به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در پی شیوع بیماری کووید -۱۹ بسیاری از مردم به مدت طولانی به دور کاری پرداخته یا حتی برخی بیکار شده‌اند. اغلب این افراد به منظور کاهش نگرانی‌های ناشی از امکان ابتلا به ویروس کرونا به فعالیت‌های متعددی در بین اعضا خانواده پرداخته‌اند؛ برخی از آن‌ها به فعالیت‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی جالب برای گذراندن امور روزانه در کنار یکدیگر پرداخته‌اند، حال آنکه بسیاری نیز از طریق کاشت سبزیجات و پرورش درختان میوه در منزل، خود را سرگرم کرده‌اند. با وجود تمام فعالیت‌های مثبتی که طی این ایام در خانواده‌های مختلف شده است، به نظر می‌رسد گسترش فضاهای سبز و پرورش درختان میوه و کاشت سبزیجات از اهمیت بیشتری برخوردار باشد چرا که علاوه بر مزایای ایجاد پوشش سبز برای شهر، امکان دسترسی ساکنان به مواد غذایی تازه و سالم را فراهم می‌آورد. در ادامه به شرح لزوم تداوم این کار در دوران پساکرونا پرداخته می‌شود.
رشد شهرهای سبز
بیش از ۵۰ درصد مردم جهان در شهرها سکونت دارند که پیش‌بینی شده است تا ۳۰ سال آینده، بیش از دو میلیارد و ۵۰۰ هزار نفر دیگر به این جمعیت افزوده شود. در واقع محققان پیش‌بینی کرده‌اند تا سال ۲۰۵۰ از هر ۱۰ نفر جمعیت ۹ مورد در مناطق شهری جهان سکونت پیدا کنند، بنابراین باید وضعیت شهرنشینی و زیرساخت‌ها با این افزایش چشمگیر سازگار شود.
بدیهی است که در پی افزایش جمعیت شهرنشینی، آلودگی هوا و نیاز بشر به مواد غذایی به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت که اگر تغییری در وضعیت کنونی به وجود نیاید جهان با بحران‌هایی جبران نشدنی مواجه خواهد شد. اما با پیاده‌سازی ایده‌هایی ساده و نسبتاً کم‌هزینه می‌توان بیشترین سازگاری را بین افزایش جمعیت و وضعیت شهرنشینی ایجاد کرد. به عنوان مثال افزایش مزارع شهری و پوشش‌های سبز می‌تواند یکی از بهترین استراتژی‌ها برای مبارزه با بحران‌های احتمالی نظیر آلودگی هوا و کمبود منابع غذایی در آینده باشد. خوشبختانه این رویکرد در دوران کرونا از محبوبیت خاصی در میان مردم سراسر جهان برخوردار شده و امید است برای همیشه به روندی عادی در زندگی روزمره شهرنشینان تبدیل شود. شهرها و حتی منازل مسکونی از فضاهای بیشماری برای پیاده‌سازی این طرح برخوردار است که البته تا کنون از توجه همگان پنهان مانده است.
زنجیره‌های تأمین مواد غذایی
تنوع و چگونگی رشد محصولات کشاورزی و میوه‌ها در محل زندگی می‌تواند به تداوم فعالیت‌ها در بخش زنجیره‌های تأمین مواد غذایی کمک بسیار زیادی بکند. وابستگی بریتانیایی‌ها به واردات مواد غذای طی یک دهه اخیر، به طور قابل چشمگیری در حال افزایش بوده به طوری که حدود ۸۴ درصد میوه‌ها و ۴۶ درصد سبزیجات مصرفی مردم آن از کشورهای دیگر تأمین شده است. خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و شیوع بیماری کووید -۱۹ دو بحران مهمی به شمار می‌رود که پیش‌بینی می‌شود زنجیره تأمین مواد غذایی کشور را با تهدید جدی مواجه کند. از سوی دیگر تغییرات اقلیمی هر روز جهان را بیشتر از قبل با بحران کمبود آب روبرو می‌کند که در نتیجه این اتفاق ممکن است واردات مواد غذایی به کشور به طور قابل توجهی کاهش یابد.
اما مقامات رسمی و شهروندان بریتانیایی می‌توانند با کمی تلاش، وابستگی خود به بیگانگان را کاهش دهند و شخصاً مواد غذایی خود را تولید کنند. به عنوان مثال، افزایش مزارع شهری در گوشه و کنار مناطق، نظیر دیوارهای عمودی، بالکن‌ها، حیاط‌ها، پشت بام‌ها، فاصله‌های کوچک بین ساختمان‌های، پیاده‌روهای خیابان‌های عابر محور می‌تواند به طور قابل توجهی و حتی کامل، میوه‌ها و سبزیجات مورد نیاز ساکنان هر منطقه را تأمین کند.
زندگی سالم‌تر
شواهد علمی حاکی است که گذراندن اوقاتی هر چند کم در طبیعت و کاشت سبزیجات و پرورش درختان میوه می‌تواند به حفظ سلامت روحی و تناسب اندام افراد کمک قابل توجهی کند. علاوه بر این زمانی که انسان در محیطی با محصولات خوراکی سبز قرار گیرد احتمال اینکه به مصرف مواد غذایی سالم‌تر روی آورد افزایش می‌یابد. در واقع افرادی که به تولید محصولات کشاورزی و میوه‌ها روی می‌آورند به دلایل مختلف، گرایش بیشتری به مصرف مواد غذایی سالم‌تر پیدا می‌کنند. از یک سو این افراد به محصولات سالم و تازه دسترسی بیشتری دارند و از سوی دیگر بودن در طبیعت استرس آنان را کاهش می‌دهد و همین امر باعث می‌شود حس سالم زندگی کردن در آن‌ها افزایش یابد.
نظر شما