به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، "خیابان‌ها مملو از وسایل حمل و نقل موتوری است و جایی برای تردد شهروندان نگذاشته‌اند، تهیه مسکن در مراکز شهری بسیار پر هزینه است، هوای آلوده شهرها سلامت ساکنان را تهدید می‌کند و فضاهای سبز جایی در شهرها ندارد"؛ این‌ها جملاتی است که سال‌ها از سوی برنامه‌ریزان در میان ساکنان شهرهای استرالیایی شایعه می‌شد تا آنان را به زندگی در حومه‌ها و روستاها سوق دهند و از این طریق، تراکم جمعیت شهری را به حداقل برسانند. با این حال، اخیراً ایده گریز از شهر برای کاهش تراکم توسط بسیاری از برنامه‌ریزان رد شده و رویکردهای دیگری به منظور بهبود این مشکل در میان آنان گسترش یافته است.
در واقع، اخیراً مدیران شهری به این نتیجه رسیده‌اند که مراکز شهری می‌توانند نقش مهمی در مدیریت تراکم جمعیت ایفا کنند و مناطق مختلف شهری را با افزایش جمعیت سازگار کنند. بدیهی است که جمعیت شهرها در سراسر جهان به سرعت در حال افزایش است و کلانشهر ملبورن استرالیا، در این زمینه بیشترین سرعت را طی سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ تجربه کرده است. گزارش‌ها حاکی است که در بازه زمانی بین این دو سال، جمعیت آن به میزان ۱۱۹ هزار و ۴۰۰ نفر افزایش یافته که این تعداد با کل جمعیت بعضی از شهرهای جهان نظیر داروین در استرالیا برابر است.
"تراکم شهری"، اصطلاحی ناخوشایند در استرالیا
غالباً اصطلاح تراکم شهری هیچ تصور ناخوشایندی در ذهن مردم جهان به وجود نمی‌آورد، با این حال، مردم استرالیا با شنیدن آن حس نامطلوبی پیدا می‌کنند. در گزارشات متعدد آمده که به ازای هر هکتار زمین در بعضی از شهرهای استرالیایی، حدود ۱۵ نفر سکونت دارند که این تعداد نشان دهنده تراکم بسیار پایین در آن‌ها است. از نظر بسیاری از مردم استرالیا تراکم جمعیت یعنی زندگی کردن در آپارتمان‌هایی که از واحدهای مسکونی کوچکی تشکیل شده‌اند و این شرایط در استرالیا حاکم است. در واقع، چیزی که از نظر مردم پاریس و بارسلونا جذابیت در شهرها به شمار می‌رود، از نظر استرالیایی‌ها وضعیت غیرقابل تحمل محسوب می‌شود. جالب است بدانید که آمار نشان می‌دهد به ازای هر هکتار زمین در پاریس، ۲۱۳ نفر، در بارسلونا ۱۵۶ نفر، در ملبورن ۳۸ نفر و در سیدنی حدود ۵۰ نفر سکونت دارند.
نقص در طراحی شهری
طراحی بسیاری از شهرهای استرالیایی به حدی دارای نقص است که امکان تغییر در آن‌ها و بهبود تراکم جمعیتی وجود ندارد. به عنوان مثال، در کلانشهر ملبورن، طی ۱۰ سال اخیر و در نتیجه افزایش جمعیت، توسعه شهری به گونه‌ای بوده که در هر منطقه تعداد بیشماری آپارتمان کوچک، با کیفیت پایین و فاقد تهویه هوا و نور طبیعی ساخته شده است. سرمایه‌گذاری کم برنامه‌ریزان شهری در زمینه حمل و نقل عمومی نیز وضعیت را بحرانی‌تر کرده به طوری که گاهی مردم مجبورند بدون هیچ فاصله‌ای با سایر مسافران از طریق این وسایل تردد کنند. از سوی دیگر، نبود وسایل حمل و نقل عمومی کافی باعث شده خیابان‌های سراسر شهر از خودروهای شخصی پر شود و جایی برای تردد عابران پیاده و دوچرخه‌سواران باقی نماند.
مسئله دیگری که باعث نارضایتی شهروندان ملبورنی شده، کمبود فضای سبز در سراسر شهر است. البته تا یک دهه اخیر، پوشش‌های سبز بیشتری در شهر وجود داشت، اما بسیاری از آن‌ها برای توسعه شهری و به منظور سازگارسازی فضا با افزایش جمعیت از بین رفت و آپارتمان‌های مسکونی جای آن‌ها را گرفت. وجود همین نقص‌ها در طراحی شهری وضعیت تراکم آن‌ها را بحرانی کرده به طوری که بهبود آن‌ها چالش‌های زیادی را در پی دارد.
البته خبر خوش این که بسیاری از برنامه‌ریزان استرالیایی اخیراً به این نتیجه رسیده‌اند که مشکل شهرهای کشور قابل بررسی است و می‌توان بدون ترک کردن مرکز شهرها، تراکم آن‌ها را به حداقل رساند. به عنوان مثال در یکی از محله‌های سرزنده ملبورن، محدودیت سرعت تردد خودروها ۱۵ کیلومتر بر ساعت است و بخش اعظمی از خیابان به فضاهای سبز و درختان اختصاص دارد. کودکان با بیشترین امنیت و زیر نظر مردم محله بازی می‌کنند و آپارتمان‌های کوچک و پر جمعیت در پشت درختان پنهان شده است.
این تنها یک نمونه از تغییر طراحی شهری در استرالیا به شمار می‌رود که پیامدهای مثبت زیادی داشته است. برنامه‌ریزان در سایر نقاط کشور نیز می‌توانند استراتژی‌هایی مشابه اعمال کنند تا بدون وادار کردن شهروندان به ترک مناطق شهری، تراکم جمعیت و شلوغی فضاهای عمومی را به حداقل برسانند.
نظر شما