به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرهای عصر بیست و یکم تحت فشار بسیاری قرار دارند؛ برنامه‌ریزان شهری هر لحظه به فکر تخریب بعضی از زیرساخت‌ها برای ایجاد سازه‌هایی با کاربری بیشتر به منظور سازگاری با مهاجرت هزاران نفر از مردمی هستند که در جستجوی شغل، خدمات و فرهنگ بهتر در مناطق شهری ساکن می‌شوند. گزارش‌ها حاکی است که در حال حاضر، شهرها بیش از ۶۰ درصد انرژی در جهان را مصرف کرده و حدود ۷۰ درصد گازهای گلخانه‌ای و ضایعات را تولید می‌کنند. بدیهی است که هر روز بر جمعیت شهرها، میزان آلودگی و مصرف انرژی افزوده می‌شود و این در حالی است که بودجه‌ها به طور چشمگیری کاهش یافته و چالش‌های بیشتری سر راه برنامه‌ریزان شهری قرار می‌دهد.
به عنوان مثال، در ایالات متحده آمریکا، بیش از ۷۰ درصد سفرهای بسیار کوتاه نیز به وسیله خودروهای شخصی انجام می‌شود این در حالی است که اگر مردم برای چنین ترددهایی از پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری بهره گیرند، مزایای بسیاری برای خود و شهر محل سکونتشان به ارمغان می‌آورند چنانچه مقامات شهری زمینه را برای رفت و آمد پاک شهروندان فراهم کنند، آنگاه به طور تقریبی سالانه ۹۰۰ میلیون دلار در هزینه سوخت صرفه‌جویی خواهد شد، خودروها و لوازم جانبی وسایل حمل و نقل مدت زمان بیشتری دوام خواهند آورد و انتشار گاز دی اکسید کربن به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت و تردد خودروها در خیابان‌ها به حداقل خواهد رسید.
از سوی دیگر اگر مراکز کاری به مکان‌هایی هوشمند و خارج از بطن شهر انتقال یابد، در نتیجه منابع به طور کارآمدتری استفاده می‌شود، ترافیک خودرویی و آلودگی هوا کاهش می‌یابد و این می‌تواند در پایین آوردن قیمت املاک، به سود افراد کم درآمد تأثیر بگذارد. برنامه‌ریزان کلانشهر آمستردام در هلند از سال‌ها پیش مراکز کاری را به حومه‌های شهری انتقال داده و در نتیجه آن مزایای بیشماری را برای شهروندان و کارکنان به ارمغان آورده‌اند.
در کنفرانسی که در سال ۲۰۱۶ با هدف پیاده‌سازی اهداف توسعه پایدار در کیتو، پایتخت اکوادور برگزار شد تعداد ۱۹۳ عضو از سازمان ملل متحد شرکت کردند و ۱۷ هدف اساسی برای از میان برداشتن فقر، کمک به رشد اقتصادی، بهبود سلامت، آموزش و در نهایت حفظ سیاره خاکی را بررسی کردند. بدیهی است که اهداف توسعه پایدار، دولت‌ها و بخش‌های خصوصی را به تمرکز بر سه بعد توسعه شهری یعنی رفاه اقتصادی، مشارکت اجتماعی و پایداری زیست‌محیطی سوق می‌دهد.
گروهی از افراد خلاق آمریکایی اطلاعاتی را در اختیار مقامات شهری قرار می‌دهند تا به آن‌ها کمک کنند میزان کارایی سیستم‌های انسانی، مکانیکی و دیجیتالی خود را برآورد کنند و برای اثربخشی بیشتر آن‌ها بکوشند. سپس، مقامات شهری می‌توانند این اطلاعات را در راستای نتیجه‌بخشی اقدامات خود به کار گیرند و از این طریق به کاهش انتشار گازهای آلاینده در هوا و حتی مدیریت بهتر آب و پسماندها کمک کنند.
بدیهی است که رویکردهای شهر هوشمند تا حد زیادی به اینترنت اشیا بستگی دارد تا از طریق آن به جمع‌آوری اطلاعات از سیستم‌هایی بپردازد که وظیفه تولید، مصرف و استفاده دوباره محصولات را به عهده دارند و می‌توانند هم در حفظ سلامت انسان و هم حفاظت محیط زیست نقش مهمی ایفا کنند. علاوه بر این توجه به مؤلفه‌های هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، واقعیات مجازی و فناوری‌های پیشرفته نظیر فناوری زنجیره بلوکی می‌تواند تأثیر مثبت زیادی بر ساختار شهرها و تحقق اقتصاد مدور بر جای بگذارد.
بدون شک، پایدارسازی، مقاومت شهرها را در مقابل بحران‌های متفاوت افزایش می‌دهد و آن‌ها را قادر می‌کند هنگام مواجهه با یک بحران، بسیار سریع واکنش نشان دهند. از سوی دیگر، گردآوری اطلاعات و اشتراک فناوری‌ها نیز به مقامات شهری کمک می‌کند بحران‌های احتمالی را پیش‌بینی کنند و راهکارهای مناسبی برای مقابله با آن‌ها ارائه دهند. در نتیجه این اقدامات، شهروندان و محیط زیست از خطرات احتمالی در امان می‌مانند و اثرات فجایع طبیعی بر زیرساخت‌ها به حداقل می‌رسد.
نظر شما