مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: طرح‌ها در کشور ما و بیشتر کشورهای دنیا در سه سطح ملی (طرح‌های آمایش سرزمین و کالبدی ملی منطقه‌ای)، طرح‌های منطقه‌ای (توسعه و عمران منطقه‌ای یا جامع ناحیه) و برنامه ریزی محله‌ای (طرح جامع، طرح تفصیلی و هادی) است.
وی افزود: در سطح طرح‌های ملی هنوز نتوانسته‌ایم طرح مناسبی در اختیار داشته باشیم و تلاش‌ها منجر به نتیجه نشده است در طرح‌های توسعه و عمران منطقه‌ایبرای چند شهرستان که به لحاظ معیارهای طبیعی و انسانی به هم نزدیک هستند برنامه ریزی می‌شود.
این کارشناس جغرافیا و برنامه ریزی شهری خاطرنشان کرد: اجرای همه این طرح‌ها و رعایت سلسله مراتب آنها می‌تواند مفید باشد و باری را از دوش شهرهای کشور بردارد.
ابراهیمی با بیان اینکه دو رویکرد جدید و سنتی برنامه ریزی در کشور ما وجود دارد، تاکید دارد: طرح‌هایی که در کشور ما تحت عنوان طرح‌های جامع و تفصیلی برای شهرها تهیه می‌شود، رویکردی قدیمی و منسوخ شده در دنیا است و کشورهای پیشرفته معمولاً از این روش برنامه ریزی برای مدیریت و برنامه ریزی شهرها استفاده نمی‌کنند.
وی اضافه کرد: به نحوی که استفاده از این روش برای تهیه طرح‌ها در بسیاری مواقع نه تنها مشکلات شهرها را کاهش نمی‌دهد بلکه بر آن اضافه می‌کند.
این کارشناس جغرافیا و برنامه ریزی شهری تصریح کرد: طرح‌های محلی باید بر اساس اصول طرح‌های ناحیه‌ای باشد و طرح‌های ناحیه‌ای نیز باید منطبق بر طرح‌هایی باشد که در سطح ملی تهیه می‌شود و چنانچه این رابطه سلسله مراتبی برقرار نباشد هر روز بر مشکلات شهری افزوده می‌شود.
ابراهیمی با بیان اینکه حدود یک‌هزار و ۷۰۰ شهر در کشور وجود دارد، گفت: چنانچه قرار باشد که در مرحله برنامه‌ریزی برای این شهرها هیچ ارتباطی با سطح مافوق وجود نداشته باشد رقابت‌های محلی بر مشکلات می‌افزاید، بنابراین باید در فرآیند برنامه‌ریزی از طرح مافوق تبعیت شود با این حال نیاز است رویکرد تهیه طرح‌ها در کشور ما از شیوه کنونی که شیوه طرح‌های جامع و تفصیلی است تغییر کند و اصلاحاتی بشود تا برنامه‌ریزی و مدیریت کارآمد و مؤثر باشد.
نظر شما