رضا شهبازی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی به عنوان یکی از اعضای کمیته ملی مقابله با گردوغبار، مطالعات پهنهبندی کانونهای مستعد گرد و غبار را از سال ۱۳۹۳ در برخی استانها آغاز کرد و از سال ۱۳۹۶ تاکنون این مطالعات ملی طرح در سراسر کشور در حال انجام است که حدود ۸۵ درصد پیشرفت داشته است.
وی با بیان این که کانونها پهنهبندی شده و نتایج آن در اختیار کمیته ملی مقابله با گرد و غبار قرار گرفته است، افزود: مطالعات ما هم اکنون روی موضوعات مهمتری از جمله جنس و ترکیبات ژئو شیمیایی گرد و غبار، میزان تأثیر آنها بر سلامت مردم و تأثیر تغییر اقلیم بر آلودگی هوا متمرکز بوده و اولویت برنامه، مهار این کانونها است و این که با چه روشهایی میتوان آنها را مهار کرد؛ زیرا با روش سنتی و کاشت درخت نمیتوان مشکلات متعدد آلودگی گرد و غبار را رفع کرد.
مدیرکل دفتر بررسی مخاطرات زمینشناسی، زیست محیطی و مهندسی سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور با اشاره به نتایج نمونهبرداریهای سطحی و اتمسفری گرد و غبار اصفهان، خاطرنشان کرد: گرد و غبار اصفهان مانند شهرهای صنعتی تهران و اهواز، ترکیبی از ذرات غبار طبیعی یا "mineral معدنی" از جمله سیلیس یا سیلیکا، کانی رسی و کمی آهک است که از اراضی پیرامون یا ساخت و سازهای شهری نشأت میگیرد به علاوه فلزات سنگین ناشی از فعالیت صنایع که به ویژه در شهری مثل اصفهان زیاد مشاهده میشود و دوده که از اگزوز ماشینها خارج میشود.
شهبازی ادامه داد: فلزات سنگین صنایع و دوده یا کربن سوخته حاصل فعالیت خودروهای دیزلی و کارخانههای با سوخت مازوت و گازوئیل است که ترکیب ذرات گرد و غبار هوای این کلانشهر را تشکیل میدهد، ترکیباتی که در هوای شهرهایی مثل تهران و اهواز هم وجود دارد.
کاشت درخت راهکار مقابله با گرد و غبار شهرهای صنعتی نیست
وی افزود: در شهری مانند زابل (سیستان و بلوچستان) که صنعتی نیست میزان دوده کمتر اما درصد غبار معدنی بالا است و پیرامون شهر باز است و باد جریان دارد از این رو ذرات طبیعی و معدنی زابل را تحت تأثیر قرار میدهد و بیماریهایی که در این منطقه وجود دارد با شهرهای صنعتی متفاوت است؛ برای مثال بیماری چشمی و ریوی در زابل شایع است اما در شهرهای صنعتی مانند تهران، اصفهان علاوه بر اینها سرطان زیاد است و ترکیبی از بیماریهای شایع در زابل، تهران و اصفهان در اهواز وجود دارد.
مدیرکل دفتر بررسی مخاطرات زمینشناسی، زیست محیطی و مهندسی سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور با بیان این که کاشت درخت نمیتواند راهکار مناسبی برای کاهش آلودگی هوا و گرد و غبار باشد، تصریح کرد: دیدگاهها در این باره باید اصلاح شود؛ مسائلی مانند فرونشست زمین و گرد و غبار یکی دو روزه ایجاد نشده و عوامل مختلفی در طول زمان در شکلگیری آنها مؤثر بوده است، از این رو به بستهای از راهکارها نیاز دارد که یکی از آنها درختکاری است، اما این که چه درختی و چگونه کاشته شود مهم است و یا احیای تالابها، بکارگیری روشهای مصنوعی و دیگر راهکارها هر کدام نیاز به برنامهریزی دارد.
تأثیر تغییر اقلیم بر آلودگی هوای دو هفتهای تهران و اصفهان
شهبازی با بیان این که تغییر اقلیم بر پدیده گرد و غبار به شدت تأثیرگذار است، اظهار کرد: تغییر اقلیم در آلودگی هوای دو هفتهای تهران و اصفهان در دی ماه امسال نقش آشکار داشت؛ وزش باد که به صورت طنز از کنار آن میگذریم موضوعی مهم بوده و مسئله حائز اهمیت تغییر جهت وزش باد است.
وی با بیان این که جهت بادهای غالب در حال تغییر است، افزود: ۷۰ تا ۸۰ درصد جهت وزش باد غالب در تهران و اصفهان در گذشته از سمت غرب و شمال غرب و حدود ۵ درصد بادها از سمت جنوب و شرق بوده است در حالی که هم اکنون وزش باد از شرق و جنوب شرق کشور به فلات مرکزی به ۱۰ درصد رسیده است و این سبب انباشت آلودگی بیشتر میشود.
تغییر جهت وزش بادهای غالب در کشور
مدیرکل دفتر بررسی مخاطرات زمینشناسی و زیست محیطی و مهندسی سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور، خاطرنشان کرد: شرق اصفهان بیابانی است، دشت سجزی و برخی صنایع در این منطقه قرار دارند و تغییر جهت وزش باد از غرب به شرق سبب انباشت آلودگی در اصفهان میشود و نمیگذارد شهر نفس بکشد.
شهبازی با تاکید بر اهمیت تأثیر تغییر اقلیم بر آلودگی هوا، گفت: جهت بادها مانند الگوی بارشها در کشور متفاوت شده است در سالهای اخیر الگوی بارشی از برف به باران تغییر کرده است و آرام آرام جهت بادهایی که از سمت جنوب و شرق کشور میوزند در حال افزایش است، اینها نکاتی است که در زمینه آلودگی هوا و راهکارهای باید مورد توجه قرار گیرد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، استان اصفهان ۱۰.۷ میلیون هکتار وسعت دارد و بیش از ۹۰ درصد از آن را معادل ۹.۸ میلیون هکتار عرصههای طبیعی دربر گرفته است. یک سوم عرصههای طبیعی استان اصفهان در مساحتی حدود سه میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار مناطق بیابانی است.
بر پایه آخرین مطالعات انجام شده تاکنون ۱۶ کانون بحران فرسایش بادی در این عرصههای بیابانی شناسایی شده که حدود یک میلیون و ۹۰۰ هزار هکتار وسعت دارد. از جمله کانونهای فرسایش بادی میتوان به بیابانهای کاشان، برخوار، اردستان، خور وبیابانک، نائین، تالاب گاوخونی و سجزی اشاره کرد که به گفته کارشناسان دشت سجزی و بیابانهای انارک (ریگ جن) کانونهای بحران گرد و غبار درجه یک اصفهان شناخته شدهاند.
نظر شما