به گزارش خبرنگار ایمنا، اگر بخواهیم مناسب سازی برای اقشار مختلف جامعه را درجه بندی کنیم می‌توان از مناسب سازی برای معلولان، سالمندان و حتی کودکان نام ببریم.
در حالی که بخش قابل توجهی از جمعیت شهرها را کم توانان جسمی حرکتی تشکیل می‌دهند اما آنگونه که باید زمینه تردد آنها در شهرها تسهیل نشده است. البته بحث مناسب سازی شهرها مدتهاست که مطرح شده و از سوی شهرداری‌ها در حال اجراست.
با حمید رضا نیلی، کارشناس معماری و طراحی شهری در خصوص مشکلات حضور شهروندان کم توان جسمی و حرکتی در شهر به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
افراد کم توان جسمی حرکتی چند درصد جامعه را تشکیل می‌دهند؟
در جامعه شهرنشین آمارها نشان می‌دهد که افراد کم توان جسمی حرکتی ۱۱ درصد جامعه را شامل می‌شود. در این راستا باید تمامی فضاهای مورد نیاز شهرنشینان تأمین شود در واقع فضاهای شهری باید همه شمول باشد تا تمامی افراد امکان حضور در شهر را داشته باشند.
مدیریت شهرها در قبال شهروندان کم توان جسمی حرکتی چه وظایفی دارند؟
وظیفه مدیریت شهری خیلی خطیر است چرا که کودکان نیز در دسته کم‌توانان جسمی حرکتی قرار می‌گیرند. کودک مانند یک جوان و نوجوان توان ندارد به همین علت نیاز به حمایت مدیریت شهری دارد و ملزومات و فضاهای مورد نیاز خود را می‌خواهد و فضا باید برای کودک نوپا هموار باشد. کودک جز کم‌توانان جسمی حرکتی است و اصفهان به عنوان شهری که به کنوانسیون شهر دوستدار کودک پیوسته باید فضای شهری را به گونه‌ای فراهم کند که کودکان به راحتی امکان حضور و فعالیت داشته باشند.
بانوان نیز در طول دوران بارداری خود جز دسته کم‌توانان جسمی حرکتی قرار می‌گیرند. کهنسالان نیز که گنجینه بزرگ شهر هستند جز دسته کم‌توانان جسمی قرار می‌گیرند کهنسالانی که با تجارب اندوخته خود ثروت شهر به شمار می‌روند. شهر باید برای حمایت از این اقشار خود را تجهیز کند. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها باید بتوانند از تمام فضاها به صورت هموار و فضای همه شمول بهره ببرند و در شهر حضور پیدا کنند.
مادرانی که کودکانشان را با کالسکه جابجا می‌کنند نیز برای حضور در فضای شهری دچار مشکلاتی می‌شوند، زیرا در طول یک مسیر مجبور به بلند کردن کالسکه و جابه جا کردن آن می‌شوند.
شهر برای حضور افراد کم توان جسمی حرکتی به چه ابزاری باید مجهز شود؟
در مبلمان شهری به ندرت به کودکان توجه می‌شود این در حالی است که کودک نوپا نیز مبلمان و تجهیزات متناسب با ابعاد بدن خود را نیاز دارد. در واقع باید جزئیات شهر شامل نیمکت، شیر آبخوری و سطل زباله، تمامی عناصر، مبلمان سنگفرش‌ها، پل‌های عابر پیاده و پل روی جوی آب برای این قشر از کم‌توانان جسمی حرکتی تجهیز شود. بانوان باردار نیز در فواصل کوتاه‌تری خسته می‌شوند، فاصله میان نیمکت‌ها باید رعایت شود و انواع محل‌های نشستن را در سطح شهر پیش‌بینی کنیم. فضای شهری باید پذیرای تمام اقشار و شهروندان باشد.
چگونه باید شهر را برای تسهیل تردد شهروندان به خصوص کم توانان جسمی حرکتی مهیا کرد؟
فضاهای شهری باید به گونه‌ای طراحی شود تا وسایل نقلیه عمومی بتوانند به صورت شبکه ای به شهروندان خدمات رسانی کنند.
مدیریت شهرها باید همانگونه که معابر را با دقت و تأمل برای تردد خودروها آماده می‌کنند به تسهیل تردد شهروندان نیز باید دقت بیشتری داشته باشند. اکنون در اکثر شهرها به استانداردها توجه کافی نشده و تمام توجه به سمت تردد خودروها است و تمام اصول و استانداردهای تردد خودرو رعایت می‌شود.
آنگونه که باید به اصول و مقررات مناسب سازی برای انسان‌های کم توان جسمی و حرکتی توجه نکرده ایم و به همین علت موانع زیادی بر سر راه انسان‌های پیاده به خصوص افراد کم توان جسمی حرکتی است این در حالی است که به خاطر آماده نبودن فضا برای خانواده‌ها که شامل کودک نوپا تا کهنسال هستند، فضای شهری خالی و بی روح می‌شود و این فضا برای بزهکاران مناسب می‌شود.
در کنار مناسب سازی فضای شهری، مدیریت شهری چه وظیفه‌ای بر عهده دارد؟
در ساخت و ساز نیز مدیریت شهری وظیفه صدور مجوز و رعایت تمام ضوابط و مقررات و استانداردهای ساخت و ساز و در نهایت پایان ساخت و اجازه بهره برداری از تمام ساختمان‌ها را می‌دهد و در این فرآیند مدیریت شهری وظیفه توجه به موضوع افراد کم توان جسمی حرکتی را بر عهده دارد.
نظر شما