مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: با وجود این که پروژه‌های زیادی در قالب طرح‌های جامع و تفصیلی تعریف می‌شود، اما شهرداری‌ها به دلیل محدودیت‌های مالی و اجرایی امکان دستیابی به همه اهداف طرح‌های شهری را ندارند.
وی افزود: همین امر موجب تحقق‌پذیری پایین طرح‌های شهری می‌شود و تحقق نیافتن پروژه‌ها هزاران مشکل را برای شهرها ایجاد می‌کند.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: یکی از راهکارهای تحقق‌پذیری طرح‌های شهری مشارکتی بودن آنها است، نیاز است این طرح‌ها مطابق با توان نهادهای شهر و بودجه آنها بوده و علمی و تلفیقی باشد.
ابراهیمی تصریح کرد: طرح‌های شهری از موضوع شناسی خوبی برخوردار نیستند و برای همه شهر نسخه واحدی در حوزه معابر، خدمات و سرانه‌ها در نظر گرفته می‌شود به علاوه اجزای طرح نیز ارتباط مناسبی با یکدیگر ندارند در حالی که وجود ارتباط مؤثر میان ساختارهای طرح شهری اهمیت زیادی دارد.
وی ادامه داد: بسیاری از طرح‌های شهری متأسفانه با قوانین کشور و طرح‌های بالادستی سنخیت ندارد و ساختارهای سازمانی و نظارتی نیز به خوبی بر روند اجرای آنها نظارت نمی‌کنند.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری تاکید کرد: طرح‌های شهری باید پروژه محور و نه فرآیند محور باشد زیرا شهر ساختاری پویا دارد و نمی‌توان با آن، ایستا برخورد کرد.
نظر شما