به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ابرماژلانی کوچک، با وسعتی بالغ بر ۱۵ هزار سال نوری، عضوی از گروه محلی و یک کهکشان کوتوله نامنظم با چندصد میلیون ستاره است که با فاصله حدود ۲۰۰ هزار سال نوری از کهکشان راه شیری، در صورت فلکی توکان قرار دارد. این کهکشان به همراه کهکشان دو قلوی خود، ابر ماژلانی بزرگ که با جریانی از گاز به یکدیگر متصل شده‌اند، با چشم غیرمسلح و در نزدیکی آسمان نیمکره جنوبی قابل مشاهده است و هر دو از قمرهای کهکشانی راه شیری محسوب می‌شوند.
این کهکشان در نزدیکی لبه‌های خود میزبان یک خوشه ستاره‌ای جوان و درخشانی با سن تقریباً پنج میلیون سال است که در احاطه گرد و غبار طبیعی، گاز و ابر قرار دارد. وجود پرتوهای تابشی پرانرژی و موج‌های شوک ناشی از ستارگان پر جرم و جوان که با فرسایش گرد و غبار همراه است و باعث آغاز و پیشرفت فرآیند شکل‌گیری ستاره‌های جدید در محلی دورتر از مرکز خوشه می‌شود، این خوشه را به منبعی برای تولد ستاره‌های جوان تبدیل می‌کند.
خوشه مذکور که NGC 602 نام داردردارای سه ناحیه متمرکز ستاره‌ای شامل NGC 602a در بخش مرکزی، NGC 602b در فاصله ۱۰۰ ثانیه قوسی و در نهایت NGC 602c است که گروهی با ۱۱ ثانیه قوسی به سمت شمال و میزبان ستاره WO star AB8 است که تنها ستاره ولف-رایت موجود در خارج از نوار اصلی محسوب می‌شود. ستارگان ولف-رایت، ستارگانی پرجرم، بسیار داغ و درخشان با جرمی بیش از ۲۰ برابر خورشید و طیف نوری غیرعادی هستند که در دسته‌بندی گونه‌های فراغول جای دارند.
در حالت کلی NGC 602 شامل تعداد بسیاری ستاره و اجرام ستاره‌ای جوان و همچنین تعداد کمی ستاره تکامل یافته بوده و جدیدترین عکس‌های ارسالی ناسا از این خوشه، حاکی از وجود ستارگان درخشان، آبی‌رنگ و تازه متولد شده‌ای است که با انفجار حفره‌ای در آن به آرامی در حال فرسودن لبه‌های بیرونی و بلعیدن مواد موجود در اطراف آن هستند. روند شکل‌گیری این ستارگان از مرکز سحابی مذکور بوده و در حال گسترش به سایر نقاط است. داغ‌ترین و جوان‌ترین ستاره‌های متولد شده در سحابی مذکور، در امتداد تراکمی از گرد و غبار شکل گرفته‌اند.
نظر شما