به گزارش خبرنگار ایمنا، سسک فابرگاس هافبک اسپانیایی سابق آرسنال، از آن دست بازیکنانی بود که در ترکیب توپچی‌ها شروع به درخشیدن کرد و تیم‌های بزرگی را خواهان خودش می‌دید. او حتی در تیم ملی هم صاحب همه چیز شد. قهرمانی جهان و اروپا.
آن روزی که تازه به لندن آمده بود و در تیم آرسنال توپ می‌زد، طرفداران توپچی‌ها هرگز از یادشان نمی‌رود. یک پسر با استعداد بود که رئیس (آرسن ونگر) خیلی دوستش داشت. می‌گفت به این جوان نگاه کنید او فوق‌العاده است، قول می‌دهم که یک رقیب جدی برای پاتریک می‌شود.
آرسنالی‌ها از ونگر خنده‌شان گرفت، چون این بچه اصلاً در حد و اندازه کاپیتان نبود ولی خب روی حرف رئیس نمی‌شد حرف زد. کم کم آن پسربچه جایش را در دل هواداران قرمز باز کرد. باورکردنی نبود، او فقط ۱۶ سالش بود، طوری بازی می‌کرد که همه انگشت به دهن می‌مانند.
دو سال، بعد تازه به آن حرفی که رئیس زد رسیدند وقتی که پاتریک رفت و آن جوان اسپانیایی جایش را گرفت. همه چیز خوب بود و توپچی‌ها حتی تا فینال اروپا هم رفتند. بعد آن فینال اما یک کم اوضاع فرق کرد. هانری جمع آرسنالی‌ها را ترک کرد. با رفتن هانری رئیس بازوبند را به سسک داد. شاید یک کم کارش عجیب به نظر می‌رسید ولی همه می‌دانستند که آن پسر لیاقتش را دارد. اوضاع در بخش قرمز رنگ لندن زیاد بد نبود اما سسک دائماً به یک جای دیگر فکر می‌کرد. با آرسنالی‌ها که بود حالش خوب بود اما وقتی به تیم ملی می‌رفت همه‌چیز عوض می‌شد.
در آرسنال آنها کم کم داشتند جام بردن را فراموش می‌کردند ولی در اسپانیا آنها همه‌چیز را می‌بردند. بدتر از آن، این بود که بارسا هم دیوانه وار همه چیز را درو می‌کرد. دوستانش مدام به فابرگاس می‌گفتند که به خانه برگردد.
دوست صمیمی‌اش که در جشن ملی، پیراهن بارسا را تنش کرد و به همه دنیا فهماند که او باید برگردد. خودش هم دیگر قانع شده بود و در یک روز خیلی بد لندن و آرسنالی‌ها را ترک کرد.
رفتنش انتهای همه رویاهای طرفداران توپچی‌ها بود. آن روز فهمیدند که دیگر خیلی سخت می‌شود به آینده امیدوار بود. رئیس هم بعد رفتنش نابود شد. به او قول داده بود که اگر بماند همه چیز را درست می‌کند اما فابرگاس دیگر مطمئن بود که اینجا چیزی درست نمی‌شود.
رئیس آنقدر از دستش ناراحت بود که سه سال بعد وقتی خود سسک می‌خواست دوباره به جمع لندنی‌ها برگردد، هیچ رغبتی برای خریدش نشان نداد فابرگاس هم وقتی این بی‌علاقگی را دید تصمیم گرفت که دیگر جاده دشمنی را تا انتها برود.
او درست رفت همانجایی که نباید می‌رفت. اگر سه سال پیش برای بازگشت به بارسا، آرسنالی‌ها به او حق می‌دادند، این بار دیگر دلشان نمی‌خواست حتی بهانه‌هایش را بشنوند. او چلسی را انتخاب کرده بود. همان‌ها که رنگ قرمز شهر را از توپچی‌ها گرفته بودند، همان‌هایی که با سقوط آرسنال اوج گرفتند و همان‌ها که هر بار موفقیت آنها نمک روی زخم قرمزها می‌پاشید.
فابرگاس رفت و آنجا بهترین عملکردش را ارائه داد. مثل همیشه خوب بود. شاید خوب‌تر از همیشه. ولی در بخش قرمز شهر دیگر می‌شد دوستش نداشت. دیگر آنجا هیچ کس او را دوست نداشت.
سسک حالا آنقدر از اوج فاصله گرفته که هیچ تیم بزرگی در لیگ‌های معتبر اروپایی او را نمی‌خواهد. فابرگاس مجبور شده به لیگ سرد و بی روح لوشامپیونا فرانسه پناه ببرد، اما آنجا هم نیمکت‌نشین است. شب گذشته- یکشنبه سوم اسفندماه- که تیمش از هفته بیست و ششم لیگ فرانسه، دو بر صفر بر پاریسن ژرمن پیروز شد، او ۹۰ دقیقه روی نیمکت بود.
نظر شما