به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، الگوهایی که شهرهای جهان برای ایجاد زیرساخت‌های حمل و نقل و استفاده از زمین به کار می‌گیرند، در انتخاب یک شهر توسط مردم برای سکونت نقش مهمی ایفا می‌کند حتی بسیاری از مردم، سر و صداها، تراکم جمعیت و سایر تبعات منفی در بعضی از شهرها را نادیده می‌گیرند و زیرساخت‌های حمل و نقل را بیش از هر مؤلفه دیگری برای انتخاب محل زندگی خود مورد توجه قرار می‌دهند چرا که امکان تردد راحت آن‌ها را به گوشه و کنار شهر برای برآورده کردن نیازهای روزانه فراهم می‌آورد. اغلب کلانشهرهای استرالیا زیرساخت‌هایی بسیار با کیفیت برای تردد مردم، به خصوص از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری دارد که رفت و آمد را برای تمام مردم با هر سطح توانایی تسهیل کرده و در کاهش نرخ بیکاری سهیم بوده است.
بدیهی است که ایجاد مناطقی خوکفا در شهر با بیشترین امکانات خدماتی و رفاهی می‌تواند شانس اشتغال ساکنان را افزایش دهد چرا که مردم به برآورده کردن نیازهایشان در همان محل زندگی خود روی می‌آورند در نتیجه، کسب و کار منطقه به طور قابل توجهی رونق پیدا می‌کند به عنوان مثال، اگر مردم به سرو غذا در رستوران‌های محل زندگی خود گرایش بیشتری داشته باشند، آنگاه به کار گیری افراد بیشتر برای ارائه خدمات به مشتری‌ها امری ضروری می‌شود در نتیجه، نرخ بیکاری در شهرها کاهش می‌یابد البته گاهی می‌توان در کلانشهرهای جهان، بدون وجود شهرک‌های خودکفا نیز، امکان رفت و آمد سریع و ایمن مردم را فراهم آورد که البته این امر، به نوع طراحی زیرساخت‌های شهری بستگی دارد.
مردم در شهرهای استرالیایی و کانادایی نسبت به شهرهای آمریکایی، کمتر به رفت و آمد از طریق خودروی شخصی می‌پردازند و اغلب آن‌ها به وسیله دوچرخه، پیاده‌روی یا وسایل حمل و نقل عمومی در داخل شهر تردد می‌کنند در واقع چیزی که بیش از همه مردم کلانشهرهای استرالیا را به جایگزین کردن خودروهای شخصی با وسیله‌های حمل و نقل پاک سوق داده است وجود زیرساخت‌های باکیفیت پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و اتوبوس‌های عمومی است که امکان رسیدن به دورترین مقصد داخل شهری را نیز در کمتر از ۳۰ دقیقه برای آن‌ها فراهم می‌آورد.
این در حالی است که به عنوان مثال، زیرساخت‌های تردد سبز در کشورهای آمریکایی و چینی خیلی با تدبیر و برنامه‌ریزی صحیح ساخته نشده است و همین امر، مردم را به پیمودن مسیرهایی طولانی از طریق خودرو برای یافتن شغل یا برآورده کردن سایر نیازهایشان سوق می‌دهد. حتی زیرساخت‌های خودروها در این کشورها به گونه‌ای است که رسیدن به مقصدهای دور با خودرو نیز به سختی صورت می‌گیرد که این امر در نرخ اشتغال شهرها نقش مهمی به عهده می‌گیرد چرا که پیمودن مسافت طولانی با خودرو برای همه امکان‌پذیر نیست.
در واقع، وجود فاصله بسیار زیاد بین محل سکونت مردم و مراکز خدماتی و کاری شهرهای آمریکایی، امکان تردد از طریق دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و حتی وسایل حمل و نقل موتوری را با مشکل مواجه می‌کند و تبعات زیادی بر زندگی، اشتغال و وضعیت اقتصادی مردم بر جای می‌گذارد.
البته در کلانشهرهای استرالیایی وضعیت بسیار متفاوت با ایالات متحده آمریکا است به این صورت که طبق گزارشات، هر چه جمعیت مردم در این شهرها بیشتر باشد، امکان اشتغال مردم نیز افزایش می‌یابد و دسترسی به مقاصد مختلف به راحتی صورت می‌گیرد در واقع کلانشهرهای استرالیایی نسبت به شهرهای کوچک آن، از زیرساخت‌هایی بسیار با کیفیت برخوردار است که با وجود ترافیک‌های سنگین، مردم را در کوتاه‌ترین زمان ممکن به مقصد خود می‌رساند.
در شهرهای آمریکایی برنامه‌ریزان اغلب بر گسترش هر چه بیشتر خیابان‌ها تمرکز می‌کنند؛ این کار اگرچه ممکن است در بعضی موارد باعث تردد راحت‌تر خودروها شود، اما رفت و آمد سایر شهروندان را با مشکل مواجه می‌کند. صرف نظر از تبعات افزایش تردد خودروها بر کیفیت هوا و تغییرات اقلیمی، همه مردم یک شهر توانایی رفت و آمد از طریق این وسیله‌ها را ندارند در نتیجه افرادی که به روش‌های جایگزین امکان تردد در داخل شهر را دارند برای سفر به سایر نقاط شهر برای کسب درآمد با مشکل مواجه می‌شوند و در بسیاری از موارد بیکار می‌مانند.
دولت استرالیا از تخصیص ۱۱۰ میلیارد دلار استرالیا طی ۱۰ سال آینده برای بهبود زیرساخت‌های شهری خبر داده و اعلام کرده است که قصد دارد دسترسی مردم کلانشهرها به تمام امکانات و مشاغل را در فاصله ۳۰ دقیقه‌ای از محل سکونت خود فراهم آورد.
نظر شما