عماد مطالبی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: رویکرد اصلی مدیریت شهری در تمام مراحل تدوین بودجه و اجرای برنامه‌ها باید در جهت ارتقای کیفیت زندگی در شهرها باشد.
وی افزود: کیفیت زندگی مفهوم گسترده‌ای است که ابعاد عینی و ذهنی و جنبه‌های فردی و اجتماعی شهروندان و حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی، محیطی، سیاسی، کالبدی و ادراکی را در بر می‌گیرد. از این رو هدف از ارتقای کیفیت زندگی، بهبود سطح رضایت‌مندی شهروندان از زندگی در شهر است؛ البته رضایت‌مندی در عین حال باید ملموس و عینی باشد.
این کارشناس برنامه‌ریزی و محیط زیست شهری ادامه داد: هر چشم‌انداز و راهبردی برای مدیریت شهری باید حداقل به دو سطح متمایز در شهر و محلات تقسیم بندی شود؛ در سطح شهر باید کلیت و ساختار اصلی و سازمان فضایی آن مدنظر قرار گیرد و در سطح محلات نیز برنامه‌ریزی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا محلات اجزای تشکیل دهنده شهر بوده و از کلیت آن جدا نیستند، اما دارای هویت و جایگاه مستقلی در شهر هستند و دلیل این تمرکز بر سطح محله‌ای، اهمیت آن در زندگی فردی و تعاملات اجتماعی و نقش آن در ارتقای نظارت اجتماعی و فرهنگی در حوزه شهروندی است.
مطالبی با بیان اینکه برنامه‌های مدیریت شهری علاوه بر داشتن راهبردهای مشخص در خصوص کلیت شهر و چگونگی مواجهه با آن، باید به اجزای حیاتی و مستقل شهر نیز توجه کند، اضافه کرد: هر برنامه و سیاست شهری باید با پرداختن به کلیت شهر و تمرکز بر سطح محله در جهت تأمین منافع مردم باشد.
وی افزود: مدیریت شهری باید در جهت ارتقای کیفیت زندگی شهروندان گام بردارد که ماحصل آن ارتقای زیست پذیری شهری است که به عنوان یکی از اجزای کیفیت زندگی به شمار می‌رود که در مقیاس شهری بر دستیابی به کیفیت‌های مورد انتظار از زندگی تمرکز دارد.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: در سال‌های اخیر با چالش‌های متعددی در فضای شهری روبرو هستیم که از رشد جمعیت و فشار بر تامین خدمات پایه، زیرساخت‌ها، اراضی شهری، مسکن و محیط ناشی می‌شود. این فشارها در دهه‌های اخیر سبب پیامدها و ناهنجاری‌هایی در شهر مانند از بین رفتن محیط طبیعی، گسترش افقی و بی قواره شهرها، توسعه ارگانیک و خودکار و بدون طرح و برنامه شهر، فرسودگی شهری، حاشیه نشینی، آلودگی هوا و ازدحام خودرو و کاهش کیفیت سکونت و در نهایت سقوط ارزش‌های انسانی شده است و گسترش و شدت این چالش‌ها باعث شده که یک الگوی نوین در مدیریت شهری در سازماندهی و مدیریت شهرها با عنوان زیست پذیری شهری مطرح شود که مدیریت مطلوب شهری را به این سمت سوق می‌دهد.
مطالبی پیشنهاد داد: با توسعه حمل و نقل پایدار و پاک و افزایش سهم آن در سفرهای شهری، ازدحام خودرو را در شهرها کاهش دهیم و اثرات سو بر محیط زیست را به حداقل برسانیم؛ همچنین با تمرکز بر توسعه پایدار محله‌ای از طریق تقویت اصالت بخشی به نقش و جایگاه محله در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری باید به عنوان یک رویکرد مقوله‌ای و توسعه پایدار بپردازیم. اساساً باید پایداری محیطی و مشارکت شهروندی را با در نظر گرفتن ذی‌نفعان که همان شهروندان هستند دنبال کنیم به طوری که مدیریت کارآمد شهر و جنبه مکمل و ارتباط متقابل را در بر داشته باشد.
وی تاکید کرد: نقش مدیریت شهری در زیست پذیری شهر جنبه محتوایی و فرآیندی دارد؛ جنبه محتوایی به معنای بهبود کیفیت زندگی در فضای شهر از جهت ابعاد کالبدی، فعالیتی، محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی است که می‌توان به طور عام در تمام محلات شهری و به طور خاص در محلات نابسامان و فرسوده شهری به آن اشاره کرد و جنبه فرآیندی آن را نیز به صورت توسعه پایدار شهری در مقیاس محلات برای برنامه‌ریزی شهری و تخصیص بودجه با محوریت ساکنان و شهروندان و بر اساس نیازها و تقاضاهای آنها برشمرد.
این کارشناس شهری خاطرنشان کرد: باید در این فرآیند ویژگی‌های منحصر به فرد هر محله بررسی و ارزیابی شود تا بخشی از منابع شهر در سطح محلات صرف شود و پروژه‌ها و اقدامات مدیریت شهری و در رأس آن شهرداری متناسب با مقتضیات محله‌ای و از محتوای خاصی برخوردار شود و اولویت‌های خدمات رسانی بر اساس دو اصل برخورداری یعنی بهره گیری خدمات شایسته پشتیبان شهری همانند سکونت و حمل و نقل عمومی و زیرساخت‌ها و ایمنی، امنیت و پایداری محیطی با تاکید بر حفاظت از محیط زندگی و کنترل آلاینده‌ها پیاده سازی شود.
نظر شما