به گزارش خبرنگار ایمنا، تنور انتخابات ریاست جمهوری در حال گرم شدن است و نامزدهای انتخاباتی حضور خود را به صورت رسمی و غیررسمی اعلام می‌کنند. در این بین، اخبار و گمانه‌زنی‌هایی درباره حضور برخی چهره‌های شاخص در سپهر سیاسی کشور مطرح می‌شود که معلوم نیست از طرف کدام جناح وارد صحنه می‌شوند.
علی لاریجانی، رئیس سابق مجلس شورای اسلامی یکی از همین چهره هاست که در این مدت تلاش کرده از حواشی و اخبار دور باشد، اما در اظهاراتش به صراحت اعلام کرده برنامه‌ای برای انتخابات ۱۴۰۰ ندارد، اما همچنان شائبه‌های حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ مطرح بوده و سکوتش پس از پایان مجلس دهم به این احتمالات دامن می‌زند.
علی مطهری، نایب‌رئیس مجلس دهم که برادر همسر لاریجانی هم هست در این زمینه گفته است که «هرچند آقای لاریجانی صراحتاً نمی‌گوید که کاندیدای ریاست‌جمهوری در سال ۱۴۰۰ است، اما این احتمال را رد نمی‌کند.»
لاریجانی جز معدود چهره‌های سیاسی است که سابقه حضور در لیست هر دو جناح سیاسی کشور را در کارنامه سیاسی خود دارد؛ در انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ به عنوان کاندیدای اصلی اصولگرایان در عرصه انتخابات ریاست جمهوری حضور یافت و پس ناکامی در این عرصه مجدداً در سال ۸۶ با حمایت اصولگرایان در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت کرد و به مجلس شورای اسلامی راه یافت و با حمایت فراکسیون اکثریت اصولگرا بر صندلی ریاست مجلس تکیه زد و پس از آن با چرخشی عجیب با حمایت اصلاح طلبان و لیست امید در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت کرد و به مجلس دهم راه یافت.
لاریجانی در دورانی که بر صندلی سبز ریاست مجلس شورای اسلامی دهم تکیه زده بود هم به طور مشخص با سیاست‌های دولت همراهی بسیار خوبی داشت؛ از تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در صحن مجلس گرفته تا سایر موضوعات دیگری که می‌توان عنوان کرد، اما به دلیل خارج شدن گزارش از محتوای اصلی به آن نمی‌پردازیم؛ همین موضوع سبب می‌شود که احتمال حضور وی در انتخابات ۱۴۰۰ از سوی اعتدالیون نیز مطرح شود.
در جبهه اصلاح طلبان، محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران و سازندگی گفت که «باید تأکید کنم که آقای لاریجانی از منظر تاریخی، متعلق به جریان اصولگرایی است، اما حداقل از سال ۸۴ تا امروز رفتار، منش و نوع سیاست‌ورزی ایشان شباهت‌های زیادی به رویکردهای اصلاح‌طلبانه داشته و تجربه سه دوره مجلس ایشان هم نوعی رضایت‌مندی را از سوی اصلاح‌طلبان در کنار خود دارد.»
اما گره اصلی در جبهه اصولگرایان است؛ این جناح که کاندیداهای خود را تقریباً مشخص کرده، به نظر نمی‌رسد میلی برای حمایت از لاریجانی داشته باشد، اما حامیان وی در این جبهه کم نیستند و باید برای اعلام نظر اصولگرایان در مورد لاریجانی، منتظر اعلام کاندیداتوری رسمی وی ماند.
لاریجانی به عنوان چهره‌ای که به وی «اصلاح طلب اصولگرا» می‌گویند، سیاستمداری حرفه‌ای است که بازی در صفحه شطرنج سیاست را به خوبی بلد است و به خوبی می‌داند که در کدام جبهه باید حاضر شود، اما در شرایط فعلی به نظر می‌رسد که تنها اصلاح طلبان شرایط حمایت از وی را دارند.
حمایت اصلاح طلبان از لاریجانی شبیه شوخی است
حمید آقایی، عضو حزب کارگزاران و سازندگی دراین‌باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: زمانی که صحبت از انتخابات می‌شود، بسیاری از مبانی و اصول نادیده گرفته می‌شود و جو هیجانی در ارتباط با اشخاص بالا می‌گیرد؛ در صورتی که انتظار می‌رود در سپهر سیاسی ایران که سرشار از فرهیختگان است، دقت بیشتری شود.
به گفته وی، جناح بندی‌های سیاسی ایران مبتنی بر واقعیت‌ها است؛ در این راستا دو جناح سیاسی امروز کشور بر اساس موضوعات فکری و زیر ساخت‌های بینشی فعالیت می‌کنند.
به گفته این فعال سیاسی اصلاح طلب، مصداق مرزبندی‌های فکری در عینیت اجتماعی، اشخاص هستند. بر همین اساس در صورتی که جناح‌های سیاسی اصالتی را برای مرز بندی‌های فکری قائل نباشند، به نوعی خطوط فکری را زیر پا گذاشته‌اند؛ بنابراین حمایت اصلاح طلبان از لاریجانی بیشتر شبیه شوخی است؛ زیرا افراد مصداق تفکرات هستند و لاریجانی نیز در کارنامه خود شخصیتی اصولگرا دارد.
آقایی خاطرنشان می‌کند: نباید به هر قیمتی حضور خود در حاکمیت را تقویت کنیم و با اندیشه‌های سیاسی بازی کنیم؛ بنابراین هر پیشنهادی مبنی بر حمایت اصلاح طلبان از عللی لاریجانی به معنای زیر پا گذاشتن مرام سیاسی و شعارهای این جریان است.
اتفاقی که در سال ۹۲ افتاد یک استثنا بود
احمد شریف، دبیرکل حزب همبستگی دانش‌آموختگان ایران نیز به ایمنا می‌گوید: بدون شک دولت در تلاش است تا روند اعتدالی قوه مجریه تداوم یابد؛ از سوی دیگر در بند ابتدایی راهبردی که اصلاح‌طلبان در نهاد اجماع‌ساز برای خودشان تعیین کرده‌اند، به صراحت اعلام شده که در انتخابات آینده صرفاً از یک گزینه تمام اصلاح طلب حمایت خواهیم کرد.
به گفته وی، علی لاریجانی به هیچ عنوان در جبهه اصلاح طلبی نمی‌گنجد؛ نه خود لاریجانی چنین ادعایی دارد و نه هیچکدام از اعضای جبهه اصلاحات ایران چنین ادعایی دارند و وی هم تعهدی درباره پیگیری اهداف و گفتمان اصلاح طلبی ندارد.
به گفته این فعال سیاسی، به صراحت در راهبرد ما همین امر پیش بینی و گفته شده که ما صرفاً زمانی نامزد معرفی خواهیم کرد که کاندیدای اصلاح طلب در صحنه حضور داشته باشد. طبعاً زمانی که یک طیف سیاسی از درون جریان خودش امکان معرفی نامزد نداشته باشد، منطقی نیست که از جریان رقیب برای خود نامزد دست و پا کند. اتفاقی که در سال ۹۲ افتاد یک استثنا بود و آن هم به سبب اتفاقاتی که در سال ۸۸ افتاده بود صورت گرفت؛ زیرا نیاز به تلطیف فضای سیاسی داشتیم و باید این روند تغییر می‌کرد؛.
شریف معتقد است: ما راهبردی را مشخص کردیم که همه اصلاح طلبان ملزم به رعایت آن هستند و تا به حال هم مشاهده نکرده‌ایم که آقای خاتمی هم خارج از این راهبرد و نظر جمعی تصمیم بگیرد و بارها هم تاکید کرده که تابع نظر جمعیِ اصلاح طلبان است؛ وقتی نتیجه تصمیم اتخاذ شده در سال ۹۲ موفق آمیز نبوده، دلیلی ندارد یک تجربه ناموفق را دوباره تکرار کنیم.
وی خاطرنشان می‌کند: اگر هر کدام از احزاب اصلاح طلب نامزدی به جز چهره اصلاح طلب معرفی کنند از سمت بدنه اصلاحات پس زده خواهند شد؛ البته اسم اصلاح طلبی هم شرط نیست و فردی که از سوی نهاد اجماع ساز معرفی می‌شود مورد حمایت نهاد باشد. به عقیده من اگر هر کدام از احزاب اصلاح طلب بخواهند از لاریجانی حمایت کنند، منجر به رویگردانی سایر اصلاح طلبان از وی خواهد شد.
نظر شما