به گزارش خبرنگار ایمنا، تونی کروس هافبک منظم آلمانی از آن دست بازیکنانی است که در وسط زمین فوتبال، ساده بازی می‌کند اما نبض را در دستش می‌گیرد. او در رده باشگاهی و ملی همه چیز را برنده شده، پپ و بایرن او را مفت از دست دادند و کروس دست رد بر سینه آبی اناری‌ها زد و رئالی شد.
رژه یا سان نوعی نمایش هماهنگ نظامی است که در دوران صلح، آمادگی نیروهای نظامی را به نمایش می‌گذارد. سربازان در حضور مقامی بلندپایه به منظم‌ترین شکل ممکن پا بر زمین می‌کوبند تا نظم شکل گرفته میان دسته‌های رژه، شکوه آرایش نظامی را نشان دهد. تا کنون سربازی را دیده‌اید که به تنهایی، شکوه حاصله از یک نظم درونی را با گام‌های استوارش به نمایش بگذارد؟ قطعاً دیده‌اید. شما بارها و بارها تونی کروس را دیده‌اید.
آن قدم‌های موزون و هماهنگ را، آن نظم دیوانه کننده را و آن مترونوم بی‌نقص را، شما بارها قدم‌های آن سرباز به غایت فرمانده را دیده‌اید که چگونه نبض حرکت یک تیم را با قدم‌هایش هماهنگ می‌کند. رژه‌ای تک نفره، در میان دیدگان همه و بی‌نیاز از تحسین فرمانده‌هان. با دقتی بی‌نظیر و به گواه آمار با بالاترین میزان پاس صحیح در هر بازی.
کروس تمام آن نظم ماشینی آلمانی را در وجود خود دارد، او فراتر از تیکی تاکای پپ است و در درون خود یک فلسفه دارد، فلسفه‌ای که به سرباز بودن راضی نخواهد شد، او تکبر زلاتان گونه‌ی خط میانی است. کروس تابع نظم است اما نه آن نظم دیکته‌شده لاماسیایی.
او در چهارچوب نظام خود است، قانونی که او را سربازی به شکل یک فرمانده نشان می‌دهد. او طغیان خلاقیت زیدان است اما نه در هیاهو، بلکه در سکوت. در خاموشی مملو از آرامش و دلچسب‌تر از هر آوای مارش. اوست که تصمیم می‌گیرد. او که بخواهد همه چیز درست است. گام‌هایش که حرکت کنند تمام آدمک‌ها کوک خواهند شد.
توپ که زیر پای او بیفتد جهان از میل به بی‌نظمی دست می‌کشد، برای لحظاتی همه در یکجا می‌ایستند، ساعت برنارد در دستان یک آلمانی است تا دوباره با ضربه‌ای دستور حرکت دهد، او که بنوازد همه ریتم‌ها دلنشین است.
او تونی کروس است، قلب منظم آلمانی و موتور محرک رئال مادرید.
نظر شما