به گزارش ایمنا، حبیب بهرامی اظهار کرد: طبق قوانین حقوق بشر هر فردی اجازه دارد نسبت به نحوه زندگی خود تصمیم بگیرد. در این میان افراد مصرف کننده نیز به دلایل مختلفی تصمیم گرفته‌اند با مواد مخدر زندگی کنند اما وظیفه همه اعضای جامعه است که کاری کنیم تا این افراد کمترین آسیب را به خود و خانواده‌هایشان بزنند و مهمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که ایجاد انگیزه کنیم تا برای درمان و ترک مواد تشویق شوند و مورد درمان قرار بگیرند.
وی درباره افراد مصرف کننده با بیان اینکه اگر این افراد تمایل به ترک نداشته باشند، امکان ندارد درمان شوند، تصریح کرد: طبق این اصل پس همه «بگیر و ببندها» تحت عنوان ساماندهی افراد معتاد آن هم بدون برنامه‌ریزی درست بی فایده است و فقط منجر به صرف هزینه‌ای بی اثر خواهد شد زیرا این افراد به محض اینکه از شرایط در اصطلاح ساماندهی خارج شوند از آنجایی که کار دیگری را بلد نیستند، مهارت یا سرپناهی ندارند، جامعه آنها را طرد کرده و اعتمادی به این افراد نیست، دوباره به سمت مواد می‌روند.
مدیرعامل مؤسسه کاهش آسیب سیمای سبز رهایی تاکید کرد: برای حل مسئله اعتیاد در ابتدا باید نگاه خود را به فرد معتاد تغییر دهیم. در ادامه سازمان‌های دولتی و غیردولتی باید به صورت متمرکز روی موضوع اعتیاد کار کنند. این در حالی ست که مردم و خیرین نیز می‌توانند برای حل این بحران قدم برداشته و از کانال‌های مختلف اقدام به کمک کنند.
وی با بیان اینکه یکسری سازمان‌ها به صورت علمی در حوزه اعتیاد پژوهش و مطالعه انجام می‌دهند، ادامه داد: برای مثال مرکز ملی مطالعات اعتیاد، محلی برای تحقیق در حوزه اعتیاد است. به همین دلیل اگر کسی قصد کار خیر و کمک دارد و راه آن را بلد نیست می‌تواند نذری که دارد در اختیار چنین مرکزی قرار دهد. مرکزی که به صورت رسمی و حرفه‌ای در حوزه اعتیاد فعالیت دارد و پول خیرین می‌تواند به تسریع این پژوهش‌ها کمک خوبی باشد.
بهرامی با بیان اینکه بی تفاوتی جامعه نسبت به آسیب اعتیاد و معتادان درست نیست، خاطرنشان کرد: همه ما در قبال آسیب‌های اجتماعی مسئول هستیم. معتقدم فرد معتاد متولد همان جامعه است و حق دارد با حداقل حقوق در جامعه زندگی کند. اینجا زندگی نکند کجا زندگی کند. خود جامعه فرد را معتاد کرده و هیچ راهی ندارد جز اینکه برای حل این مسئله به فرد معتاد کمک کند.
این فعال اجتماعی حوزه اعتیاد اضافه کرد: قبول دارم این افراد مشکلاتی را برای جامعه ایجاد می‌کنند و ممکن است ارتباط گرفتن افراد سالم با این افراد منجر به اعتیاد آنها هم شود اما معمولاً افراد معتاد انزواطلب هستند و افراد سالم را در جمع‌های خود نمی‌پذیرند. به همین دلیل حتی با پیش فرض اینکه این افراد ممکن است به دیگران ضرر برسانند باید به آنها کمک کنیم که با ترک مواد به سمت زندگی عادی و سالم قدم بردارند.
افزایش برنامه‌های کاهش آسیب، اعتیاد را مهار می‌کند
بهرامی به تشریح یکی از راه حل‌های رفع اعتیاد پرداخت و گفت: برای مثال اگر در کشور محله‌ها و مناطقی ویژه برای معتادان در نظر گرفته می‌شد و دولت می‌توانست به صورت مدیریت شده، این افراد را تحت پوشش قرار دهد و مواد را قانونی به دست آنها برساند، تأثیر اولیه این اقدام باعث می‌شد که دیگر شاهد پاتوق‌های معتادان در مناطق مسکونی نباشیم و در نتیجه آسیب‌ها کم شود. ضمن اینکه خیلی از خرده فروشان کار و کاسبی شأن کساد می‌شد و این حرفه غیرقانونی از بین می‌رفت. از طرفی وقتی معتاد به طور قانونی به مواد دست پیدا کند، لزومی ندارد با ترس از خرده فروش تهیه کند. در حال حاضر این یک راهکار کارشناسی است که بعضی از جوامع به سمت آن رفته و موفق هم بوده‌اند.
بهرامی در بخش دیگر از صحبت‌های خود با اشاره به اهمیت و ضرورت وجود گرمخانه‌ها و مراکز دی آی سی (کاهش آسیب) در جامعه افزود: این مراکز در حال حاضر وجود دارد اما باید در سطح جامعه مورد دسترس این افراد قرار بگیرد. ساده‌ترین حالت این است که این افراد انسان هستند و باید از ابتدایی‌ترین حقوق اولیه برخوردار باشند. یعنی یک فرد کارتن خواب باید جایی را داشته باشد که از گرسنگی، سرما و گرما نمیرد.
وی تصریح کرد: ضرورت مراکز «دی آی سی» که خدمات کاهش آسیب ارائه می‌دهند ثابت شده زیرا این مراکز در ارائه خدمات به افراد مصرف کننده در جهت کاهش اچ آی وی ایدز تأثیر مثبتی داشته‌اند.
این فعال حوزه اعتیاد ادامه داد: از اعتیاد، بیماری‌ها و آسیب‌های اجتماعی زیادی شکل می‌گیرد. اعتیاد منشأ خیلی از آسیب‌ها است. این فرهنگ که مردم در حوزه‌هایی جز اعتیاد فعالیت و همیاری برسانند باید اصلاح شود زیرا در کشورهای پیشرفته توانسته‌اند با این معضل کنار آمده و فرد معتاد را به عنوان عضو بیماری از جامعه بپذیرند و با وی زندگی کنند.
وی گفت: اگر برنامه‌های کاهش آسیب در کشور افزایش یابد، باعث می‌شود آسیب‌های ناشی از سو مصرف مواد مخدر در کشور کم شود.
بهرامی افزود: برای مثال برنامه کاهش آسیب امروز موفق شده راه انتقال اصلی «اچ آی وی» دیگر از طریق مصرف تزریقی مواد مخدر نباشد، امروز کمتر معتاد مصرف کننده‌ای ناقل «اچ آی وی» است و همان طور که اداره ایدز وزارت بهداشت هم اعلام کرده این راه انتقال از طریق مصرف تزریقی به روابط جنسی تغییر پیدا کرده است.
مدیرعامل مؤسسه سیمای سبز رهایی خاطرنشان کرد: همان طور که پیدا است این آسیب با کمک مراکز کاهش آسیب، کم شده و حالا اگر برنامه‌های کاهش آسیب قوت پیدا کند و حمایت شود، معضلات دیگر را نیز می‌توانند کاهش داد. بدون شک اگر معتادها و کارتن خواب‌ها، غذا به میزان کافی داشته و نگران این نباشند که پول مواد را به غذا بدهند، به مرور ظاهرشان درست می‌شود. همین که ظاهرشان درست شود یک پله بالاتر هستیم.
وی تاکید کرد: در ادامه اگر معتاد کار داشته باشد و قانون عدم امکان فعالیت برای افراد معتاد برداشته شود، معتاد می‌تواند با کار و فعالیت هزینه اعتیاد خود را تأمین کند. در نتیجه چه اتفاقی می‌افتد؟ اینکه از جرایم حوزه اعتیاد کم می‌شود و دیگر نیاز به سرقت یا کارهای اشتباه دیگر روی نیاورند.
مدیرعامل مؤسسه سیمای سبز رهایی با بیان اینکه باید یک همزیستی مسالمت‌آمیز بین مردم و معتادان به وجود بیاید و در این صورت بهتر می‌شود عمل کرد، افزود: این افراد در جامعه هستند، می‌توانند زندگی کنند اما کمتر آسیب بزنند، اگر برنامه کاهش آسیب به خوبی عمل کند. در این میان سیاست‌های دولت نیز نسبت به برنامه‌های کاهش آسیب اعتیاد باید تغییر پیدا کند. همه این اما و اگرها، اگر اتفاق بیفتد، بدون شک شاهد موفقیت‌های خوبی در حوزه اعتیاد خواهیم بود.
منبع: ایرنا
نظر شما