقه، استانداردهای جدیدی برای توسعه زیرساخت‌های شهری نظیر خیابان‌ها، پارک‌ها و سایر فضاهای عمومی اتخاذ کردند که این کار نشان از کاردانی یا توانمندسازی شهروندی آنان داشت. امروزه، شهروندان به اندازه مقامات، از تبعات منفی تغییرات اقلیمی آگاه هستند و می‌توانند در مواجهه با بحران‌های سخت بسیار سریع واکنش نشان دهند و زمینه را برای طراحی هوشمندانه شهرها فراهم آورند.
بسترسازی برای رودخانه‌ها به منظور کاهش وقوع سیل در هلند
گزارشات حاکی است که بیش از ۳۰ درصد کشور هلند در زیر سطح دریا قرار گرفته که این امر آسیب‌پذیری مناطق شهری در مقابل وقوع سیل را در سطح بسیار بالایی قرار داده است. بدیهی است که سکونتگاه‌هایی که در نزدیکی رودخانه‌هایی نظیر راین، موز و شلده قرار گرفته است بیشتر از سایر مناطق شهری سراسر هلند در معرض وقوع سیل و تبعات منفی آن قرار دارد. بدیهی است که طراحی شهری در نزدیکی این رودخانه‌ها و حتی سایر مناطق سیل‌خیز کشور مستلزم توجه ویژه‌ای است به ویژه در عصری که تغییرات آب و هوایی نیز وقوع سیل را تشدید می‌بخشد. مقامات هلندی به منظور حل چنین بحرانی، استراتژی‌های طراحی شهری را از واکنش‌پذیر به کنش‌گر تغییر داده‌اند که در این راهبرد جدید، شهرها مؤلفه‌های مهم در کاهش وقوع سیل به حساب می‌آید. در این روش، قرار است در ۳۰ منطقه از شهرهای سراسر کشور، بسترهای جدیدی برای رودخانه‌ها شکل گیرد تا رواناب‌هایی که ممکن است به سیل منجر شود را در این رودخانه‌ها جمع کند. این نوع سازگاری تحول‌آفرین که ظهور شهرهای پایدار را در پی خواهد داشت، نشان می‌دهد که احزاب سیاسی و نهادهای مختلف شهری می‌توانند با همکاری یکدیگر برای یک هدف مشترک بجنگند و از وقوع بحران‌هایی نظیر سیل در شهرها خودداری به عمل آورند.
نظر شما