مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای، از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا، مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه آرمان ملی، در صفحه نخست خود با تیتر «مرگ سریالی کادر درمان» به بررسی مرگ‌های ناگهانی رزیدنت بیمارستان‌ها پرداخت و نوشت: بنا بر اعلام برخی مسئولان و رسانه‌ها در طول ۱۰ روز گذشته، سه دستیار پزشکی (رزیدنت) در بیمارستان ها خودکشی کرده‌اند که دانش‌آموخته دانشگاه علوم پزشکی بودند.
حسین کرمانپور، مدیر روابط عمومی سازمان نظام پزشکی در ارتباط با مرگ آنها گفته است: «هنوز اطلاعات دقیقی تکمیل نشده و تحقیقات در خصوص این مرگ‌ها در دست بررسی است احتمالاً تا ظهر امروز (چهارشنبه) نتیجه نهایی اعلام خواهد شد.» اما برخی دیگر از مسئولان ذیربط، علت مرگ این افراد را خستگی مفرط ناشی از کار بیش از اندازه، سرطان، ایست قلبی و مصرف مواد مخدر می‌دانند، اما به اعتقاد بسیاری، دلیل این اتفاق هرچه که هست (خودکشی یا مرگ بر اثر کار زیاد) یک دلیل دارد و آن وجود فشار روحی و جسمی روی کادر درمانی است که بیش از یکسال با شیوع کرونا و چهار موج سهمگین دست و پنجه نرم می‌کند و هر بار به بهانه‌های مختلف مانند قراردادهای ۸۹ روزه، پرداخت نشدن مطالبات حداقلی، کار کردن در شیفت‌های پیاپی، دوری از خانواده و فرزند، کمبود شدید نیرو، هجوم مردم به بیمارستان‌ها و مرگ بیماران و… مشکلات روحی و جسمی آنها تشدید شده است. در این میان دانشجویان، پزشکان و پرستاران نیز به این موضوع واکنش نشان دادند و با هشتگ‌های «خودکشی در دوران رزیدنتی»، «خودکشی دستیاران پزشکی» و «خودکشی رزیدنت پزشکی» در توئیتر، به گسترش افسردگی در بین کادر درمان و بی‌توجهی به این قشر جامعه معترض شده‌اند.
علی نیک‌جو، روانشناس از جمله کاربرانی بود که در حساب توئیتری‌اش نوشت: «خودکشی سریالی رزیدنت‌ها فاجعه‌ای دردناک است. سرمایه‌های ملی این مملکت یا رفته‌اند یا در گوشه‌ای مچاله شده‌اند یا با چنگ و دندان زندگی سخت‌تر از همیشه را تاب می‌آورند یا چنین تراژیک به زندگی خود خاتمه می‌دهند. مرگ این روزها دیگر کسب و کار ما نیست، خود زندگی ما شده است. استیصال، استیصال.»
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست خود با تیتر «در یک قدمی توافق» به بررسی احتمال بازگشت آمریکا به برجام پرداخت و نوشت: خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت: به رغم اینکه آمریکا می‌خواهد شانس حصول توافق برجامی قریب‌الوقوع با ایران را کمرنگ جلوه دهد اما رد و بدل شدن تماس‌های دیپلماتیک و انتشار گزارش‌هایی از پیشرفت در روند مذاکرات وین حاکی است که تماس‌های غیرمستقیم ایران و آمریکا احتمالاً در حال نزدیک شدن به توافق است.
به گزارش ایرنا، این رسانه آمریکایی افزود: تبادل زندانیان به رغم وقفه ایجاد شده در مذاکرات وین می‌تواند اقدامی اعتمادساز برای احیای برجام باشد هر چند که آمریکا و انگلیس روز دوشنبه گزارش‌ها درباره هرگونه توافق مورد مذاکره درباره تبادل زندانیان ایرانی و انگلیسی را تکذیب کردند.
سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز روز گذشته با رد برخی خبرها در خصوص تبادل زندانی‌ها میان ایران و آمریکا، گفت: جدا از گفت‌وگوها و مسائلی که در برجام دنبال می‌شود موضوع زندانی‌ها همواره در دستور کار ایران بوده است و این گزارش‌های منتشر شده به نقل از منابع آگاه تأیید نمی‌شود.
آسوشیتدپرس در بخشی از گزارش خود نوشت: بازگشت به توافق هسته‌ای بزرگترین و جنجال‌برانگیزترین طرح سیاست خارجی در نخستین ماه‌های ریاست جمهوری جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا خواهد بود و به احیای توافقی کمک خواهد کرد که بیشتر مشاوران بایدن در سال‌های خدمت خود در دولت باراک اوباما به آن دست یافتند. آسوشیتدپرس با اشاره به کارشکنی رژیم صهیونیستی نوشت هر گونه رویکرد آشتی‌جویانه با ایران با مخالفت شدید تل‌آویو مواجه است و دست‌کم سه نشست جداگانه در هفته گذشته بین مقام‌های آمریکایی و صهیونیستی انجام شده است.
بر اساس این گزارش، افزایش فعالیت‌های دیپلماتیک همزمان با آمادگی مذاکره کنندگان برای دور چهارم مذاکرات وین، حامیان توافقی را که دونالد ترامپ رئیس جمهوری پیشین آمریکا در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد، امیدوار و مخالفان آن را خشمگین کرده است.
روزنامه شرق، در صفحه نخست خود با تیتر «نامزد دقیقه ۹۰ اصلاح‌طلبان کیست؟» به بررسی گزینه نهایی اصلاح‌طلبان در انتخابات پرداخت و نوشت: محمدجواد ظریف، اسحاق جهانگیری و مصطفی تاجزاده شخصیت‌هایی هستند که بیشترین آرا را از سوی اعضای نهاد اجماع‌ساز به دست آورده‌اند و تا اینجای کار سه گزینه اصلی اصلاح‌طلبان محسوب می‌شوند. با انتشار این لیست و مشاهده این نفرات این پرسش به وجود می‌آید که آیا مشخصاً این سه شخصیت می‌توانند برای اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش‌رو راهگشا باشند و در نهایت منجر به توفیق انتخاباتی اصلاح‌طلبان شوند؟ برای پاسخ به این پرسش باید ویژگی‌ها، فرصت‌ها و البته محدودیت‌های این سه فرد به ترتیب بالا بودن رأی‌شان در نهاد اجماع‌ساز بررسی شود.
روزنامه اعتماد، در صفحه نخست خود با تیتر «رقابت ۱۰ طیف اصولگرا برای فتح "بهشت"» به بررسی فعالیت موازی طیف‌های اصولگرا برای پیروزی در انتخابات شورای ششم پرداخت و نوشت: کمتر از یک ماه دیگر موعد نام‌نویسی انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز می‌شود و اصولگرایان نه‌تنها هنوز به وحدت نرسیده‌اند بلکه از شوق رسیدن به «پاستور» هر شخص و حزب و طیف در نهاد و ستادی مستقل از دیگر نهادها و ستادهای انتخاباتی اصولگرایان فعال شده‌اند. این تلاش آنان البته صرفاً منحصر به انتخابات ریاست‌جمهوری نیست بلکه اینطور که پیداست انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا نیز از اهداف مهم این جریان سیاسی در ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ است و از قضا در این انتخابات نیز با الگویی به نحوی مشابه الگوی انتخابات ریاست‌جمهوری و از جهاتی متفاوت از آن، دسته‌بندی‌هایی رنگارنگ را شکل داده و سرگرم تدوین فهرست‌های انتخاباتی‌اند.
هرچند در مقطعی که هنوز چند ماهی تا روز سرنوشت باقی بود، برخی ناظران بر این باور بودند که احتمالاً احزاب و طیف‌های متکثر اصولگرا در نهایت به اتحاد رسیده و زیر چتر یکی از دو شورای «وحدت» یا «ائتلاف» وارد گود شوند یا اگر به اجماع کامل نرسند با نوعی اجماع نسبی وارد رقابت شده و اختلافات‌شان از این دو نهاد موازی فراتر نرود اما حالا اینطور که پیداست اصولگرایانی که ظاهراً زیر چتر این دو شورا جمع شده‌اند هم یکدیگر را تحمل نمی‌کنند و درون این دو نهاد هم نوازندگانی هستند که سازشان، سازی ناکوک است.
آن هم در حالی که ظاهراً این اختلافات در انتخابات شوراها حتی بیشتر از انتخابات ریاست‌جمهوری است که اغلب اصولگرایان می‌گویند در صورت کاندیداتوری رئیسی، پشت او می‌ایستند. به بیان دقیق‌تر گروه‌ها و طیف‌های خردتر و کوچک‌تر که انتخابات شوراها را میدان بازی خود می‌دانند هم هر کدام به‌طور مستقل عمل کنند، درصددند تا با فهرستی مستقل وارد کارزار انتخابات شوند یا دست‌کم سهمیه بیشتری از فهرست‌های اصلی به خود اختصاص دهند.
تا به حال مشخص شده اصولگرایان برای ورود به انتخابات ریاست‌جمهوری دست‌کم در دو جریان در تلاش و فعالیت‌اند البته جز جبهه پایداری که همیشه ساز ناکوک جریان اصولگرایی بوده و هست. در انتخابات شوراها اما اوضاع از این رنگارنگ‌تر است و برخی چهره‌های اصولگرا معتقدند که تا ۸ جریان و نهاد سرگرم تدوین فهرست انتخاباتی هستند حال آن که برخی دیگر از این هم فراتر رفته و می‌گویند جز این ۸ طیف و گروه، احزابی مانند موتلفه نیز به‌طور مستقل فعال شده‌اند.
روزنامه کیهان در صفحه نخست خود با تیتر «کارنامه دیپلماسی ظریف انفعالی یا کارشناسی؟!» به بررسی کارنامه ظریف پرداخت و نوشت: از آنجایی که وزارت امور خارجه در دوران وزارت ظریف به «وزارت امور برجام» تقلیل پیدا کرده است، تنها کارنامه ظریف در قریب به ۸ سال اخیر، پرونده مذاکرات هسته‌ای و برجام است.
با کمال تأسف در مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ به ریاست ظریف و همچنین از زمان امضای برجام تاکنون، هیچ مصداقی از عمل کارشناسی در پرونده ظریف مشاهده نمی‌شود.
در شهریور ۹۳ و در میانه مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ و در مقطعی که طرفین باید از موضع قدرت اظهارنظر کرده و از هر فرصتی برای امتیازگیری استفاده کنند، ظریف در مصاحبه با رادیو «ان پی آر» آمریکا در اظهارنظری عجیب گفت: «رسیدن به هر نوع توافقی، بهتر از عدم توافق است»!
در همان مقطع «جان کری» وزیر خارجه وقت آمریکا در مصاحبه با سی ان ان گفت: «من بارها اعلام کرده‌ام توافق نکردن بهتر از توافق بد است».
چند روز بعد از اظهارات تأمل‌برانگیز ظریف، یک کمپین مشکوک از سوی برخی سینماگران در حمایت از تیم مذاکره کننده راه‌اندازی و شعار عجیب «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» برای آن انتخاب شد.
اظهارنظر ظریف و کمپین مذکور با واکنش منفی افکار عمومی مواجه شد. یکی از سینماگرانی که نامش در این کمپین ذکر شده بود با تأکید بر این که «کدام عقل سلیمی توافق به هر قیمت را قبول می‌کند» به رسانه‌ها گفت: «چند روز پیش از سوی آقای ظریف با ما تماسی گرفته و خواسته شد که عده‌ای از هنرمندان که وجهه بین‌المللی دارند در مسیر مذاکرات هسته‌ای و برای احقاق حقوق حقه مردم ایران، دولت را یاری رسانند و به همین منظور پوستری از سوی وزارتخانه آماده شد که ما نیز آن را تأیید کردیم و موکدا تشکیل یک کمپین را رد می‌کنم».
تعبیری که رسانه‌های غربی از اظهارات ظریف و راه‌اندازی چنین کمپینی داشتند، جالب توجه بود. این رسانه‌ها پیام چنین کمپینی را نیاز شدید ایران به توافق ولو به هر قیمتی قلمداد کردند.
پیش از آن، رادیو فرانسه در تحلیل رویکرد دولت روحانی در سیاست خارجی نوشت: «ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد».
نظر شما