به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بی‌خانمانی یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی بوده که طی دوران گسترش ویروس کرونا پیش روی مردم و مقامات سراسر دنیا قرار گرفته است. مدیران شهری تلاش کرده‌اند در کنار تمام اقدامات خود برای مهار کرونا، بی‌خانمانی در شهرهای خود را به حداقل برسانند چرا که تجمع مردمی که از داشتن خانه محروم هستند در فضاهای عمومی، خود عامل مهمی در شیوع بیماری کووید -۱۹ به شمار می‌رود. شکی نیست که برنامه‌ریزان شهری می‌توانند از طریق اتخاذ رویکردهایی خلاقانه، بیشترین بهره را از فضاهای عمومی برای حل بحران بی‌خانمانی به کار گیرند و آسیب‌پذیرترین افراد جامعه را در مقابل تهدیدهای بیشتر، ایمن کنند. در ادامه به معرفی نقش فضاهای عمومی در حل مشکلات افراد بدون مسکن پرداخته می‌شود.
پیوند دوباره مردم با مسکن در فضاهای عمومی
بدیهی است که افراد بی‌خانمان اغلب روز و شب‌های خود را در مکان‌هایی به سر می‌برند که بیشترین حس آرامش و راحتی را در آنجا دارند. مقامات یک شهر برای حل بحران بی‌خانمانی، ابتدا باید افرادی را شناسایی کنند که دارای مسکن نیستند بنابراین مراجعه به مکان‌هایی عمومی با بیشترین محبوبیت در میان افراد بدون مسکن می‌تواند به بهترین شکل ممکن، مدیران را در رسیدن به این هدف یاری کند.
از سوی دیگر، جلب توجه افراد بی‌خانمان به مسئله مسکن از سوی برنامه‌ریزان یک شهر اهمیت بسزایی دارد و می‌تواند مردم محروم از داشتن خانه را در تلاش جهت دسترسی به سقفی برای زندگی تشویق کند. به طور خلاصه، برنامه‌ریزان یک شهر می‌توانند با مراجعه با فضاهای عمومی شهرها، که بیشترین تعداد افراد بی‌خانمان را در خود جای می‌دهند، با این قشر آسیب‌پذیر ارتباطی نزدیک برقرار کنند، تا در نهایت به این جوامع در دسترسی به مسکن کمک کنند.
تأمین تجهیزات ایمنی شخصی برای افراد بی‌خانمان در فضاهای عمومی
شواهد حاکی است که در بعضی از شهرهای آمریکایی، وجود جمعیت زیادی از افراد بدون مسکن در فضاهای عمومی، امکان رعایت فاصله اجتماعی بین آن‌ها را حتی در این مکان‌ها با مشکل مواجه کرده است. از سوی دیگر در بعضی از شهرهای جهان نیز جوامع بی‌خانمان بر حسب عادت، تمایلی به جداسازی خود در فضاهای عمومی از سایرین ندارند و همین مسئله منجر به سرعت گرفتن شیوع بیماری کووید -۱۹ شده است در چنین شرایطی، مقامات رسمی باید وارد عمل شده و اقداماتی برای مهار ویروس کرونا در فضاهای عمومی اعمال کنند. از مهم‌ترین این اقدامات می‌توان به تحمیل قانون رعایت فاصله اجتماعی بر مردم و فراهم آوردن تجهیزات ایمنی شخصی نظیر ماسک برای این افراد اشاره کرد.
همکاری با مقامات شهری در توزیع مواد غذایی بین مردم بدون مسکن
یکی از مشکلاتی که جوامع بی‌خانمان نیویورک و کلانشهر آتلانتا در ایالت جورجیای آمریکا با آن مواجه بوده‌اند، دسترسی نداشتن به غذای کافی بوده است. به عنوان مثال، در نیویورک، بسیاری از آشپزخانه‌هایی که افراد بی‌خانمان تا پیش از شیوع بیماری کووید -۱۹ غذای خود را از آنجا تهیه می‌کردند، بسته شد و در نتیجه چالش بزرگی پیش روی این جوامع قرار گرفت این در حالی است که بسیاری از مراکز خیره و نهادهای دیگر برای حل مشکلات افراد بی‌خانمان، به یاری مقامات شهری پرداخته و مواد غذایی را در فضاهای عمومی بین این جوامع آسیب‌پذیر توزیع می‌کردند البته این اقدام در کنار مزیت خود، باعث تجمع مردم برای دریافت غذا و در نتیجه سرعت گرفتن شیوع بیماری کووید -۱۹ شد که البته مقامات رسمی نیویورک فوراً اقدامات کارآمدی برای حل این مسئله انجام دادند.
فضاهای عمومی، مکان‌هایی برای فراهم آوردن امکان رعایت بهداشت در میان افراد بی‌خانمان
از مهم‌ترین مشکلاتی که جوامع محروم از مسکن طی دوران کرونا با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند، دسترسی نداشتن به آب سالم یا سرویس‌های بهداشتی تمیز بوده است البته مقامات محلی در بسیاری از شهرهای جهان، این مسائل را به دقت مورد توجه قرار داده و دسترسی افراد بی‌خانمان به آب سالم را در فضاهای عمومی امکان‌پذیر کرده‌اند. به عنوان مثال، برنامه‌ریزان کلانشهر آتلانتا با همکاری سایر نهادهای شهر، سرویس‌های بهداشتی سیاری را در سراسر فضاهای عمومی نصب کرده و سینک‌های زیادی در این مکان‌ها قرار داده‌اند تا از این طریق، دسترسی مردم بی‌خانمان و سایر کاربران این فضاها را به استفاده از آب سالم، بدون تجمع در صف‌های طولانی فراهم آورند.
نظر شما