به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توجه به وضعیت ناگوار تغییرات اقلیمی و پیش‌بینی‌های جهانی مبنی بر بروز اختلالات جوی در طول سال‌های آینده، توافقنامه پاریس و همچنین تمامی دانشمندان اقلیمی خواهان کربن‌صفر شدن خالص تمامی بخش‌های اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۵۰ هستند. دستیابی به این هدف مستلزم کربن‌صفر شدن تمامی ساختمان‌ها، حمل و نقل و سایر موارد مربوطه می‌شود. این در حالی است که جدیدترین اقدامات در راستای کاهش انتشار کربن ناشی از انرژی‌های مصرفی ساختمان‌ها انجام شده است و فاصله زیادی تا دستیابی به انرژی‌های عملیاتی صفر وجود دارد. لذا زمان آن است که تمامی طراحان، سازندگان و خریداران خانه‌ها با تعیین کربن‌صفر شدن کامل به‌عنوان اهداف اجرایی خود در این مسیر گام بردارند. پرداختن به این هدف با برداشتن چهار گام امکان‌پذیر است که البته لازمه آن، ایجاد ساختمان‌های انرژی صفر (ساختمان‌هایی با میزان آلاینده کربن و بر آیند مصرف انرژی سالانه صفر) است.
سازندگان یا طراحان املاک باید در پیاده‌سازی برنامه‌های اجرایی خود به طراحی یا ایجاد این نوع از ساختمان‌ها اقدام کنند؛ خانه‌هایی مجهز به انرژی صفر ساده هستند، از استراتژی‌های استاندارد و فن‌آوری‌های موجود که به راحتی در دسترس هستند استفاده می‌کنند و هر سازنده یا پیمانکار ماهری می‌تواند به راحتی آن‌ها را بسازد. طراحی و ساخت یک خانه با انرژی صفر اولین قدم مهم برای ساخت خانه‌های کربن‌صفر است. در این خانه‌ها نه تنها میزان کربن عملیاتی صفر است بلکه احتمال انتشار کربن از مصالح ساختمانی و در طول عملیات ساخت‌وساز و تعمیر و نگهداری کاملاً از بین می‌رود. در ادامه به معرفی چهار قدم تا کربن‌صفر شدن می‌پردازیم.
الکترونیکی شدن با نصب صفحات خورشیدی
مؤثرترین گام برای کاهش میزان کربن در ساختمان‌ها، تأمین برق‌شان با استفاده از منابع تجدیدپذیرراست. این منابع عبارتند از پشت‌بام‌های خورشیدی، انجمن خورشیدی (یا انرژی خورشیدی محلی عبارت است از جامعه‌ای برنامه‌ریزی‌شده که در آن از یک سیستم مرکزی خورشیدی و دیگر فن‌آوری‌های کارآمد انرژی بهره گرفته می‌شود) یا برق تولیدی حاصل از ابزارهایی که کاملاً به انرژی‌های تجدیدپذیر مجهز هستند. بهره‌گیری از استراتژی مذکور می‌تواند لزوم استفاده از گاز طبیعی که منبع اصلی انتشار کربن در ساختمان‌ها محسوب می‌شود را کاملاً از بین ببرد. وسایل برقی دارای راندمان بالا، شامل آبگرمکن‌ها، خشک‌کن‌ها و سیستم‌های تهویه مطبوع پمپ حرارتی چند برابر کارآمدتر از تجهیزات گاز طبیعی هستند و در کنار عایق‌بندی صحیح، آب‌بندی و هوابندی، علاوه بر افزایش راحتی و دوام، با کاهش چشمگیر مصرف انرژی و میزان انتشار کربن نیز همراه است. باید عنوان کرد که هر چند هزینه‌های اولیه مورد نیاز برای الکتریکی شدن بیشتر از گاز است، طول عمر و کارایی تجهیزات الکترونیکی می‌تواند ارزان‌تر از هزینه‌های لازم برای موارد مصرف گاز طبیعی باشد. همچنین برق‌رسانی به تمامی خانه‌ها و ساختمان‌ها از هم اکنون تا سال ۲۰۵۰، باعث کاهش گسیل فزاینده کربن تا ۸۷ درصد خواهد شد.
کاهش کربن نهان در ساختمان‌ها
میزان انتشار کربن مواد که به آن کربن نهان هم گفته می‌شود، شامل تمامی میزان انتشارات کربن موجود در مراحل پردازش، حمل‌ونقل، استفاده و دفع در مراحل پایانی عمر مصالح ساختمان می‌شود. بنا بر گزارش برنامه ابتکاری "معماری ۲۰۳۰ (Architecture ۲۰۳۰)" که هدف آن جلوگیری از تأثیرات فاجعه‌بار تغییرات آب‌وهوایی ناشی از بخش‌ها ساختمانی تا سال ۲۰۳۰ است، تا سال ۲۰۵۰ تقریباً نیمی از تأثیرات کربن در ساخت‌های جدید را کربن نهان خواهد داشت. طبق گزارشات مؤسسه ساخت‌وسازهای جدید نیز، ۱۱ درصد از کل انتشار کربن در سراسر جهان شامل کربن نهان ساختمان‌ها است که برای رفع این مشکل لازم است مصالح ساختمانی با بیشترین و کمترین میزان انتشار کربن، همچنین مصالحی را که دارای توان جذب و ذخیره این گاز گلخانه‌ای از جو هستند شناسایی کرد.
مصالح ساختمانی با کربن عالی
در مطالعه‌ای روی ۶۰۰ ساختمان، محققان دریافتند که عناصر سازه‌ای موجود در آن‌ها تا ۵۵ درصد و بتن از جمله صفحات کف و پایه‌ها تا ۶۴ درصد از کربن نهان ساختمان‌ها را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر مشخص شد که میزان کربن نهان در سازه‌های فلزی، بیشتر از ساختمان‌های بتنی است. با این حال هنوز هم بتن بزرگترین منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای در ساخت‌وساز بناها محسوب می‌شود و مسئول بیش از هشت درصد از میزان انتشار جهانی کربن است. البته حذف کامل این مواد از طراحی ساختمان ضروری و مطلوب نیست اما لازم است با استفاده از نسخه‌های کم‌کربن و گزینه‌های تجزیه‌کننده کربن، همچنین فراهم آوردن ظرفیت‌های کافی از انرژی‌های تجدید پذیر برای هر بنا، میزان انتشار مذکور را جبران کرد.
مواد تجزیه کننده کربن و کربن کم‌محتوا
لازم است در ساخت‌وساز بناها از مصالح حاوی کربن محتوایی پایین و بعضی از مواد تجزیه کننده کربن بهره برد که هر دو در بازارهای ساختمانی موجودند. برای مثال سیمان استاندارد می‌تواند با مصالح کم کربن جایگزین شود، بتن ساخته شده از سرباره و خاکستر بادی پتانسیل لازم برای کاهش ۴۰ درصدی میزان کل انتشار کربن را دارد و دال‌های هسته تو خالی یا سازه‌های کف چوبی می‌تواند به جای دال‌های بتونی استاندارد استفاده شود. همچنین سیمان‌های جذب کننده کربن و بتن‌های کربن‌منفی که توانایی جذب گاز دی‌اکسید کربن را از منابع انرژی در حین ساخت‌وساز دارند نیز گزینه‌های مناسبی محسوب می‌شوند.
فولادها نیز می‌توانند با فولاد بازیافتی ساخته شده با کوره‌های قوس الکتریکی جایگزین شوند که با کاهش ۵۰ درصدی اثر کربن همراه است و در ساخت بناهای تجاری می‌توان برای پشتیبانی ساختاری از الوارهای چندلایه بهره برد که پرورش آن‌ها در مزارع درخت علاوه بر مورد استفاده قرار گرفتن در مراحل ساخت و ساز، می‌تواند در کنار جنگل‌ها به پاک‌سازی هوا نیز کمک کند. از سوی دیگر می‌توان از مواد طبیعی و کم‌کربن هم‌چون کتان، پشم گوسفند، سلولزهای متراکم، چوب‌پنبه، کنف و کاه برای عایق‌بندی بهره برد که در اصل تجزیه کننده کربن نیز هستند و در نهایت برای کفپوش‌ها از مواد بازیافتی، زیست‌پایه و چوب طبیعی بهره گرفت.
نظر شما