مجید عموچی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: استفاده از تراموا به عنوان وسیله حمل و نقل عمومی، یک سری الزامات جمعیتی دارد و باید جمعیت شهر حداقل از یک میلیون نفر بیشتر باشد تا بتوانیم به سمت ایجاد سیستم ریلی حرکت کنیم و معمولاً در شهری که کمتر از ۷۰۰ هزار نفر جمعیت دارد استفاده نمیشود.
وی خاطرنشان کرد: کریدور حمل و نقلی این شهرها باید ظرفیت استفاده از از تراموا را داشته باشد بنابراین معمولاً در ابتدا خط اتوبوس فعالی را در مسیر مورد نظر احداث میکنند و سپس سیستم حمل و نقل را به تراموا ارتقا میدهند.
این کارشناس ارشد راه و ترابری با بیان این که از منظر فنی نیز معیارهایی برای احداث کریدور تراموا وجود دارد، تصریح کرد: کریدوری که تراموا در آن تعریف میشود باید شیب خاصی داشته باشد و ساخت خط تراموا در شیبهای بالای هفت درصد دشوار است و پیشنهاد نمیشود.
عموچی با تاکید بر این که تراموا به لحاظ عرض معبر نیز باید پذیرش عمومی داشته باشد، ادامه داد: حداقل عرضی که تراموا میتواند به راحتی از آن عبور کند ۶.۵ متر است. این عرض در محل ایستگاهها بیشتر نیز میشود و به ۸.۵ متر میرسد.
وی اضافه کرد: خیابانی که برای احداث کریدور تراموا در نظر گرفته میشود محل عبور خودرو نیز است بنابراین این حداقلهای عرضی باید رعایت شود.
این کارشناس ارشد راه و ترابری افزود: احداث تراموا در شهرهایی با بافتها و معابر شهری تنگ، کم عرض و تاریخی دشوار است و به منظور حفظ بافت شهری ساخت تراموا چندان پذیرفته شده نیست.
عموچی افزود: بافت تاریخی، شیب مسیر، حداقل عرض مسیر برای دسترسی همزمان سیستم ریلی و لاستیکی از جمله شاخصهایی است که باید مدنظر قرار بگیرد.
وی گفت: شهرهایی مثل رشت، اصفهان، قم برای احداث سیستم ریلی مناسب هستند اما در شهرهایی مثل سنندج با اینکه درخواست ساخت تراموا را دارند به دلیل شیب معابر شهر، ساخت این سیستم چندان مطلوب نیست.
نظر شما